Ruig klokje

Deze halfschaduwplant is in Nederland zeldzaam
maar in het oosten komt hij plaatselijk algemeen voor.
In de rest van het land is hij hier en daar verwilderd.
Hij is te vinden op open plekken in het bos,
langs bosranden en heggen en prefereert een kalkrijke bodem.

Het Ruig klokje wordt tot 1 meter hoog
en heeft kantige, stijf behaarde stengels.
Een kenmerk zijn de netelachtige, lang gesteelde grondbladeren
die een grove, dubbel gezaagde rand hebben.
De ongesteelde stengelbladeren zijn lancetvormig en hebben,
evenals de grondbladeren een zacht behaard oppervlak.

De kort gesteelde, paarse bloemen, die in een tros groeien,
zijn te zien in juli en augustus.
Ze zijn 3 – 4 cm lang, smal klokvormig en hebben
breed lancetvormige kelktanden die voorzien zijn van lange wimpers.
De kelkbladen zijn behaard.
Ook de doosvruchten zijn voorzien van een stijve beharing.

Insekten schuilen bij slecht weer graag in de bloemen.
Bijen klimmen omhoog langs de stijl im bij de honing te komen.

Er zijn twee redenen waarom het Ruig klokje
tegenwoordig steeds zeldzamer wordt.
Ten eerste het staken van de kap van hakhout, waardoor de bossen
meer strooisel bevatten en er minder licht op de bocem valt.
Ruig klokje groeit daarom meer en meer alleen langs de bosranden.
De tweede oorzaak is de toenemende bemesting juist langs die bosranden.
Hierdoor moet het plantje vaak plaatsmaken
voor ruigere gewassen zoals bijvoorbeeld Grote brandnetel.
 
 
 

Vergelijkbaar met:
Akkerklokje