Ali dali smatra svaki čin rušenja nadgrobnih spomenika vandalizmom?! Da li je vandalizam prema opštinskom mišljenju:

5. Ubistvo katoličkog sveštenika u Senti;

Na primer: na Kosovu rušenje jednog pravoslavnog nadgrobnog spomenika smatra se vandalizmom, činom šovinizma itd.

Ne registruje se rušenje nadgrobnih spomenika od strane aktuelne vlasti (nadgrobni spomenici su nabacani na gomilu, među njima spomenici gradonačelnika i direktora gimnazija Mađara početkom ovog veka).

Posle drugog svetskog rata aktuelna vlast uklonila je sa grobova sva nadgrobna obeležja palim vojnicima u prvom svetskom ratu, i tu postavila tablu za košarku. Posle je isto mesto pretvorila u smetište, odakle su 1990 godine smeće uklonili Mađari Novog Sada i uredivši teren postavili 100 krstova na mesto prethodno uklonjenih. To je aktuelna vlast povadila, polomila.

Krajem četrdesetih ispred katoličke katedrale porušili su kip Svete Trojice, koji su novosađani podigli u spomen pobede nad kugom, koja je u prošlom veku harala u našem kraju.

Po zdravoj pameti svaki čin, pa i svaki gest koji se koristi da bi se ugrozio bilo čiji identitet, nasrtaj na bilo kakva obeležja, istorijska ili verska, pa i lična, pa svakako i ugrožavanje života iz nacionalnih ili ideoloških pobuda je vandalizam, koji ne samo treba osuditi, nego i najoštrije kazniti, i stvari vratiti u prethodno stanje. Samo se na taj način može obezbediti - kako tvrdi u izjavi Izvršni Odbor Skupštine opštine Novi sad - normalni, tolerantni odnos među građanima raznih nacionalnosti, a ne kako se stvarno u Novom Sadu dešava, da taj mir postoji samo zato, jer je nivo "strpljenja" kod manjina visok.

Zato očekujemo od Izvršnog odbora Novog Sada, da učini sve, da bi povratio dostojanstvo Novom Sadu, koje je vekovima imalo, a koje danas nema.

Da bilo kakve ustanove, makar i male delove ustanova, gde su večinom pripadnici manjina, povere tim manjinama, da odluke koje se odnose na njihov sopstveni život, ili način življenja, donose oni sami. Na primer: katoličko-mađarsko groblje, gde su u velikoj većini sahranjivani katolici, pre rata Nemci i Mađari, a sada Mađari, poveri na upravljanje ili čak i u svojinu Mađarske manjine, preko verskih zajednica. To bi bila najrealnija odluka, razume se sa jednom propratnom odlukom, da se groblje vrati u prethodno stanje na teret opštine, pošto sadašnje upravno telo, KP "Lisje" za to nema sredstava.