Het Waterdrieblad is een overblijvende plant die tot 30 cm hoog wordt.
Het is een vrij zeldzame verschijning in venen en veenmoerassen
en langs oevers van sloten en meren.
Met name door ontginning en ontwaterig is de plant
sterk in aantal achteruit gegaan.
De sterke stengel ontspringt uit een kruipende, vertakte grondas,
evenals de langgesteelde bladeren, die aan de voet een schede vormen.
Deze vlezig aandoende bladeren zijn drietallig wat hem de naam bezorgd heeft.
Ze staan verspreid langs de stengel.
De bladrand kan zowel gaaf als getand zijn.
De onbehaarde stengels en de bladstelen zijn hol,
als aanpassing aan de moerasgrond.
Van mei tot juni bloeien de witte, heel soms roze, bloemen in eindelingse trossen.
De opvallende kroonbladen (5 in aantal) zijn bezet met wimpers
die kleinere insekten afweren.
Het zijn met name de hommels die voor de bestuiving zorgen.
De rijpe zaden worden drijvende op het water verspreid.
Terug naar:
