|
LET OP DIT STUKJE KAN
CONFRONTEREND ZIJN. STOP INDIEN HET TEVEEL BIJ JE
TEWEEG BRENGT OF ALS JE DENKT DAT JE HET NIET AAN
KAN. ZORG ERVOOR DAT JE IN EEN VEILIGE OMGEVING
BENT,WAAR JE MET IEMAND KAN PRATEN ALS HET JE
TEVEEL WORDT
Verdriet
en Rouw
Droefheid
is een normale en noodzakelijk reactie op verlies.
Het
hoeft
niet het verlies van iemands leven te zijn. Je hebt
waarschijnlijk
net als andere mensen enorme verliezen in je
jeugd
geleden;
Verlies
van een goed gevoel over jezelf
Verlies
van het gevoel van veiligheid
Verlies
van vertrouwen
Verlies
van vreugde en spontaniteit
Verlies
van koesterende ouders die je ontzien
Verlies
van je jeugd
Verlies
van je onschuld
Verlies
van je liefde
Je
moet dat verlies inzien om er verder over te kunnen
hebben. Je moet die gevoelens verwerken, zodat ze
hun greep verliezen. Verdriet en boosheid zijn met
elkaar verweven. Het is bijna
onmogelijk
dat de een bestaat zonder de ander.
Tot
nu toe heb je misschien niet begrepen hoe groot je
emotionele verliezen zijn. Kinderen van fatale
ouders maken deze verliezen dagelijks mee en
negeren ze of onderdrukken ze. Maar die verliezen
trekken een enorme wisseling op je gevoel van
eigenwaarde al is het verdriet zo pijnlijk dat de
meeste mensen alles zullen doen om het te
vermijden.
Het
omzeilen van je verdriet maakt het een tijdje
dragelijk, maar dat uitgestelde gevoel krijgt je
vroeg of laat toch te pakken. - wanneer je het
minste verwacht. Er zijn nogal wat mensen die niet
rouwen om het verlies omdat er van hen verwacht
wordt dat ze sterk zullen zijn of omdat ze menen
dat ze voor alle andere moeten zorgen. Maar zulke
mensen raken zelf na jaren
in de
knoop met zichzelf en dan dikwijl door
onbelangrijke gebeurtenissen. Pas wanneer ze hun
uitgestelde verdriet hebben verwerkt, kunnen ze
weer op hun emotioneel benen staan. Rouw heeft een
begin, een midden en een eind. En we moeten door
die stadia heen. Als je probeert dit soort verdriet
te vermijden, blijft het altijd bij je en
frustreert je prettige gevoelens.
Veel
vrouwen hebben er moeite mee om nee te zeggen als
een ander iets van hun wilt. Dat is ook wel
begrijpelijk omdat je als vrouw geleerd wordt voor
andere klaar te staan en jezelf weg te cijeren. Op
die manier levert nee zeggen vaak schuld /en of
angst gevoelens op Je bent bang dat de ander je
egoïstisch zal vinden. Of boos op je zal
worden. Soms zeg je automatische ja wanneer je iets
wordt gevraagd zonder erbij na te denken of je het
echt wel wilt .Terwijl je wel het nee van een ander
acepteerd. Heb je het (onredelijke) idee dat een
ander jouw nee niet accepteerd. Als je geen nee
durft te zeggen brengt dit vaak met zich mee dat je
je eige grenzen niet weet te bewaken .Hiermee
bedoelen we dat je heel veel dingen tegen je zin in
doet ,Teveel hooi op je vork neemt, Te weinig aan
je zelf toekomt, je de speelbal voelt van andermans
wensen en verwachtingen .Dit kan leiden tot
gevoelens van iritatie´s, opkroppen van
boosheid,je ontevreden voelen over je zelf en op de
lange duur zelfs tot verschijnsellen van
overspannenheid. Deze negatieve gevolgen alleen al
geven aan waarom belangrijk is om wel nee te
zeggen(durven).Wanneer je wel durft te zeggen wat
je wel en niet wilt heb je meer greep op je eigen
leven en kun je je je eigen leven meer inrichten zo
als jij graag wilt, je kunt ook zeggen dat je meer
aan jezelf toekomt en je prettiger, meer tevreden
gaat voelen. Wanneer je nee wilt zeggen is het
belangrijk dat je er van overtuigd bent dat je het
recht hebt om niet op andermans wensen in te gaan.
Net zo als jij niet verwacht dat iedereen altijd op
jou´n wenssen in te gaan
Tips:
*
Probeer niet automatisch ja te zeggen. Denk er
eerst over na of
je
iets wel of niet wilt. Als je niet meteen kunt
beslissen, zeg
dat
dan gewoon. Ik wil er even over nadenken en ik kom
er op
terug.
*Bedenk
dat je altijd kunt terugkomen op een eerder
uitgesproken
ja.
Als je ja zegt en je wilt toch liever niet bel dan
op of ga
bij
die persoon langs en zeg dan dat je niet wilt. Geen
smoesje
bedenken.
Gewoon nee zeggen, Of ik heb GEEN zin of ik heb
andere
dingen
te doen die voor mij heel belangrijk
zijn.
*Laat
duidelijk nee horen .Als je bijvoorbeeld heel zacht
praat
en
daarbij naar beneden kijkt, maak je nee niet zoveel
indruk en
zal
de ander er zich niet veel van
aantrekken.
*Als
je de ander wilt uitleggen waarom je iets niet wilt
dan kun
je
dat doen ,maar je bent niet verplicht je
teverontschuldigen
*
Wanneer
je besloten hebt om nee te zeggen is het handig
daar
mee
te beginnen en pas daarna uitleg te geven
eventueel. Op deze
manier
is het meteen duidelijk dat je niet wilt en hoef je
er
niet
omheen te draaien. Dit is laatste is voor de ander
heel
verwarrend
omdat die dan niet weet wat jij wilt.
*
Als je wilt kun je met de andere onder
handelen
,bijvoorbeeld "nu wil ik niet, maar morgen
wel.
1
Kijk de ander aan
2 zeg
duidelijk dat je niet wilt in gaan op het
verzoek
3 leg
zo nodig kort uit waarom
4 Let
op de reaktie van de ander
5
Herhaal zo nodig je weigering
Oefeningen
1.Let
er op hoe anderen nee zeggen .Herken je
leerstappen?
2.Ga
na wanneer jij de afgelopen tijd een verzoek
geweigerd
hebt.
Hoe ging dit?
3.Ga
na wanneer je de afgelopen tijd JA hebt gezegd en
dit
niet
had willen doen. Schrijf de onredelijke gedachten
op die
hierbij
een rol speelden. Probeer ze te vervangen voor
redelijke
gedachten.
onredelijke
gedachten: Als ik nee zeg vind die andere mij niet
lief
of aardig. Wordt de persoon boos of kwaad op
mij.
(kinder
gedachten)
redelijke
gedachten: Als ik nee zeg ben ik echt mijn
vriend(en)
niet
kwijt vind die persoon mij nog steeds aardig en
lief.
Is
hij niet boos op mij, maar respecteert mij en laat
mij in
mijn
waarden.
(volwassen
gedachten)
4.Ga
na welke verzoeken je de komende tijd wilt
weigeren.
Schrijf
op hoe je dat wilt zeggen.
5.Neem
je de komende week een of meerdere malen voor om
nee
te
zeggen.Hoe ging het? Schrijf dit op.
Je
kunt dit misschien met een therapeut doen of
bespreek met
haar
hoe je een stappen-plan kan maken.
Of
als je geen hulp (meer) hebt, probeer dan boeken te
huren in
de
bibliotheek die je daar mee helpen.
Hele
simpele en leuk boeken vind ik zelf :
Titel
: Denk je sterk Auteur
(Fred
Sterk & Sjoerd Swaen)
isbn
nr: 90-215-9258-4
Titel
Emotioneel in Balans
Auteur:
(Fred Sterk & Sjoerd Swaen)
isbn
nr: 90-215-3316-2
Titel:
Opkomen voor jezelf Auteur: (Anne
Dickson)
isbn
nr: 90-274-4010-7
Titel
Ruimte voor jezelf
Auteur:
Fred Sterk & Sjoerd Swaen
isbn
nr: 90-215-8922-2
Stockholm
Syndroom
Het
verschijnsel dat mensen zich onder bepaalde
omstandigheden hechten aan de personen die hen
ernstig onrecht aandoen
De
naam komt voort uit 1973 waar in Stockholm.
Een
groep bankrovers hield daar zes dagen lang vier
gijzelaars vast en dezen bleken na afloop van de
gijzeling erg op de bankrovers gesteld te zijn
geraakt. Bovendien was bij hen het idee ontstaan
dat de bankrovers de goed partij was en de politie
de slechte partij was. Dit kan begrepen worden als
een overlevingstrategie Zonder de verteking zou de
situatie niet uit te houden zijn geweest.
Voorwaarde voor het optreden van het stockholm
syndroom zijn dat de situatie als levensbedreigend
kan worden ervaren,dat het slachtoffer (overlever)
het gevoel heeft niet te kunnen
ontsnappen.
Dat
het slachtoffer geen of weinig contact heeft met
derden en dat de agressor zich soms ook van zijn
vriendelijk kant laat zien.
Het
Stockholm syndroom kan ook optreden bij vrouwen,die
door hun man worden mishandeld,incestslachtoffers
(overlevers) Politieke gevangenen,sekteleden enz
enz.
PIJNGEHEUGEN
Op
een Duitse site gevonden van Prof.Dr. J. Bauer uit
Freiburg. Gesprek met de Duitse Pers Agentuur.
11.10.00 Hij zegt: Door geweld/misbruikervaringen
in de kinder/jeugdtijd kunnen er op volwassenen
leeftijd, zonder duidelijke oorzaak en
diagnosemogelijkheid, chronische pijn in de rug en
spierpijn/verspanningen optreden. 50% van de
onderzochte patienten met deze pijnklachten hebben
daarvoor lichamelijk of sexueel geweld ervaren.
Nieuw voor de wetenschappers is: Dat de hersenen
een PIJNGEHEUGEN bezit!!!!! Zodoende kunnen, ook
nog na tientallen jaren, informaties over de
mishandeling of het misbruik/geweld worden
opgeroepen (herinnerd) die daardoor tot
ondragelijke pijn kan leiden. Prof.Dr. Bauer meent
dat 60% van de medisch onverklaarbare diagnosen bij
o.a rug en spierpijn klachten en gynacologische
klachten op lichamelijke en (sexuele)
mishandeling/geweld terug te voeren is.
Bron:
Francine (mijn Post Natale moeder)
CO-DEPENDENCY
Inleiding:
Wat is co-dependency?
Voor
mensen die binnen een co-dependent-relatie leven
betekent dit vaak een constant gevecht om te
overleven tegen intense emotionele pijn en
frustratie in. Veel van deze mensen zwalken van de
ene rampzalige relatie naar de andere, of ze
berusten erin heel veel moeite te moeten doen om
een onbevredigende relatie in stand te
houden.
Mensen
die co-dependent zijn kunnen echter gelukkige en
gezonde relaties hebben, als ze zo fortuinlijk zijn
van de diensten van een (gespreks-)therapeut of een
andere hulpverlener gebruik te maken, die zich
bewust is van de moeilijkheden die zij ondervinden,
en die de kennis en de vaardigheden heeft om hen in
staat te stellen het probleem met succes aan te
pakken. Deze cursus is opgesteld om de cursist
voldoende kennis te verschaffen en hem uit te
rusten met de basisvaardigheden die hem in staat
stellen een cliënt, een vriend of een collega
te helpen de pijnlijke cirkel van disfunctioneren
te doorbreken.
De
term 'co-dependency' is in eerste instantie zo'n
tien jaar geleden in de Verenigde Staten
geïntroduceerd en werd toen primair gebruikt
om de gedragspatronen van echtgenoten en partners
van mensen die alcohol- of drugsproblemen hadden te
omschrijven. Sinds die tijd is de definitie van
co-dependent en van de co-dependent-relatie ruimer
geworden, terwijl onderzoek naar gezinsdynamiek en
disfunctionele gezinnen ervoor gezorgd heeft dat
onze kennis op dit gebied zelf verruimd is.
Co-dependent is nu de term die gebruikt wordt voor
elke persoon die binnen een disfunctionele
gezinseenheid is grootgebracht en die emotioneel
afhankelijk is van een externe bron om zijn gevoel
van eigenwaarde te vergroten. Deze persoon is
constant gericht op externe prikkels teneinde de
eigen pijn niet te hoeven voelen. Een co-dependent
relatie betekent nu ofwel een relatie tussen twee
personen die co-dependent zijn, of een relatie
waarin een co-dependent betrokken is bij een
persoon wiens gedrag uit de hand gelopen is, zoals
een alcoholist of iemand anders met een dwangmatige
verslavingsstoornis.
Bij
niet-ingewijden roept de term
'co-dependent-relatie' in eerste instantie een
beeld op van een warme zorgzame manier van
samenzijn. Niets is minder waar, want een
co-dependent relatie heeft slechts
één fundament: de behoefte om nodig
te zijn, ongeacht de pijn en het lijden dat dit met
zich meebrengt.
Tijdens
uitgebreid onderzoek dat in de Verenigde Staten is
verricht, werd aanvankelijk gedacht dat mensen met
een alcohol- of drugsprobleem in hun eigen familie
onbewust partners met gelijksoortige problemen
uitzochten. Verder werd duidelijk dat ondanks het
feit dat deze persoon vaak zorgzaam en
ondersteunend was binnen de relatie, de gezondheid
en het gedrag van de partner, ondanks de toegewijde
zorg, vaak niet verbeterden.
Verdere
onderzoeksprogramma's op dit gebied hebben laten
zien dat co-dependents in feite zelf vaak
relatieverslaafden zijn. Onderzoek heeft verder
aangetoond dat, net als bij andere vormen van
verslaving, sociale klasse, huidskleur, geloof en
financiële status geen invloed hebben op deze
bevindingen. Na bestudering van het fenomeen
co-dependency zijn onderzoekers tot de conclusie
gekomen dat co-dependent gedrag veel verder
strekkende gevolgen heeft dan aanvankelijk werd
aangenomen. Alhoewel het zich vaak voordoet in
verband met een of andere vorm van alcohol of
drugsverslaving, kan (en zal) co-dependency ook
voorkomen in situaties waar in het geheel geen
sprake is van alcohol- of drugsmisbruik. Resultaten
van dit uitgebreide onderzoek hebben aangetoond dat
dit soort relatiegedrag wijdverspreid is in de
samenleving. Er wordt gezegd dat het over de hele
wereld voorkomt - en dat het erger
wordt.
Zoals
we al eerder stelden zijn mensen die co-dependent
zijn, afhankelijk van anderen voor hun gevoel van
eigenwaarde.
Zo
iemand kan een vrouw zijn die haar man te veel
steunt of een onvermoeibare secretaresse die altijd
overuren maakt, zonder hiervoor te worden betaald,
omdat ze vindt dat de dankbaarheid van haar
werkgever het allemaal de moeite waard maakt. Jij,
de cursist, kunt zelf co-dependent zijn, of je
moeder, je vader, je dokter of je therapeut. In
feite is het zo dat we allemaal wel iets van de
co-dependent in ons hebben; we willen allemaal soms
dat we nodig zijn, net zo als we allemaal wel eens
gevoelens van angst, lust, hebzucht of jaloezie
ervaren hebben. Co-dependency is geen positieve
eigenschap en kan dientengevolge iedereen kwetsen
die er mee in aanraking komt. Mensen die
co-dependent zijn hebben de neiging anderen op wat
voor manier dan ook te sturen en te manipuleren. Ze
kunnen geen nee zeggen en hebben de neiging anderen
over zich te laten lopen. Ouders die niet kunnen
loslaten en hun kinderen niet toestaan op te
groeien zijn co-dependent, net als de vrouw die
haar man niet uit het oog verliest omdat ze bang is
dat hij een verhouding heeft, en de overdreven
loyale werknemer die zich laat gebruiken en
uitbuiten. Mensen die co-dependent zijn zijn
behaagziek: ze vinden andere mensen altijd
belangrijker, vaak ten koste van zichzelf. Aan de
oppervlakte lijken ze misschien liefhebbend,
zorgzaam en opofferingsgezind. Maar dit gaat altijd
gepaard met de behoefte om macht over anderen te
hebben. Co-dependents zijn dwangmatig in alles wat
ze doen. Ze duiken hals over kop in relaties, die
altijd pijnlijk zijn, vaak kort duren en
uiteindelijk op een of andere manier destructief
zijn. Co-dependents zijn vaak dwangmatige
workaholics, drinkers of hobbyisten, of ze zijn
overdreven prestatiegericht.
Co-dependent
is het 'volwassen-kind' dat is grootgebracht in een
disfunctioneel gezinssysteem en dat, als gevolg
hiervan, een wond in het hart heeft die nooit de
kans heeft gekregen te genezen. Hun dwangmatigheid
is de enige manier om de pijn te verbergen. De
disfunctionele gezinseenheid waarin dit volwassen
kind is opgegroeid bood waarschijnlijk geen veilige
koesterende omgeving en creëerde
omstandigheden waarin fysiek, seksueel of
emotioneel misbruik voorkwam of waar sprake was van
een onbehandelde (mogelijk niet onderkende)
verslaving. Co-dependency is een direct resultaat
van het opgroeien in een willekeurig disfunctioneel
gezin. Al deze gezinnen ontwikkelen dezelfde
verzameling regels waar naar geleefd moet worden en
brengt deze regels van disfunctioneren over op hun
kinderen. Volwassen kinderen brengen deze
gezinsregels mee in hun volwassen relaties, waarbij
de disfunctionele patronen worden voortgezet.
Co-dependency is dus aangeleerd gedrag dat diep
geworteld is in destructieve en disfunctionele
gezinsrelaties, binnen gezinnen waar veel wordt
toegedekt en voorgewend en waar niets is wat het
lijkt. We stelden al dat deze gezinnen vaak een
geheim verbergen dat zij als beschamend beschouwen.
Het kan zijn dat Pa te veel drinkt of dat Ma aan de
kalmeringspillen is. Het kan zijn dat er sprake is
van ruzies die uitmonden in geweld. Het kan ook
zijn dat er een drugsprobleem is of dat een
gezinslid in de gevangenis zit. Nog
verschrikkelijker is het als er sprake is van
seksueel misbruik dat wordt ontkend of door de
vingers wordt gezien. Bijna elk gezin dat open
kaart zou spelen, heeft ten minste
één 'lijk in de kast'. In huizen waar
co-dependency wordt gekweekt, wordt alles verborgen
achter een muur van ontkenning. Het probleem
bestaat niet en hulp is niet nodig, wordt niet
gezocht en wordt niet geaccepteerd.
De
drie regels achter dit ontkenningssyndroom lijken
te zijn:
1.
Ontken dat er iets mis is.
2.Ontken
dat de kinderen een alles behalve liefhebbend en
koesterend thuis hebben.
3.Ontken
dat de ouders alles behalve perfect
zijn.
Aangezien
kinderen met een dergelijke achtergrond denken dat
ze de schijn op moeten houden dat alles goed gaat,
zijn ze steeds op hun hoede en leren ze niet te
ontspannen en zichzelf te zijn. Daarom groeien ze
op terwijl ze nooit hebben geleerd zichzelf te
zijn, of wat hun ware zelf is.
Bron:
http://www.civas.nl
Seksueel
Misbruik en Ernstige Mishandeling laat diepe Sporen
na.
Seksueel
misbruik en ernstige mishandeling op jonge leeftijd
laten hun sporen achter, niet alleen op de ziel
maar ook fysiek, in de hersenen. Zo’n
verandering in de hersenen resulteert in een
verstoorde hormoonbalans die op oudere leeftijd,
zelfs dertig tot veertig jaar later, te traceren is
door tijdens een speciale proef de concentratie van
enkele specifieke hormonen in het bloed te
bepalen.
Er
bestaat een zogeheten ‘biomarker’ van
herhaalde traumatische gebeurtenissen op jonge
leeftijd. Deze opmerkelijke conclusie, trekt drs.
Thomas Rinne op basis van onderzoek onder veertig
borderline-patiënten. De psychiater promoveert
dinsdag aan de Universiteit van Amsterdam
(UvA).
Een
borderline-patiënt kan bij een geringe
aanleiding heftig emotioneel reageren. In Nederland
zijn er naar schatting 150.000
borderline-patiënten. Zij kunnen hun stemming
moeilijk regelen. Ze zijn het ene moment vrolijk,
dan weer somber, angstig of geïrriteerd.
Stemmingswisselingen, zegt Rinne, die vaak eindigen
in een depressie.
Het
impulsieve en soms ook agressieve gedrag dat ze
kunnen vertonen, geeft ondermeer problemen in
relaties. Ook hebben ze vaak emotionele botsingen
op het werk. Ze zeggen plotseling hun baan op of
verbreken hun relatie. Veel
borderline-patiënten hebben een impulsief
eetgedrag. Het zijn vaak zwart/witdenkers, zegt
Rinne. Ze worden meestal behandeld met een
combinatie van medicatie en psychotherapie. Het
borderline-syndroom, dat mede door genetische
factoren wordt bepaald, is in feite een
verzamelnaam voor een breed scala van symptomen. Er
zijn grote onderlinge verschillen in gedrag van
patiënten. Een van de kenmerken is dat ze vaak
niet adequaat reageren op stress.
Naar
schatting twintig tot zeventig procent
(verschillende onderzoeken geven een ander
percentage) van de borderline-patiënten zijn
in hun jeugd getraumatiseerd geweest. Dat heeft
volgens Rinne geleid tot een gestoorde ontwikkeling
van de hersenen en van de organen die bepaalde
hormonen produceren.
Komen
mensen onder stress te staan dan reageert het
lichaam daar onder meer op door de productie van
een aantal stresshormonen. Drie organen, de
hypothalamus, de hypofyse en de bijnier, zijn
daarvoor verantwoordelijk.
Een
gezonde reactie is een evenwichtige productie van
hormonen, niet teveel en niet te weinig van elk.
Bij een getraumatiseerde borderline-patiënt,
met een verstoorde ontwikkeling van de
hormooncentra in de hersenen, is de
hormoonproductie niet meer in balans.
Cortisol
is één van de hormonen die in de
bijnier wordt geproduceerd bij een stressreactie.
Dit hormoon voorkomt een overreactie van het
lichaam, Het is feitelijk een natuurlijke rem die
moet voorkomen dat de stressreactie uit de hand
loopt. Een ander hormoon dat een rol speelt bij
stressreacties is prolactine. De functie daarvan is
minder duidelijk dan die van cortisol. Rinne heeft
geprobeerd aan de hand van metingen van de
concentratie cortisol en prolactine uit te zoeken
hoe bij stress de hormoonproductie bij
borderline-patiënten, al dan niet
getraumatiseerd, is verstoord. Hij deed dat bij 39
vrouwen die onder behandeling waren bij de
psychiatrische instelling De Geestgronden in
Bennebroek. Een groot deel van hen is op jeugdige
leeftijd langdurig mishandeld of seksueel
misbruikt.
