ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΣΙΚΗΣ (1890-1967)
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1890. Αν και είχε από μικρός εξαίρετη φωνή, δεν φαίνεται
να ασχολήθηκε με τη μουσική και το τραγούδι πριν έρθει στην Ελλάδα, το 1922 μετά τη μεγάλη καταστροφή.
Βέβαια οι πληροφορίες είναι ελλιπείς, γιατί δεν εξηγείται πως τόσο γρήγορα, δηλαδή από το 1922
έως το 1925, έγινε τόσο καλός στο ούτι, ώστε να περάσει μαζί με πεπειραμένους μουσικούς στη δισκογραφία,
είτε σαν τραγουδιστής, είτε σαν οργανοπαίκτης και τέλος σαν συνθέτης.
Στη δισκογραφία ξεκίνησε σαν τραγουδιστής παραδοσιακών ρεμπέτικων και αμανέδων γύρω στο 1928, στην Αγγλική
Columbia και τη Γερμανική Polydor. Τραγούδια του περνούν στη δισκογραφία με όλες τις γνωστές φωνές του ρεμπέτικου:
Κώστας Νούρος, Ρόζα Εσκενάζυ, Ρίτα Αμπατζή, Στελλάκης Περπινιάδης, Μαρίκα Πολίτισσα, Κώστας Ρούκουνας, Κώστας Τσανάκος, Μαρίκα Καναροπούλου, είναι μερικοί από τους συνεργάτες του.
Γύρω στο 1937-38, με την επικράτηση της Πειραιώτικης κομπανίας με μπουζούκια, εγκατέλειψε και αυτός τα όργανα
της Σμυρνέικης και Πολίτικης Κομπανίας και έγραψε μερικά τραγούδια με μπουζούκια, χρησιμοποιώντας τις γνώριμες
φωνές του Μάρκου Βαμβακάρη, του Γιάννη Παπαϊωάννου, του Απόστολου Χατζηχρήστου και άλλων.
Ο Γρηγόρης Ασίκης, έπαιξε και τραγούδησε στα χρόνια του μεσοπολέμου στα περισσότερα γνωστά πάλκα με τον Γιάννη Δραγάτση,
τη Μαρίκα Πολίτισσα, τον Κώστα Ρούκουνα, τον Κώστα Τζόβενου και άλλους. Το 1915 παντρεύτηκε στην Πόλη,
την επίσης Πολίτισσα Ειρήνη Δημητριάδου από το Κοντοσκάλι και έκαναν έξη παιδιά. Εγραψε πολλά μελαγχολικά
τραγούδια, μεταφέροντας τα σοβαρά προβλήματα που δημιούργησε στους ευγενείς Ελληνες της Μ. Ασίας η μεγάλη καταστροφή
του 1922 και η προσφυγιά που ακολούθησε. Πέθανε μελαγχολικός, θλιμμένος, απογοητευμένος και ξεχασμένος απ` όλους, στις 7 Οκτωβρίου 1967.
Επιστροφή στο αρχικό μενού
Επιστροφή στις βιογραφίες
