De Gewone reigersbek is een algemeen voorkomende pioniersplant
die tot 50 cm hoog wordt en wiens penwortel tot 150 cm diep gaat.
Zijn aanwezigheid duidt op een zandige bodem.
Met name in droog grasland, bermen en duinen
wordt hij aangetroffen.
De verspreid- of tegenoverstaande bladeren
zijn veervormig oneven samengesteld.
Ze hebben een gave rand en een spitse top.
Het oppervlak is zacht behaard.
De bloeitijd valt in de maanden april tot oktober.
De plant bloeit dan met gesteelde bloemen
die met enkele samen een scherm kunnen vormen.
De bloemen zijn roze of paars gekleurd en hebben 5 kroonbladen.
De bovenste kroonbladen hebben aan de basis meestal zwarte vlekken.
De hele zomer worden de bloemen bezocht door insekten,
maar de najaarsbloemen bestuiving zichzelf.
De vruchten van de Gewone reigersbek
lijken veel op de kop van een reiger.
Ze bestaan uit een zuiltje waaromheen 5 snavels zitten
met aan de onder kant van elk een vruchtje.
De snavels zijn 3 – 4 cm lang.
Als ze rijp zijn laten de vruchtjes beneden los
en rollen de snavels zich op als een kurketrekker.
Door de kracht waarmee dat gebeurt springen ze los
van de midenzuil en worden een flink eind weggeslingerd.
Ook daarna blijven de snavels hygroscopische bewegingen maken.
Worden ze vochtig, dan strekken ze zich,
drogen ze weer op dan rollen ze weer in.
Op die manier kunnen ze zich nog verder verspreiden
of wordt het vruchtje letterlijk de grond ingeboord.
Terug naar:
