De grijze grootoorvleermuis is een middelgrote vleermuis met opvallend lange oren.
Haar spanwijdte meet 25-30 cm en ze weegt 7-14 gram.
Zij heeft een grijze vachtkleur, met een vrij sterk contrast tussen de lichte buik en de donkere rug.
De kop heeft een erg donker, bijna zwart 'masker' over de ogen.
We kunnen deze soort makkelijk verwarren met de gewone grootoorvleermuis.
Alleen heeft deze een lichtere snuit, grotere wratten bij het oog
en een geelachtig tot roodachtig bruine rug, dit in tegenstelling tot de grijze grootoor
die een licht- tot donkergrijze vacht op de rug heeft.
De grijze grootoorvleermuis lijkt sterk aan menselijke nederzettingen gebonden.
Dit in tegenstelling tot de gewone grootoorvleermuis, die meer biotooptypen benut.
De soort is in Nederland alleen in gebouwen aangetroffen.
Maar dat kan ook te maken hebben met het feit dat we geen andere verblijfplaatsen kennen
dan wel deze niet kunnen inspecteren.
Waar zij bij voorkeur jaagt is niet goed bekend.
Vanwege de zachte sonar is het een moeilijke soort om met de batdetector op te sporen.
Bovendien is de sonar niet te onderscheiden van die van de gewone grootoorvleermuis.
De grijze grootoorvleermuis jaagt op verschillende manieren.
In meer open gebieden met een golvende vlucht, vaak dicht bij de grond,
in boomkronen met een vrijwel loodrechte vlucht omhoog en in gebouwen
jaagt zij vaak biddend op prooien.
De jacht wordt regelmatig onderbroken voor rust-, poets- of eetpauzes.
Net als de gewone grootoorvleermuis eet de grijze grootoorvleermuis
veel grotere insecten zoals nachtvlinders.
Deze spoort ze op aan de hand van de geluiden die deze insecten
zelf maken (vandaar die grote oren) en plukt ze uit de vegetatie.
Het opeten ervan is een klus die hangend moet gebeuren.
De grijze grootoorvleermuis verplaatst zich van de ene naar de andere foerageerplek
met een rechte, snelle vlucht op een hoogte van maximaal circa tien meter.
Bij regen blijft ze binnen en foerageert daar dan ook.
In Nederland is de grijze grootoorvleermuis alleen van bezuiden de grote rivieren bekend.
Er zijn oude waarnemingen uit de Betuwe, maar ondanks een
inmiddels hervat kerkzolderonderzoek in dat gebied hebben we haar daar nog niet aangetroffen.
In 1995 is -als uitzondering- een vrouwtje in Bovenkarspel in Noord-Holland aangetroffen.
Dit was naar alle waarschijnlijkheid een geval van 'versleping':
het vermoeden bestaat dat dit dier is meegelift uit Oost- of Midden-Europa
met een groente- of fruittransport van of naar de veiling in die plaats.
In Limburg is de verspreiding goed bekend.
Daar bewonen ze een aantal kerkzolders.
In het totaal zijn er 3 (kraam)kolonies bekend in deze provincie.
Recente inventarisaties in Zeeuws-Vlaanderen hebben slechts een enkele waarneming opgeleverd.
We schatten dat de totale Nederlandse populatie ergens tussen de 25 en 100 dieren telt.
Deze schatting is vooral gebaseerd op de gegevens van de Limburgse populatie.
Wanneer er meer uit Noord-Brabant bekend wordt, kunnen deze aantallen hoger komen te liggen.
Terug naar:
