Deze giftige, overblijvende plant heeft een wijd vertakte,
kruipende wortelstok die een tot 1 meter diep reikend wortelstelsel vormt.
De dikke holle stengel, die tot soms 1,5 meter hoog kan worden,
is aan de grond rood gekleurd.
De afwisselende bladeren zijn ongesteeld,
lancetvormig en 20 tot 30 cm lang.
Ze hebben een bijna gave tot getande rand.
De bovenzijde is donkergroen en de onderkant blauwgroen van kleur.
In de herfst kleuren ze paars.
In mei en juni worden de schijnschermen gevormd.
Deze bestaan uit geelgroene kelkbladen,
kroonbladen zijn er niet.
Vanuit het midden groeien maximaal 8 meeldraden en 3 stampers.
Deze in Nederland zeldzaam voorkomende plant
groeit langs stilstaand- en stromend water en in vochtige bossen.
Meestal is hij te vinden op periodiek of altijd natte, humusrijke slib.
Wolfsmelksoorten danken hun naam aan het witte melksap
dat zich in de plant bevindt.
Dit giftige melksap wordt vanwege zijn bijtende werking
vergeleken met de beet van een wolf.
Terug naar:
