Aynalar Yolumu Kesti 

	Aynalar, bakmayin yuzume dik dik; 
	Iste yakalandik, kelepcelendik! 
	Ciktiniz umulmaz anda karsima,
	Basimin tokmagi indi basima. 
	Suratimda her suc bir ayri imza,
	Benmisim kendime en buyuk ceza! 
	Ey dipsiz berraklik, ulvi mahkeme! 
	Aci, hapsettigin sefil golgeme! 
	Nur topu gunlerin kanina girdim. 
	Kutsi emaneti yedim, bitirdim. 
	Dogmaz guneslere baglandi vade; 
	Dislerinde, kopek nefsin, irade. 
	Gunah, gunah, hasad yerinde demet; 
	Merhamet, sucumdan askin merhamet! 
	Olur mu, dunyaya indirsem kepenk: 
	Gozyasi doksem, Nuh tufanina denk? 

	Cikamam, aynalar, aynalar zindan.
	Bakamam, aynada, aynada vicdan;
	Beni beklemeyin, o bir hevesti;
	Gelemem, aynalar yolumu kesti. 

				Necip Fazil, Cile
				1956