DMX

Earl Simmons, want dat is de naam dat op zijn identiteitskaart staat, is erin geslaagd om in het afgebakend rapterritorium een uitstekende reputatie op te bouwen, namelijk dat van een ‘hondsdolle’ en geobsedeerde rapper die de eigen raps met het geblaf van honden laat bekrachtigen. De dampende hiphopper is immers knettergek van dogs, en komt daar ook openlijk voor uit. Ook de intensiteit waarmee hij zijn ding doet, spreekt boekdelen. Je zou voor minder met een wijde boog omheen DMX wandelen, tenminste als je hem in een donker steegje tegen het lijf loopt.

De drie eerste albums van DMX waren meteen een schot in de roos, en drongen in een mum van tijd zowat overal de hitlijsten binnen op nummer één. In een tijdspanne van anderhalf jaar rolden meer dan 10 miljoen exemplaren over de toonbank. Hiermee behoort hij tot het kruim der hiphoppers (samen met Nas en Jay-Z) die het meest succes genoten in het post-‘Notorious BIG en 2 Pac’-tijdperk.

DMX maakte zijn debuut aan de zijde van vrienden en collega-rapper The Lox. Zijn eerste nummer ‘Get at Me Dog’ in 1998, maakte furore, en werd platgedraaid op de radio en in clubs. Nochtans, het heeft een tijdje geduurd vooraleer hij in het hiphopmilieu zijn draai vond. Hij kreeg door Columbia Records zijn eerste platencontract aangeboden in 1993, maar de deal werd om diverse redenen nietig verklaard nog voor hij een stap in de studio zette. Wat later leverde hij gastbijdrages voor onder andere LL Cool J, Mase en Mic Geronimo.

Het jaar 1997 zal nog lang in DMX’ annalen blijven hangen! Dit zou het jaar van de grote ommekeer in diens leven worden. Platenmaatschappij Def Jam kwam aankloppen: een groot (en geldig) talent was in de maak. Het jaar nadien verscheen ‘It’s Dark and Hell is Hot’, een album dat van meet af aan grote ogen opzette. De plaat schoot in geen tijd naar de top van de belangrijkste charts en ging maar liefst vier keer platina ! Zes maanden later haalde DMX uit met ‘Flesh of My Flesh, Blood of My Blood’. Van hetzelfde laken een pak. Op het einde van 1999 toverde de rapper ‘And Then There Was X. Once again’ uit zijn mouw. Ook dit album kreeg nauwelijks ademruimte en rees opnieuw in een mum van tijd naar de top van de hitlijsten. In 2001 releaste hij ‘The Great Depression’.

HET ALBUM

DMX doet voor de gelegenheid zijn hondsdolheid opnieuw alle eer aan. ‘Grand Champ’ is naar eigen zeggen een ode aan de pitbull des huizes! Dat is ook klaar als een klontje. Want op de cover prijkt de blaffende vierpoot die andermaal in heel wat tracks een hoofdrol afdwong. De stembanden van het rapfenomeen zijn andermaal zo ruw dat je er gerust een hele huiskamer mee kan boenen ! Niet verwonderlijk dat er op DMX’ vijfde en voorlopig laatste album opnieuw aanzienlijk wordt gebruld en gebromd als vanouds. De energie schiet als vuurpijlen uit de schijf. Ofwel loop je over van lof bij het aanhoren van DMX’ rapstijl, ofwel kan hij je als rapper geen moer schelen, maar je kan DMX doorgaans nooit kwalijk nemen dat hij je als luisteraar gevoelloos achterlaat. Op het gebied van de productie ziet hij zich gesteund door sterke gastbijdrages van ander andere Swizz Beats, 50 Cent, Eve, Judacriss, Cam’Ron, Monica, Patti Labelle, en Drag-On. De pit en waanzin stralen van de plaat, maar het album moet wat inboeten aan subtiliteit en creativiteit. Niettemin een must voor alle DMX-fans.