Langs zonnige bosranden, in lichte eiken- en dennebossen,
heggen en duinen is de Borstelkrans te vinden.
In Nederland is hij echter geen algemene verschijning,
eerder is hij zeldzaam te noemen.
De plant vermeerdert zich met name door ondergrondse uitlopers.
Zowel de vierkantig gevormde stengel
als de tegenoverstaande bladeren hebben een ruw behaard oppervlak.
De langwerpige of eivormige bladeren hebben een spitse top.
De bloemen zijn kransvormig gerangschikt
vanuit de bovenste bladoksels.
De roze bloemkroon bestaat uit 2 lippen.
De priemvormige schutbladen en de kelktanden zijn vrij lang.
Hierdoor heeft de krans een vrij ruig, borstelig uiterlijk.
Overigens bloeien er maar weinig bloemen tegelijk.
Tussen de maanden juli en september openen zich
elke keer weer andere bloemen.
Terug naar:
