İÇ DÜNYAMIZDAN MESAJLAR
Selim Gündüzalp

Seneler önce, bir psikoloji dersi sonrası samimi bir hava içinde, hocamıza şu soruyu somuştuk: "-Bazı yerlere kesinlikle ilk defa gittiğimizi bildiğimiz halde, sanki orasını daha önce görmüş veya yine ilk defa yaşadığımız bir hadiseyi sanki daha öncede yaşamış gibi olmaktayız... Hem önceden düşündüğümüz şahıslar bir zaman sonra aynıyle karşımıza çıkıyor. Bunu anlamakta güçlük çekiyoruz. Siz bu konuda, bize neler söyleyebilirsiniz. Hocamızın cevabı bizi hayarete düşürmüştü: "Çocuklar psikoloji ilmi, bu konuyla daha yeni ilgilenmeye başlamıştır. Fakat ben sizi, böyle konularla uğraşmayacak kadar medeni görüyorum!" Buraya bir nokta koyup, o zaman alamadığımız cevabı şimdi beraber arayalım.

Önsezi nedir?
Bütün hayati fonksiyonları sadece beyinle izah etmeye çalışan maddeci felsefenin talebesinin bu örtbas gayretini, yıllar sonra şu satırlada bulduk. Dinleyelim; "Eğer insan fotoğraftan ibaret değilse ve hareket eden bir mankenden farklı ise, onun beyninin ardındaki kişiliği aramak zorundayız... Batılıların subanaliz dedikleri kendi kendi ile konuşma nasıl başarılabilmektedir? Bizden içeride olan asıl "ben" kimdir? Hani darda kaldığımızda problemlerimizi danıştığımız iç spiker kimdir? İçimizdeki hangi gizli kuvvet bizi sevmeye ya da nefret etmeye zorlamaktadır. Asıl önemlisi, devamlı alış verişte bulunduğumuz bu iç dünyadaki "ben ", ölüm konusunda daima ölümsüzlüğü telkin etmektedir. Dış kalıbınızın ardında bir başka kişiliğimiz var. Derinlerde esrareniz bir gerçek dünya var. Böyle bir dünyanın varlığını ispatlarsak, ölümden ötede bir hayatın varlığına ait başka bir isbat şekli daha ortaya çıkmış olacaktır. Bir hadisenin madde ötesi olması cereyan etmesi gerekir."İnsanın madde ötesi kişiliğinin en açık ispatı ise "önsezi" veya "hiss-i kablel vuku" dediğimiz olacak hadiseleri daha önceden sezebilmek özelliğidir.

Mesele şimdi daha iyi anlaşılmıştır herhalde. Evet, yakın zamana kadar insanın madde yapısının ardında gizlenen sırlar, ilim dünyasına kapalı sayılmaktaydı. Ancak telepati, biomanyetik alan, telekinezi, önsezi gibi meseleler büyük bir merakla ilim dünyasında incelenmeye başlanınca, insanın iç dünyasına pencereler aralanmış, buradan onun yüceliği dörülmeye başlanmıştır. Hemen hemen bir çoğumuzu olayları önceden garip bir şekilde farkettiğimizi sezmişizdir. Tarif edemediğimiz bu duygu fırtınası iç dünyamızdan gelen bir mesaj gibidir. Önsezinin temel özelliği, bir olay başlamadan evvel bize işaret veren duygu oluşudur. Aniden sıkılma yada sevinç şeklinde akseder. Önseziye benzeyen birtakım olayları önsezi ile karıştırmamak gerekir. Mesela sevdiğimiz bir insan bizi andığı yada bulunduğumuz şehre geldiği zaman daha onu görmeden hatırlamamız, önsezi değil bir telepati olayıdır. Buna benzeyen bir olayda, hayvanların bazı olayları önceden haber vermeleridir. Depremlerden, fırtınalardan önce hayvanlarda görülen huzursuzluk, onların bağırmaları önsezi gibi gösterilmek istenir. Aslında hayvanların bu reaksiyonları, önceden başlayan elektromanyetik bir yayılmayı uzaktan farketme kabiliyetidir. Fırtına veya deprem ortaya çıkmadan kısa bir zaman önce, büyük maddi değişiklikler olur. Bu değişmeler sırasında elektromanyetik dalgalar yayılır. Hayvanların hissettikleri ancak bu fiziki hadiselerden ibarettir. Nitekim Japonya'daki araştırmalar, hayvanların çökme deremlerini daha önceden hissedemediklerini ispatlamıştır. Çünkü burada olay ani olur ve elktromanyetik dalgaların yayılışı hayvanlara yansımaz.

İç güdü mü, sevk-i İlahi mi?
Meselenin ruhi olduğu kadar ilahi cephesine de geniş yer verenlerede rastlamaktayız. Mesela Bediüzzaman Hazretleri 'Mektubat' adlı eserinin 28. Mektubunda meal olarak, "Hiss-i kablel vuku (önsezi) az veya çok herkesde vardır. Hatta hayvanlarda dahi vardır" diyor. Bediüzzaman, önseziden başka halen mevcut olup da bildiğimiz maddi ve manevi duygulara ilaveten insanda ve hayvanda onu şevk ile sevkeden, harekete geçiren bir başka hissi de ilmen bulduğunu belirtiyor. Ancak felsefeciler bu hisse, hata ederek ahmakçasına 'sevk-i tabii' yani 'içgüdü' diyorlar, aslında bunun yaradılışa konan ilahi bir program olması gerektiği kaydedilerek muhtelif misaller veriliyor. Mesela: Kedi gibi bazı hayvan, gözü kör olduğu vakit, o sevk-i kaderi ile gider, gözüne ilaç olan bir otu bulur, gözüne sürer, iyi olur"deniliyor.

"Hemruy-i zeminin sıhhıyet me'murları hükmünde ve bedevi hayvanatın cenazelerini kaldırmakla muvazzaf kartal gibi akillü'l-lahm (et ile beslenen) kuşlara, bir günlük mesafeden bir hayvan cenazesinin vücudu, o sevk-i kaderi ile ve o hiss-i kablel vuku ilhamiyle ve o saika-i İllahi ile bildirilir ve bulurlar. Hem yeni dünyaya gelmiş bir arı yavrusu; yaşı bir gün iken, havada bir günlük mesafeye gider, havada izini kaybetmeyerek, o sevki-i kaderi ile ve o saika ilhamiyle döner, yuvasına girer. Hatta herkesin başında çok defa tekerrür ediyor ki; birisinden bahsediyorken, ani kapı açılarak, tahminin fevkinde aynı adam gelir." Bediüzzaman son olarak meseleyi "kurdun bahsinin ettiğin zaman topuzu hazırla, vur, çünkü kurt geliyor."şeklinde bir ata sözüyle bağlıyor. Evet, önsezi umumiyetler sıkılma ve sevinç şeklinde kendini gösterir demiştik. Mesela bir yolculuğa çıkmaya karşı reaksiyon ve sonunda meydana gelen bir kaza gibi. Batı kaynaklıyayınlarında önseziye ait misaller umumiyetle uçak kazaları sebebiyle verilmektedir. Bineceği uçağın, otobüsün veya trenin vs kaza geçireceğini sezen ve binmeyen kimselerin kurtuldukları oldukça sık rastlanan hadiselerdir.

Tesadüf yok
Demek ki: Her insan hiss-i kablel vuku ile ve taşıdığı çok özel çok ilahi bir duygu vasıtasıyla, herhangi bir hadisenin veya düşündüğü bir insanın gelmesini apaçık olmasa da, kısmen hissedebilmektedir. Yalnız ruh , hissettiğini bildirmemek şartıyla tabii... Zaten aklın şuuru böyle ani ve ince meseleleri birden kavrayamadığı ve kuşatamadığı için, insan hissettiği böyle bir ihtimali konuda kasden konuşamaz, konuşsa da elinde olmayarak ihtiyarsız bahseder. Feraset sahipleri ise, keramet gibi olacak şeyin yaklaştığını veya geldiğini beyan ederler. Maneviyat büyüklerinde ise, bu hiss-i kablel vuku çok fazla inkişaf eder ve eser ve tesirlerini keramet şeklinde gösterir.

Kısacası; İnsandaki her duygu bir başka alemi bildirdiği gibi, 'hiss-i kablel vuku'da ruh penceresinden madde ötesine açılmakta, yani buradan sonsuz bir alemi seyretmekte ve gördüklerini kısmen açık, kısmen şifreli olarak haber vermektedir.

Yazımızı yine bu geçtiği Mektubat'tan aldığımız bir cümleyle son veriyoruz: " En cüz'i hadisat dahi vukua gelmeden evvel hem mukayyeddir, hem yazılmıştır. Demek tesadüf yok, hadisat başıboş gelmiyor, intizamsız değillerdir. "

Dr. Haluk Nurbaki, Ölüm ve Ötesi
Sinan Onbulak, Ruhi Olaylar
Bediüzzaman, Mektubat

Zafer Dergisinden Alınmıştır. ( İlgilerinden dolayı tüm çalışanlarına teşekkürler )

Geri