De vrees en de bezorgdheid zijn een normaal onderdeel — zelfs essentieel — van het leven. Zij bereiden ons op gevaar voor, dat tot fysiologische veranderingen leidt die ons om effectief aan een bedreiging toelaten te antwoorden. De vrees is zeer ongecompliceerd. Het doet zich in antwoord op direct gevaar voor, zodat is het onverwacht, gewoonlijk zeer intens, en beperkt tot de dichtbije situatie. Uw reactie op de vrees, zoals het springen uit de weg van een tegemoetkomende auto, lost snel de situatie op. De bezorgdheid, enerzijds, is meer algemeen en complex. Het wordt gevoeld in afwachting van gevaar, en met de capaciteit geassoci�ërd te voorspellen, voorbereidingen te treffen voor, en aan verandering aan te passen. Vaak, duurt het oud, en zijn oorzaak blijft slecht gedefinieerd. Bijvoorbeeld, kan iemand moeilijk over het openbare spreken een strakheid in de maag voor dagen vóór een geplande bespreking ervaren. Alvorens de behandeling kan beginnen, moet de arts een zorgvuldige kenmerkende evaluatie leiden om te bepalen of uw symptomen aan een bezorgdheidswanorde toe te schrijven zijn, die de bezorgdheidswanorde u kan hebben, en welke coëxisterende voorwaarden aanwezig kunnen zijn. De wanorde van de bezorgdheid is niet allen behandelde het zelfde, en het is belangrijk om het specifieke probleem te bepalen alvorens een cursus van behandeling terecht te komen in. Soms zal het alcoholisme of één of andere andere coëxisterende voorwaarde zulk een invloed hebben dat het noodzakelijk is om het tezelfdertijd te behandelen of alvorens de bezorgdheidswanorde te behandelen. Als u eerder voor een bezorgdheidswanorde bent behandeld, voorbereidingen getroffen om de arts te vertellen welke behandeling u probeerde. Als het een medicijn was, wat was de dosering, was het geleidelijk aan steeg, en hoe u duurde het lang? Als u psychotherapy had, welke soort was het, en hoe vaak woonde u zittingen bij? Het gebeurt vaak dat de mensen geloven zij bij behandeling „hebben ontbroken“, of dat de behandeling hen heeft ontbroken, toen in feite het nooit een adequate proef werd gegeven. Het is niet volledig duidelijk waarom de psychotrope medicijnen werken; maar toch blijkt het dat zij saldo binnen de chemie van de hersenen opnieuw vestigen. Het gedrag wordt door berichten bepaald die binnen de hersenen van één zenuwcel aan een andere door diverse chemische producten worden overgebracht. Deze chemische producten worden genoemd neurotransmitters. Door miljoenen zenuwcellen binnen de hersenen, brengen de chemische producten geheugen, slaappatronen, waarnemingen, gevoel, stemmingen en gedachten teweeg. De elektrische stroom die de berichten draagt wordt ontvangen tegen zenuweinden, genoemd synapsen, die dan de neurotransmitter vrijgeven. Deze chemische producten, beurtelings, verspreiden het bericht door de volgende zenuwen in lijn te bevorderen om op het elektrobericht te verzenden. Zodra gebruikt, is het neurotransmitterchemische product teruggekeerd en in het zenuweind opgeslagen. Dit recyclingsprocédé wordt geroepen reuptake. Wanneer dit signalerende proces scheef gaat, worden de gevolgen gezien in het gedrag van een persoon en in zijn emoties, waarnemingen, sensaties, en ideeën ervaren.
lees artikel...
|
