mmmmmmmm als ik mijn ogen sluit....
en mijn lippen tuit...
kan ik je nog zo voor mij halen
en ook de smaak van je tong en zo bepalen.....
en die was erg lekker...
dus baalde wel als een stekker...
dat het tijd was om naar huis te gaan,
maar ja ik heb nu eenmaal deze baan,
maar ja kan nu met je babbelen hier
en dat doet mij veel plezier....

Nog eentje voor mijn lieve vriendin:

Willeke,

Kaartje zegt meer dan duizend woorden kunnen zeggen.
Ik hoef het je niet meer uit te leggen.
Ik hou van je met heel mijn ziel en zaligheid.
ik wens dat onze liefde mag duren voor een eeuwigheid.
Ook Pim maakt deel uit van ons samenzijn
en dat gaat de laatste tijd ook erg fijn.
ik zend je een duizend kussen
en denk dan ondertussen
duizend zijn nooit voldoende
zoals ik je net zoende..,
je bent zo lief, echt een roomsoesje
soms spinnend als een slapend poesje...
Lieverd ik hou van je met mijn soms lompe gedrag,
maar ik weet dat bij jou alles mag.

Mochten er mensen zijn die een mooi gedicht hebben
en die het hier een plaatsje wil geven,
stuur mijn een e-mail

Tijd voor wat nieuwe gedichten dan wel versjes.

Nooit meer een morgen

Als er nooit meer een morgen zou zijn
En de zon viel in slaap met de maandag
Heb je enig idee wat het met je zou doen
Als je nog maar een dag zou bestaan
Zou je hart zich weer vullen met vuur
Van de eeuwige schaamte bevrijd
Keek je niet meer benauwd naar de klok aan de muur
Kwam je los uit de greep van de tijd

Zouden zorgen niet langer je leven bepalen
En had je voor angst geen ontzag
Was je held of heldin van je eigen verhalen
Al was het dan maar voor één dag
Zou de toekomst niet langer je denken beheersen
En leefde je voor het moment
Met een luisterend oor voor het kind in je zelf
Zou je eindelijk weer zijn wie je bent
We verbannen de dromen naar morgen en later
Maar doet het stiekem geen pijn
Dat je dan pas zou doen wat je altijd al wou
Als er nooit meer een morgen zou zijn

(Liedje van Marco Borsato)

Het onderstaande gedicht is geschreven door de dochter
van mijn goede chatvriendin Venetia.
Dit na aanleiding van het overlijden van haar oma.

lieve oma

hoe wreed is ons bestaan
in een wereld van komen en gaan
Een wereld waarin we amper
even stil mogen staan.

je gedachte vervaagd,gezichten vervreemd
je voelde je je soms zo alleen en ontheemd.
Zo was je niet oma,zo wilde je niet zijn
jou zo te moeten zien deed soms zoveel pijn.

Wat mij nu nog rest is een enkel gebaar
al is het voor heel even maar,
Een laatste hand op je kist te leggen
en een enkel woord te zeggen.
Een laatste woord van dank en rouw
een laatste woord speciaal voor jou.

Woorden voor het laats uitgesproken
het contact is nu voorgoed verbroken.
Rust zacht,rust in vrede waar je ook bent
we zullen je herinneren zoals we je
vroeger hebben gekend

priscilla

Gaan

Wandelen en gaan
moet je zelf doen
wetend dat de aarde
je draagt

wandelen en gaan
moet je zelf doen
alleen of samen
als die ander je vraagt

ook jij mag
een ander vragen
wetend dat de aarde
ook jou en die ander
samen zal dragen

Omdat er nu toch regelmatig gedichten binnenkomenheb ik besloten
om er een aparte site bij te maken met uitsluitend gedichten.
Klik op homepage gedichten en je komt op de nieuwe site.
Daar wordt nog wel heel hard aan gewerkt
dus heb even geduld voor het resultaat.