De rosse woelmuis onderscheidt zich van de bosmuis door zijn gezet postuur,
stompe snuit, kleine ogen en oren, en korte, behaarde staart.
Het volwassen dier is op de rug glanzend roodbruin
en aan de buikzijde grijs; de voeten zijn wit.
Hij heeft een rodere vacht en grotere oren dan de veldmuis.
Alleen jonge dieren vertonen dezelfde grijsbruine tint.
Bij voorkeur leeft de rosse woelmuis in een dichtbegroeide bodemlaag
in loofbossen, grienden, heggen, struikgewas en tuinen.
De rosse woelmuis bewoont vaak dezelfde biotopen als de bosmuis,
maar is hiervan direct te onderscheiden aan zijn manier van voortbewegen:
de bosmuis verplaatst zich vooral springend, de rosse woelmuis rent dicht langs de grond.
Bovendien houdt de bosmuis zich overdag meestal schuil,
terwijl de rosse woelmuis juist dan actief is.
Wijfjes wagen zich zelden verder dan een meter of vijftig van hun hol,
de mannetjes komen wat verder.
De sterkste dieren worden hooguit een maand of 18.
Het menu van de rosse woelmuis bestaat hoofdzakelijk uit zaden,
vruchten, bessen, noten, groene planten en paddestoelen.
Ze nemen het voedsel vaak mee in hun hol
om het daar op te slaan of veilig op te eten.
Waar de ondergroei voldoende dicht is, foerageren ze dag en nacht
via een netwerk van gangen door de planten of in de grond.
In jaren met mild weer en een overvloed aan voedsel beginnen rosse woelmuizen
al in februari met de voortplanting en gaan hiermee tot laat in de herfst door.
Het wijfje werpt tussen april en september 4 à 5 nesten van elk zo'n 3 tot 7 jongen.
Elke draagtijd duurt 19 tot 20 dagen.
Soms ligt het nest in een boomspleet, maar meestal
tot 10 cm diep onder de grond in een kamer die via een gang bereikbaar is.
Na ruim twee weken verlaten de jongen het nest.
De rosse woelmuis is een van de algemeenste woelmuizen in onze streken.
Aangezien de jongen na een maand zelfstandig zijn en al snel daarna
rijp voor de voortplanting, kan de populatie explosief toenemen.
Terug naar:
