ΝΟΜΟΙ ΦΥΣΙΚΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ

13α. Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ.

- Στην αρχή της δημιουργίας του αρχαίου Τιτάνα και Αχαιού και στην μεταπήδηση του Έλληνα Αχαιού, σαν Ράτσα, από ζώο στην σημερινή του μορφή, μελετώντας την διαμόρφωση της γλώσσας του, διαπιστώνουμε ότι δεν είχε «θεό» με την έννοια πού δίδεται σήμερα.

- «Θεός» στα Αχαϊκά σημαίνει «τροφή πού τρώγεται». Οπωσδήποτε οι αρχαίοι χωρίς «θεός (τροφή)» δεν μπορούσαν να ζήσουν. Για αυτό και έλεγαν «δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς θεό», φράση πού οι θρησκόληπτοι αργότερα εκμεταλλεύτηκαν προς δικό τους όφελος.

- Σαν πρώτο «θεός (τροφή πού τρώγεται)» οι Αχαιοί είχαν τον «θεός Κρόνος» δηλαδή «τροφή βοσκής, κυνηγίου».

- Για τους κυνηγούς και τους κτηνοτρόφους πού άρχισαν να τρώνε ζεστό γάλα «Ζευς» δηλαδή «τροφή πού βγαίνει από ζώο» έγινε ο επόμενος «θεός τους».

- Ο ίδιος «θεός Ζευς (τροφή γάλακτος από ζώα)» αλλά και τροφή που βράζουν και να ψήνουν σαν φαγητά τους στην φωτιά παρέμεινε επί πολύ.

- Εκείνη την εποχή με την βοσκή τα ζώα έτρωγαν τα σιτάρια πού φύονταν στην περιοχή της Μακεδονίας και για τον λόγο αυτόν επεκράτησε να λέγεται, ότι «ο Κρόνος έτρωγε τους άλλους θεούς.

- Επειδή για τους Αχαιούς το σκληρό στάχυ σίτου λεγόταν «Δίας» επεκράτησε να λέγεται ότι ο «Κρόνος με την βοσκή προβάτων ήθελε να φάγει τον Δία».

- Όμως η φρόνιμη σκέψη των γυναικών και εδώ αναφέρονται στην «Μνημοσύνη» και στις θυγατέρες της, τις Μούσες (Κλειώ, Ευτέρπη, Θάλεια, Μελπομένη, Τερψιχόρη, Ερατώ, Πολυμνία, Ουρανία και Καλλιόπη), πού μάζευαν σπόρια σίτου, για να τα σπείρουν τον Οκτώβριο, μετά την εορτή της Θεάς Δήμητρας, τον έσωσαν από την βοσκή πού έκαναν τα πρόβατα και οι αίγες.

- Το επόμενο στάδιο ήταν να μαζεύουν κάθε χρόνο οι γυναίκες των Τιτάνων και Αχαιών, η «Μνημοσύνη» και οι θυγατέρες της, Μούσες (Κλειώ, Ευτέρπη, Θάλεια, Μελπομένη, Τερψιχόρη, Ερατώ, Πολυμνία, Ουρανία και Καλλιόπη) και να σπέρνουν «θεό Δίας» και να θερίσουν «θεό Δίας» και να επικρατήσει ο «θεός Δίας», δηλαδή η καλλιέργεια «Δία και πολλών "Διών-Δημητριακών» και συγκεκριμένα του «Σίτου (Δία)».

- Όταν οι κοινωνίες έγιναν πιο σταθερές και παρέμεναν στην ίδια περιοχή αναγκαστικά, λόγω της σποράς και καλλιέργειας σε ένα σημείο σίτου, άρχισαν άλλες ιδέες να δημιουργούνται και άλλα πολλά ερωτήματα να θέτουν μερικοί πονηροί.

- Έτσι κάποια χρονική στιγμή στην αρχαιότατη εκείνη εποχή τέθηκε το ερώτημα από διάφορους πονηρούς συνανθρώπους, σε ομήγυρη : «ποίος πιστεύετε ότι έκανε όλα αυτά που βλέπουμε γύρω μας;». Επειδή κανένας εκείνη την εποχή δεν είχε την γνώση να απαντήσει στον πονηρό συνάνθρωπο στο ερώτημά του, κάτι σωστό, αυτός συνέχισε : «Είναι ο αόρατος θεός μου πού αυτά όλα έκανε και αν θέλετε μπορεί να γίνει και δικός σας θεός, αρκεί να πληρώνεται κάτι για θυσίες σε αυτόν (το οποίο κατι, όπως και τώρα θρέφουν τους ιεράρχες των θρησκειών)». Επιπλέον έλεγε : «Ο θεός μου, πού ήρθε στο πνεύμα μου (ή στο κοπάδι προβάτων μου όπως Μωυσής των Εβραίων) και μου φανερώθηκε, μου είπε επί πλέον αυτό και εκείνο».

- Συνήθως, όπως και ο σοφός Μακιαβέλι γράφει, για να τον πιστέψουν οι άνθρωποι αυτόν τον πρώτο πονηρό εκμεταλλευτή ανθρώπων, που παρίστανε τον θρησκόληπτο, ο ίδιος ή με φίλους του, έκανε δολοφονίες και εξασκούσε βία, όπως και ο Μωυσής στους ισραηλίτες (εβραίους) στο «Έξοδος λβ, 27-28» γράφει : «Και έκαμαν οι υιοί του Λευή (*ιερείς, ραβίνοι) (*σύμφωνα) με τον λόγο του Μωϋσέως (*και Θεού) και θανατώθηκε λαός κατά την ημέρα εκείνη περίπου τρεις χιλιάδες άνδρες».

- Αυτό το γεγονός το αντιλαμβάνεται και ο Μακιαβέλι και για αυτό γράφει στον «Κυβερνήτη» του : «Να γιατί όλοι οι ένοπλοι προφήτες νίκησαν και όλοι οι άλλοι άοπλοι προφήτες σκοτώθηκαν και καταστράφηκαν. Επίσης εκτός από αυτό, η φύση του λαού και η διάθεση του, είναι εύκολα μεταβλητή. Εύκολο είναι να κάνεις τον λαό να πιστέψει σε ένα πράγμα, σε ένα θαύμα, σε μια ιδεολογία, δύσκολο όμως να τον διατηρήσεις στην πίστη αυτή και ιδεολογία, χωρίς όφελός του. Για αυτό πρέπει να είναι έτσι οργανωμένα τα πράγματα στις θρησκείες και στις κυβερνήσεις, πού να κάνεις στον λαό, τους ανθρώπους, να πιστεύουν με την άσκηση επιβουλής τιμωρίας, ή από εσένα τον κυβερνήτη ή τον νόμο ή με τον φόβο της τιμωρίας του θεού».

- Μετά από την επιβολή με βία, την θρησκεία στους Ιουδαίους, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, δηλαδή με σφαγές και καταπίεση των Ελλήνων πιστών της «Θεογονίας», επιβάλλεται και ο χριστιανισμός με τον Θεοδόσιο και τους λοιπούς βασιλείς του Βυζαντίου στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, με τις θανατώσεις και βασανισμούς στις «ιερές εξετάσεις».

- Επίσης με τον ίδιο τρόπο, δηλαδή με σφαγές και καταπίεση των πιστών του επιβάλλεται και ο Μωάμεθ στην Μεδίνα και στην Μέκκα, απάνω στους Σημίτες Άραβες.

- Έτσι με τον αυτόν τρόπο της βίας και επιβουλής θανάτους επέβαλε κάθε πονηρός προφήτης «θεού» οπλισμένος με όργανα θανάτου, την Θρησκεία του. Όπως φαίνεται και από τα παραδείγματα που κατατέθηκαν όποιος δεν πίστευε σε αυτά πού έλεγε ο πονηρός που παρίστανε τον θρησκόληπτο, τον σκότωνε ο πονηρός αρχηγός της θρησκείας και έτσι εδραίωνε την πίστη στον νέο «θεό».

- Τόσο μεγάλη και αυστηρή τιμωρία επέβαλλαν οι όμοιοι του ΠΡΩΤΟΥ απατεώνα, απατεώνες αρχηγοί της θρησκείας στους ανθρώπους σε ένα έθνος, ώστε μετά μερικές γενιές, η θρησκεία με τον «θεό» του απατεώνα να γράφεται στα γονίδια των απογόνων και τότε είναι πολύ δύσκολο να εκριζωθεί σαν ΨΕΜΑ και αποπλάνηση.

- Είναι τόσο βαθιά ριζωμένη η αντίληψη στο DNA αναγέννησης ώστε να εξανίσταται ο απόγονος και να ρωτά : «Σωστά πιστεύετε ότι δεν υπάρχει θεός (Εβραιοχριστιανών, Μουσουλμάνων, εβραίων κτλ), τότε ποιος έκανε όλα αυτά που βλέπουμε γύρω μας;".

- Μας ξανακάνει πάλι όπως αντιλαμβάνεστε την ερώτηση του ΠΡΩΤΟΥ απατεώνα πονηρού τάχα θρησκευόμενου, πού επέβαλε αυτήν την θρησκεία και ο οποίος πονηρός ή οι απόγονοι του πονηρού αρχηγού της θρησκείας τώρα θρέφονται, εις βάρος του λαού πού τους πιστεύει, σαν αντιπροσώπους θεού και με την θρησκεία και τις δοξασίες που αυτοί δημιούργησαν σαν δικαιολογητικό.

- Συνήθως όμως την ίδια ερώτηση επαναλαμβάνουν με όσους έρχονται σε συζήτηση και οι απόγονοι του πρώτου πονηρού χωρίς να επιτρέπουν σε κανέναν να απαντήσει. Εάν κάποιος προσπαθήσει να απαντήσει και δεν είναι όπως θέλουν αυτοί (οι απόγονοι του πονηρού), αυτόν τον κάποιον τον στέλνουν σαν «άθεο» στο «πυρ το εξώτερον».

- Όμως εμείς δεν θα σωπάσουμε, αλλά εδώ θα αφήσουμε να απαντήσει στον πρώτο απατεώνα πονηρό θρησκευόμενο, πού δημιούργησε μια θρησκεία (όπως ο Μωυσής), αλλά και σε όλους τους άλλους απατεώνες αντιπροσωπευτικά, ο φιλόσοφος Πολ Ντε Σαρτρ. Ο Πολ Ντε Σαρτρ ήταν ο μόνος Γάλλος φιλόσοφος πού έφτυσε το βραβείο "Νόμπελ" και δεν το δέχτηκε όταν του το χάρισαν, διότι είχε καταλάβει, ότι είχε αλωθεί από Εβραίους τάχα θρησκευόμενους, φασίστες και κομμουνιστοφασίστες. Αυτός σε παρόμοια ερώτηση θρησκόληπτου απάντησε : "Θα σου απαντήσω ποιος έκανε όλα γύρω μας, αν μου απαντήσεις πρώτα εσύ. Τον θεό πού πρεσβεύεις ΕΣΥ, ποιός τον έκανε ; Τον θεό του θεού σου ποιος τον έκανε; Και τον θεό, του θεού, του θεού σου, ποιος τον έκανε; Αν ΠΑΛΙ πρεσβεύεις ότι ο θεός σου έγινε εκ του μηδενός ή προϋπήρξε, γιατί τα άλλα όντα να μην το μπορούν, γιατί να μην προϋπήρξαν του θεού σου; Γιατί τα άλλα όντα να μην είναι τα ίδια θεοί; Γιατί τα άλλα όντα να μην έχουν πνεύμα θεού, να μην είναι θεός με πνεύμα πιο δυνατό από τον δικό σου θεό; Ποιος το αποκλείει; Κάποιος δικτάτορας θεός; Ο ΔΙΚΟΣ σου θεός;".

- Εδώ δεν πρέπει να παραβλέψουμε ότι όλοι οι θεοί των θρησκόληπτων ή απατεώνων ενώ ξεκινούν από την ίδια ερώτηση «Ποίος έκανε όλα αυτά γύρω μας;», μετά διαφοροποιούνται και ονομάζουν σαν δημιουργό ΜΟΝΟΝ τον δικό τους θεό, ενώ οι άλλοι θεοί είναι άχρηστοι! Έτσι μας δίνουν αυτή την στιγμή μια πληθώρα θεών πού έχουμε σήμερα.