De huismuis is altijd op zijn hoede en heeft opvallende oren, grote ogen en een spitse snuit.
De grijsbruine vacht is vet en glanzend, de staart lang en geschubd.
Men onderscheidt diverse rassen bij de huismuis, zoals de geelbruine tuinmuis.
In tegenstelling tot andere muizensoorten verspreidt de huismus een sterke,
onaangename geur en heeft hij een vettige vacht.
Overal waar hij voorkomt blijft de typische muizenlucht hangen.
Ook laten ze er hun urine en zwarte uitwerpselen achter, brengen met hun geknaag
schade toe aan leidingen en verspreiden ziekten en parasieten.
Huismuizen hebben hun hol op hooguit enkele meters van hun voedselbron
en trekken alleen weg als er te weinig te eten is.
Een muis snuffelt vaak met zijn neus in de lucht.
Hij heeft een scherp reukvermogen, waarmee hij
zijn weg vindt en zijn familieleden herkent.
Door hun groot aanpassingsvermogen kunnen huismuizen
op allerlei plaatsen voorkomen, zelfs in vleeskoelcellen.
Wel hebben de dieren hier een langere vacht ontwikkeld.
Hoewel huismuizen meestal binnenshuis - in huizen, opslagplaatsen,
ziekenhuizen en andere openbare gebouwen - te vinden zijn,
leven ze ook wel eens korte tijd in een tuin of heg.
Soms worden ze door overbevolking naar buiten gedreven,
maar sterven dan zodra het koud wordt.
Ze zijn niet gewend aan de levensomstandigheden buiten.
De gewoonlijk 's nachts actieve huismuis komt op allerlei voedsel af.
Een stuk zeep kan een maaltijd voor een huismuis betekenen,
maar het liefst eet hij toch granen en vetten.
Maar ook kaas, vlees, spek en vruchten vormen een overheerlijk maal.
Van dranken blijft hij gewoonlijk af.
Wijfjes werpen vijf tot tien keer per jaar en elke worp telt drie tot twaalf jongen.
Deze verlaten het nest na drie weken en drie weken later
zijn de wijfjes hiervan al vruchtbaar.
De draagtijd duurt 19 à 21 dagen.
Elk zacht, gemakkelijk te versnipperen materiaal, zoals papier,
gras of textiel, kan voor de nestbouw worden gebruikt.
Hoewel huismuizen maximaal 18 maanden oud worden en vele tijdens hun eerste winter sterven,
is het moeilijk ze te verdrijven als ze zich ergens hebben gevestigd.
Ze vermeerderen zich zó snel, dat een worp zich in één zomer
alweer vele malen heeft vermenigvuldigd.
Ze worden gemakkelijk per ongeluk met goederen getransporteerd
en hebben zich met behulp van de mens vanuit hun vaderland
in Azië over de gehele wereld verspreid.
Onderzoekingen hebben uitgewezen dat bij een overbevolking
bij de huismuizen een soort ‘geboorteregeling’ ontstaat.
De voortplanting wordt dan aangepast doordat veel wijfjes
en vooral de jongere exemplaren niet vruchtbaar worden.
De vagina blijft gesloten, de baarmoeder ontwikkelt zich nauwelijks
en de eierstokken worden niet actief.
Hoe dit ontstaat is niet geheel zeker, maar men veronderstelt
dat de onrust in een groep bij een te hoge populatiedichtheid
langs de hormonale weg inwerkt op het organisme van de vrouwtjes.
Terug naar:
