Deze algemeen bekende plant groeit in graslanden, gazons en bermen,
maar is ook te vinden in lichte, droge bossen en op puinhellingen.
Hij is overblijvend en wordt tot 80 cm hoog.
De spatelvormige wortelbladeren hebben een steeltje,
de stengelbladeren zijn ongesteeld waarbij
de bladeren in het midden van de stengel deze half omvatten.
Deze bladeren zijn langwerpig en hebben een gezaagde rand.
Het bloemhoofdje is tot 6 cm breed en heeft gele buisbloemen
met daaromheen een rand witte lintbloemen.
De kelkbladen zijn groen maar hebben een bruine rand.
De Margriet is alleen al van andere witgeel bloeiende composieten
te onderscheiden door de zweetgeur van de bloemen.
De bloemen zijn te zien van mei tot oktober.
Van de in het wild groeiende margrieten bestaan
verscheidene ondersoorten die echter zeer moeilijk
van elkaar te onderscheiden zijn.
De Margriet vormt zg. ecotypen, dwz planten op het grasland
zien er anders uit dan planten op braakland.
Het is door overbemesting dat de plant tegenwoordig in aantal
achteruit gaat omdat ze wordt verdrongen door grassen.
Terug naar:
