Taal: Nederlands. Vak: Nederlands. Soort: Uittreksel. Anna Enquist is in 1945 geboren. Anna Enquist is het pseudoniem, of te wel schuilnaam, van Christa Widlund. Ze gebruikt haar schuilnaam omdat ze haar beroepswerkzaamheden en de poëzie gescheiden wil houden. Ze is getrouwd met de Zweed Widlund, die haar schrijversnaam verzonnen heeft. Enquist is in Zweden een knoest van een jeneverbesboom. Anna Enquist is psychoanalytica, en sinds 1994 wijdt zij zich geheel aan het schrijven. In het Meesterstuk lopen verschillende thema's door elkaar heen. Een thema is bijv. de relaties in een gezin(nen). Johan en Oscar die na het vertrek van hun vader eigenlijk altijd al hebben gestreden om de aandacht van hun moeder , zijn daar een voorbeeld van. Maar ook de reactie van Johan en Ellen wanneer hun dochtertje Saar overlijdt. Een ander thema is trouw. In het meesterstuk gaat zowat iedereen vreemd. Johan kan niet tegen zijn rouwende echtgenote en ziekt zijn troost bij andere vrouwen. Zijn vader is er vroeger met een andere vrouw 'vandoor' gegaan. Hij , zijn broer Oscar en zijn moeder Oscar hebben het daar nog wel moeilijk mee. Het veelzijdige boek gaat verder in op dood , liefde en intimiteit ; de grote leefthema's. De rol van ouders in een mensenleven : hoe belangrijk ouders zijn voor hun kinderen en de slechte gevolgen wanneer een van de ouders weg is , dat is zo ongeveer de idee in het boek. Enquist gebruikt vissen als symbool voor het ouderschap. De vissen komen steeds weer terug. De ouders van Johan en Oscar die uit elkaar zijn , dezelfde Johan en Oscar die mede daardoor letterlijk strijden om de aandacht van hun moeder Alma. Alles komt weer terug op het ouderschap. Omgekeerd is het hoe de ouder , Ellen , overblijft wanneer een kind komt te overlijden. Het meesterstuk is het 'belangrijkste' schilderij van Johan , een kunstenaar die bezig is om door te breken. Op zijn meesterwerk staat een vrouw die een vis als een baby vasthoudt. Op de tentoonstelling van Johan's werken , de expositie waar hij het hele boek naartoe werkt , is het meesterstuk de 'main-act'. Daarom heeft Enquist de titel 'Het Meesterstuk' aangenomen. Leprello:'Notte e giorno faticar' Elvira : 'ma tradita e abbanonata a provo anocor per lui pieta' Don Giovanni : 'piu del pan che mangio piu dell'aria che spiro' Het meesterstuk is gebaseerd op de opera Don Giovanni van Mozart. De motto's zijn dan ook op dat stuk gebaseerd. In de opera doodt Don Giovanni de vader van Donna Anna, Il Commendatore. Hierdoor krijgt hij Don Ottavio, de verloofde van Donna Anna achter zich aan, die op wraak uit is. Ook een ex-geliefde van Don Giovanni is op wraak uit: Donna Elvira. Het boerenpaartje Zerlina en Masetto gaat trouwen. Don Giovanni probeert ZerIina te verleiden en maakt zo weer een vijand: Masetto. In de laatste scène verschijnt de geest van Donna Anna's vader aan het diner van Don Giovanni. Als deze geen berouw toont, gaat zijn huis in vlammen op. Het verhaal is verdeeld in drie delen. Deel 1 speelt in het heden van donderdag tot zaterdag. In flashbacks wordt verteld over het huwlijk van Johan en Ellen, en over het vertrek van Charles , de vader van Johan. Deel 2 speelt in het verleden, rond de dood van Saar. Hierin wordt duidelijk waarom het huwelijk van Ellen en Johan kapot is gegaan. Deel 3 speelt in het heden, op zondag, de dag van de expositie. Ook hier flashbacks over het vertrek van Charles, maar dan gedetailleerder. De schrijfster vertelt het hele verhaal. Het is niet zo dat je het verhaal door de ogen van een bepaalde persoon ziet. Soms zie je de wereld ineens door de ogen van een bepaald persoon , maar dat duurt nooit lang. De symboliek. Oedipus-symboliek Dit komt terug in de concurrentiestrijd die Oscar en Johan voeren om de liefde van hun moeder en in de wil van Johan om als schilder zijn vader te verslaan. Later wordt het omgedraaid, want dan wil Johan niet de vader vermoorden en de liefde van zijn moeder, maar hij wil bij vader op schoot. Symbolische vissen In Het Meesterstuk komen heel veel vissen voor: in het begin van het boek kijkt Lisa naar haar goudvissen, er wordt tot twee keer toe bijna in 'de Karper' gegeten, de meisjes naam van Ellen: Visser, en de vrouw en de vis op het Meesterstuk. Anna Enquist gebruikt dit symbool om aan te geven hoe ouders met hun kinderen omgaan. Het meesterstuk was een erg origineel boek en wel omdat ik geen gescheiden ouders heb en het daarom toch wel interessant vond eens te weten te komen welke invloed(en) dat kan hebben. Tegelijk is dat eigenlijk ook de relevantie van het boek. Net als de reactie van een moeder waarvan het kind is