ปริมาณรังสีที่ได้รับมีหน่วยเป็นเร็มและมิลลิเร็ม ( 1 มิลลิเร็ม = 0.001 เร็ม)

ปริมาณรังสีที่รับ	ผลของรังสีที่ได้รับต่อสุขภาพ
4 มิลลิเร็ม	เดินทางไปกลับด้วยเครื่องบิน นิวยอร์ค-ลอนดอน
20 มิลลิเร็ม	x-ray ปอด 1 ครั้ง
30-50 มิลลิเร็ม/ต่อปี	อยู่ในบ้านไม้
50-100 มิลลิเร็ม/ต่อปี	อยู่ในบ้านอิฐ
70-100 มิลลิเร็ม/ต่อปี	อยู่ในบ้านปูน(คอนกรีต)
170 มิลลิเร็ม/ต่อปี	ตายด้วยโรคมะเร็ง 1 ใน 250,000 คน
500 มิลลิเร็ม/ต่อปี	ค่ามาตราฐานที่นานาชาติยอมรับได้สำหรับประชาชน ทั้วๆไป
5000 มิลลิเร็ม/ต่อปี	ค่ามาตราฐานที่นานาชาติยอมรับได้สำหรับเจ้าหน้าที่ใน อุตสาหกรรมนิวเคลียร์
25 เร็ม	มีเลือดขาวต่ำกว่าปกติเล็กน้อย
50 เร็ม	เกิดมีรอยแผลของผิวหนัง เม็ดเลือดขาวต่ำชัดเจนขึ้น
100 เร็ม	คลื่นใส้อาเจียรผมร่วงมีอัตราการเสี่ยงต่อโรคมะเร็งในระยะยาว
200-600 เร็ม	เลือดขาวต่ำอย่างรุนแรง มีเลือดออกในร่างกาย มีโอกาสเสียชีวิต 50 %
600-1000 เร็ม	เม็ดเลือดขาวถูกทำลายโดยสิ้นเชิง ระบบทำงานของลำไส้ถูกทำลาย มีโอกาสเสียชีวิต 80-100%
มากกว่า 1000 เร็ม	เสียชีวิตใน 1-14 วัน

ผลที่เกิดขึ้นเมื่อถูกรังสี แบ่งเป็น 2 ประเภทใหญ่ ได้ 2 ประเภท คือ 1. ผลที่เกิดขึ้นกับร่างกาย (Somatic effact)
2. ผลที่เกิดขึ้นกับทางพันธุกรราม (Gentic effect)

Somatic effect หมายถึง ผลที่เกิดขึ้นกับ ส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกาย ทั้งนี้ยังขึ้นอยู่กับว่า การรับรังสีนั้น เป็นแบบเฉียบพลัน ( Acute exposure) หรือ แบบเรื้อรัง (Choronic exposure)
-Acute effect คือ การที่ร่างกายได้รับปริมาณรังสีอย่าง เฉียบพลัน เช่น กรณีที่ได้รับอุบัติเหตุจากรังสี ผลที่เกิดขึ้น กับร่างกายเป็นดังตารางที่แสดงด้านบน

อาการป่วยเนื่องจากรังสี แบ่งเป็น 3 ระยะ คือ

ระยะเตือนร่วงหน้า เป็นอาการที่แสดงออกให้เห็นภาย หลังจากถูกรังสี ได้ไม่กี่ชั่วโมง ได้แก่ อาการคลื่นเหียน อาเจียร หายใจไม่สะดวก เพลีย หมดแรงที่ จะทรงตัว ผิวหนังแดง หายใจไม่สะดวก
ระยะแอบแฝง เป็นระยะที่สงบไม่แสดงออก สำหรับช่วงเวลากำหนดไม่ได้ ขึ้นอยู่กับปริมาณรังสีที่ได้รับ
ระยะปานจริง เป็นอาการต่อจากระยะแอบแฝง ได้แก่ มีไข้ เบื่ออาหาร น้ำหนักลด โลหิตออก ผมร่วง ช็อค จำอะไรไม่ได้ หมดความรู้สึก
- Chronic exposure คือ ร่างกายได้รับรังสีไม่สูงเท่าแบบ acute แต่ได้รับรังสีสะสมอยู่เรื่อย ๆ เช่น การรับรังสีของผู้ที่ทำงานเกี่ยวกับรังสี ผลของ chronic exposure จะทำให้เกิดชีวิตสั้น, leukemia, มะเร็งต่าง ๆ, ต้อกระจก (Cataract) ได้

Genetic effect หมายถึงผลที่เกิดขึ้นในเซลล์สืบพันธุ์ โดยจะทำให้เป็นหมัน หรือมีการผสมพันธุ์ใหม่ แตกเหล่าเกิดขึ้น ซึ่งจะมีส่วนผิดปกติปรากฎ ในลูกหลาน เหลนได้
ระดับรังสีที่ถือว่าปลอดภัย
คำว่า "ปลอดภัย" หมายถึง การเปลี่ยนแปลงในร่างกายที่เกิดขึ้น เนื่องจากรังสีนั้นไม่ปรากฎออกมาให้เห็นและตรวจพบได้ การกำหนดค่าปริมาณสูงสุดที่ ยอมให้มนุษย์รับได้โดยถือว่าปลอดภัย ได้รับการพิจารณาจากนักวิทยาศาสตร์และแพทย์มานานแล้ว โดยได้มีการจัดตั้งกลุ่มหรือสถาบันขึ้นทั้งในประเทศ และระหว่างประเทศ เรียกว่า คณะกรรมาธิการว่าด้วยการป้องรังสีระหว่างประเทศ (ICRP = International Commission on Radiological Protection) ได้กำหนดค่าปริมาณรังสีสูงสุดที่ยอมให้รับได้ เรียกว่าค่า MPD (MPD = Maximum Permissible dose) ขึ้นมาโดยมีความหมายในแง่ที่ว่าการทำงานกับ รังสี ถ้าได้รับรังสีต่ำกว่าค่า MPD ถือว่าปลอดภัย ค่า MPD ที่กำหนดให้สำหรับอวัยวะ ต่าง ๆ ดังนี้

อวัยวะ (organ)	MPD rem/ปี
- อวัยวะสืบพันธุ์, เลนซ์ตา, ไขกระดูก	5
- มือ แขน ขา	75
- ผิวหนัง, ไทรอยด์	30
- อวัยวะอื่น ๆ	15

ค่า MPD ของ organ ต่าง ๆ และ ICRP ได้กำหนดปริมาณรังสีสำหรับบุคคลต่าง ๆ ดังนี้

สำหรับบุคคลที่ทำหน้าที่เกี่ยวข้องกับรังสีไม่ควรเกิน 5 R/ปี หรือ 0.1 R/สัปดาห์
สำหรับบุคคลทั่วไปไม่ควรเกิน 0.5 R/ปี หรือ 0.01 R/สัปดาห์
สำหรับสตรีมีครรภ์ไม่ควรเกิน 0.5 R ในระหว่างตั้งครรภ์

ในกรณีบุคคลที่ทำงานด้านรังสีได้รับรังสีเกิน 5 rems ในปีหนึ่งแล้วในปีถัดไปจะต้องให้ได้รับรังสีน้อยลง แต่ปริมาณรังสีที่สะสมในช่วงอายุ ขณะนั้นต้อง ไม่เกินตามสูตร 5 (N-18) โดย N เป็นอายุของบุคคลที่ได้รับรังสี เช่น บุคคลที่อายุ 30 ปี รังสีสะสมที่ในช่วงขณะนั้นจะได้ 5(30-18) = 60 rems