ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ

Με γλέντια, με γραμόφωνα
με χίλια δυό μεράκια
που σβήνουμε σκοτούρες και φαρμάκια
θα κάνω τη φιγούρα μου 
και θα 'ρθω απόψε βράδι
στις δώδεκα μες το βαθύ σκοτάδι.

Με πόνο θα σου τραγουδώ
με μπουζουκάκι φίνο
να σου θυμίσω τα παλιά
στον Αγιο Κωνσταντίνο.

Για σένα 'γω αλήτεψα
και έγινα ρεμπέτης
μπερμπάντης και ξενύχτης και σερέτης
και δε σου καίγεται καρφί
για το δικό μου πόνο
που κάθε μέρα πνίγομαι και λιώνω.

Μια νύχτα φεγγαρόλουστη
ένα βραδάκι φίνο
μη μ' αρνηθείς το ραντεβού
μικρή μου που σου δίνω.









Επιστροφή