overleden. Welke indruk maakt dat op mensen en hoe gaan mensen daar mee om ? Over dat alles had ik nog nooit iets gelezen en daarom zijn die dingen voor mij persoonlijk de relevantie. Maar ook voor mensen die wel gescheiden zijn of een overleden kind hebben kan het boek natuurlijk erg interessant zijn. Waarschijnlijk nog interessanter en relevanter dan voor een persoon als ikzelf. Dat zijn dingen die een goed literair boek moet bevatten. De literaire kwaliteit is dan ook op een zelfde manier te beschrijven. Hoe iemand zich na een bepaalde ingrijpende gebeurtenis in het leven voelt. Over de stijl van Anna Enquist kan ik weinig melden. Ik heb van haar alleen nog deze roman gelezen en daarom ken ik haar nog niet zo goed. Over het meesterstuk is te zeggen dat het , toch vrij dikke , boek vrij 'lekker weg leest' en daardoor (om maar als echte 5 HAVO-leerling te spreken) mooi snel uit is. Enquist: `Het meesterstuk heb ik op een naieve manier geschreven. Ik heb de structuur uitgedacht als een amateur. Dat je niet zomaar van perspectief kan wisselen, wist ik helemaal niet. Intuïtief heb ik het goed gedaan, maar soms zijn er te veel wisselingen in te korte tijd.' Oordeel : Ik moet eerlijk bekennen dat , toen ik net begonnen was in Het Meesterstuk , ik wel even de gedachte had om het boek bij het oud papier te gooien. Het begin waar een simpele ton met vissen als ik weet niet wat voor bijzonders werd beschreven stond mij weinig aan. Ik vroeg aan mijn moeder , die het boek ook gelezen heeft : , Wat is dat voor dom gefilosofeer over een goudvisje !?' 'Het wordt later duidelijk ' , was haar antwoord. Eenmaal verder in het boek , toen ik wat beter 'in het verhaal zat' heb ik mijn mening bij moeten draaien. Het Meesterstuk is een leuke roman , zeker geen superieure , maar een boeiend verhaal. Toen het boek bijna uit was , ik was het begin met de vissen allang vergeten , vroeg mijn moeder of ik al begreep waarom de ton met vissen in het begin zo uitvoerig beschreven werd. Pas toen ik op die vraag wilde antwoorden had ik de symboliek met de vissen door. Ik moet zeggen dat ik het boek ineens veel meer ging waarderen. Hoe iemand in staat is om uit een eigen associatie (vissen als symbool voor ouderschap ) zo'n symboliek in een boek te krijgen. Dat is schitterend. Tijdens het lezen werd ik wel geboeid door het boek , maar om nu te zeggen dat het echt zo'n mooie roman was zoals ik van anderen had vernomen , dat zeker niet. Pas tegen het einde van het boek , toen de alles mij helder werd had ik het idee dat ik in een lopend verhaal bezig was. Tijdens het lezen vond ik dat namelijk het grootste nadeel : het aantal verhalen dat door elkaar heen liep. Eigenlijk worden er veel meer dan een verhaal verteld. De problemen van Ellen worden beschreven , net als die van Johan , Oscar , Alma en zelfs van Charles , de vader van Johan en Oscar. Het heeft op zich allemaal met elkaar te maken omdat iedereen familie van elkaar is / was , maar ik had tijdens het lezen het idee dat Enquist beter 3 boeken had kunnen schrijven. Over iedere persoon eentje. Waarschijnlijk komt dat ook omdat ik de symboliek niet meteen door had. Even terug komen moet ik op het deel in het boek waar Lisa en Ellen bramen gaan plukken om er vervolgens jam van te maken. Toen ik dat aan het lezen was had ik echt het idee dat het boek geschreven was door een of andere junk die zijn benul van de wereld volledig kwijt is. Maar later vond ik het schitterend. De manier waarop iemand de meest simpele acties (zoals het maken van jam) in wel 10 a 12 bladzijdes op een bijna onwereldse manier weet te be-schrijven. Steeds als ik het boek zie of wanneer iemand het er over heeft denk ik weer aan de scène met de jam. En als je daar als schrijver toe in staat bent denk ik dat je je werk tot de 'literatuur op hoog niveau' kunt rekenen. Het lijkt nu alsof het hele boek pas toen het uit was mijn goedkeuring kreeg. Dat is echter ook niet helemaal het geval. Ook tijdens het lezen , vooral tijdens deel twee , was het vaak erg boeiend. Zo ben ik een keer vreselijk kwaad geworden op Johan (een persoon in het boek). Zijn vrouw Ellen en hij hadden hun dochtertje verloren en Ellen komt daar veel later en moeizamer overheen dan Johan. Om de botte en harteloze opmerkingen die Johan dan tegen Ellen maakt kon ik mij dan echt kwaad maken. Dan zat ik echt met het gevoel van : die eikel ! Ik denk dat als je al deze dingen samenvat , je het boek absoluut gewaardeerd hebt. Het zet je aan het denken. Het feit dat ik dit boek gekozen heb om een dossier van te maken zegt denk ik al genoeg ! Anna Enquist ga ik vaker lezen.
