De vrees en de bezorgdheid zijn een normaal onderdeel — zelfs essentieel — van het leven. Zij bereiden ons op gevaar voor, dat tot fysiologische veranderingen leidt die ons om effectief aan een bedreiging toelaten te antwoorden. De vrees is zeer ongecompliceerd. Het doet zich in antwoord op direct gevaar voor, zodat is het onverwacht, gewoonlijk zeer intens, en beperkt tot de dichtbije situatie. Uw reactie op de vrees, zoals het springen uit de weg van een tegemoetkomende auto, lost snel de situatie op. Duizenden wetenschappelijke studies in de loop van de afgelopen verscheidene jaren tonen aan dat de hoge bloeddruk, de zweren, de migrainehoofdpijnen, de slagen, het alcoholisme, de depressie, de woede, de moeheid, de drugverslaving en veel andere medische voorwaarden aan de gevolgen op lange termijn van spanning vaak toe te schrijven zijn. Hoewel de bezorgdheidswanorde verscheidene verschillende vormen neemt, neigen bepaalde algemene symptomen om in allemaal te verschijnen. Wanneer het bespreken van hun voorwaarde, melden de mensen met bezorgdheidswanorde vaak het volgende:
- koude/klame handen
- diarree
- dizziness
- droge mond
- snelle impuls
- moeheid
- jitteriness
- stuk in de keel
- spierpijnen
- verdoofdheid/het tintelen van handen, voeten, of ander lichaamsdeel
- rennend of verpletterend hart
- snelle ademhaling
- shakiness die
- zweet
- spanning die
- beeft
- verstoorde maag Ander onderzoek concentreert zich op het zeepaardje, een andere hersenenstructuur die van verwerking het dreigen of traumatische stimuli de oorzaak is. Het zeepaardje speelt een belangrijke rol in de hersenen door om informatie in geheugen te helpen te coderen. De studies hebben aangetoond dat het zeepaardje in mensen kleiner schijnt te zijn die strenge spanning wegens kindmisbruik of militair gevecht hebben ondergaan. Deze verminderde grootte kon helpen verklaren waarom de individuen met PTSD flash-backs, tekorten in expliciet geheugen, en versplinterd geheugen voor details van de traumatische gebeurtenis hebben.
lees hoogtepunt
|