Ya Nebi! Şu halime bak
Nasıl ki bağrı yanar gün kızınca sahranın
Benim de ruhumu yaktıkça yaktı hicranın
Harimi pâkine can atmak istedim durdum
Gerildi yıllarca karşıma ailem yurdum
Tahammül et dediler hangi bir zamana kadar
Ya bitmez olsa tahammül;onun da bir sonu var
Gözümde tüttü bu andıkça yandığım toprak
Önümde durmadı artık ne han,ne ocak
Ben geçtim diyar-ı surdan
Üç ay “tihame” deyip çiğnedim beyâbanı
Kemiklerim bile yanmıştı belki sahrada
Yetişmeseydin eğer “Ya Muhammed” imdada
Esredi kumda yüzerken serin serin nefesin
Akarsular gibi çağlardı her tarafta sesin
İradem olduğu gündür senin iradene râm
Bir an için bana yollarda durmak haram
Bütün heyakıl-i hilkate hasbihal ettim
Le’yale derdimi döktüm,cibali söylettim
Yanıp tutuşmadan aylarca yummadım gözümü
Nucûma sor ki bu kirpikler uyku görmüş mü
Azâb-ı hecrine katlandım yıllardır
Sonunda anlıma çarpan bu zalim örtü nedir?
Beş-altı sineyi hicran içinde inleterek
Çıkan yüreklere hüsran mı,merhamet mi gerek?
Demir nikabını kaldır mezar-ı pâkinden
Bu hasta ruhumu artık kayırma hâkinden
Nedir o meşale nurun mu Ya Rasulullah?

Geri