De
proefpersonen zijn geselecteerd aan de hand van
vragenlijsten en uitvoerige gesprekken. Ter
controle onderzocht Rinne ook een groep gezonde
mensen. Beide groepen werden onderworpen aan
kunstmatig geïnduceerde stress door middel van
het toedienen van een bepaald medicijn.
Bij
de chronisch getraumatiseerde
borderline-patiënten werd direct na de
stressinductie een verhoogde concentratie cortisol
gemeten. Terwijl bij niet getraumatiseerde
proefpersonen met het borderline-syndroom en bij de
gezonde personen nauwelijks een verandering van de
cortisolconcentratie werd gemeten.
Ook
reageert de prolactineconcentratie bij
getraumatiseerde borderline-patiënten anders
op stress dan bij niet-getraumatiseerde en de
gezonde controlepersonen. Er bleek een samen hang
tussen de snelle verandering in de
prolactineconcentratie en de heftigheid van de
traumatische gebeurtenis, de frequentie en de
leeftijd waarop de patiënten in hun jeugd er
voor het eerst mee te maken kregen.
Rinne:
‘Een uitzonderlijk hoge correlatie. Dat wijst
op het bestaan van een biologische marker van
zo’n jeugdig trauma, bij
borderline-patiënten, maar vermoedelijk ook
bij gezonde mensen die in hun jeugd langdurig
misbruikt of mishandeld zijn geweest. Er is geen
reden om aan te nemen dat dit bij hen anders zou
liggen. Een schokkende
constatering.’
Er is
dus achteraf aan de hand van biologische, objectief
te meten waarden vast te stellen of iemand op
jeugdige leeftijd is mishandeld of seksueel
misbruikt? Het lijkt erop, stelt Rinne: Als het
bestaan van zo’n chronische jeugdtrauma wordt
vermoed, zou een hormoononderzoek dit vermoeden
kunnen ondersteunen. Die verstoorde
prolactinerespons hangt per slot van rekening samen
met die traumatische gebeurtenissen en niet met het
borderline-syndroom.’
Enige
voorzichtigheid is geboden, waarschuwt Rinne. De
betrouwbaarheid moet eerst nog verder worden
onderzocht bij gezonde mensen die in hun jeugd zijn
getraumatiseerd. En dan niet alleen bij vrouwen,
zoals nu is gebeurd, maar ook bij mannen. Ook zij
kunnen in hun jeugd te maken krijgen met
traumatische gebeurtenissen die een litteken
achterlaten. Dit is vaak nog een taboe. Er zijn
overigens geen concrete plannen voor dit
onderzoek.’
In
eerste instantie is vroegtijdige herkenning van
seksueel misbruik of van lichamelijke mishandeling
bij kinderen belangrijk, vindt Rinne. Een zo vroeg
mogelijke therapie kan misschien de
ontwikkelingsschade aan de hersenen beperken, en
daarmee een verstoring van de hormoonsystemen.
‘Dat zou de kans kunnen reduceren dat zich bij
iemand met aanleg een borderline-syndroom
ontwikkelt. Littekens op de ziel verdwijnen er niet
mee, maar schade aan het brein kan er mogelijk door
worden beperkt. Hierdoor ondervindt de patiënt
later minder ellende, en op lange termijn zullen de
kosten voor de gezondheidszorg lager zijn.’
BRON:
Volkskrant 25 mei 2002
LET
OP MIJN PAGINA KUN JE OOK BEREIKEN
VIA
http://www.steunpunt-geweld.tk
Of
neem eens een kijkje op mijn ander site die over
seksualiteit gaat en seksueel misbruik.
Klik Hier:
 Naar
Vorige Pagina|
Naar
Volgende
Pagina 
|
