BERKEUTKU SAYFASI GALATASARAY YAZARLARI
DAİMİ YAZAR
TUNCER ÖNDER
KONUK YAZAR
TURGAY VARDAR
KONUK YAZAR
MÜFİT ERKASAP
37.FEDERASYON KUPASI GALATASARAY'IN GALATASARAY bu sezon kupa canavarı oldu. Oynanan ne kadar kupa varsa aldı. Sezon başında oynanan TSYD kupasını GALATASARAY aldı. 37. FEDERASYON KUPASINI 12.kez alarak, bu kupada hem en çok final oynayan, hem de bu kupayı en çok müzesine götüren takım oldu. Lig'e baktığımızda ise GALATASARAY son 4 haftaya girildiğinde en yakın rakibi Beşiktaş'a 5 puan, Fenerbahçe'ye 10 puan, Trabzonspor'a ise 15 puan fark atarak adeta rakiplerine 5'er 5'er sayma dersi veriyor. Acaba GALATASARAY bu duruma nasıl geldi diye baktığımızda; bu sezon en çok maç yapan takım GALATASARAY, en çok maddi ve manevi sıkıntı yaşayan takım GALATASARAY, sezon içinde herkes futbolcu transfer ederken en iyi defans futbolcularından Filipescu'yu satan GALATASARAY, Sezon ortasında en büyük vurucu gücü HAKAN ŞÜKÜR'ü satma aşamasına gelen ve transferin gerçekleşmemesi üzerine HAKAN ŞÜKÜR'den artık verim alınamaz denen GALATASARAY. Bu kadar olumsuzluğun üzerinde sadece İMPARATOR FATİH TERİM artısıyla ve takım olma özelliğini artık kazanmasıyla yenilmez armada haline gelmiştir. GALATASARAY artık sakat ve cezalı oyuncuların takım için elbette büyük bir handikap olduğunu, fakat bu durumda bile mazeret aranmaması gerektiğini, bu kişilerin yerlerine oynayanlarında takım futbolcusu olduğunu bizlere öğretmiştir. Çarşamba akşamına baktığımızda GALATASARAY'da HAGİ ve ARİF'in yokluğuna, sezon başında büyük performans gösteren HASAN ŞAŞ'ın cezasına rağmen yerlerine oyanayan futbolcularla GALATASARAY ezeli rakibi Beşiktaş'ı takımda defans oyuncusu olarak oynayan ÜMİT'i forvette oynatarak ve bu futbolcunun attığı iki golle 2-0 gibi net bir skorla yenerek 37. federasyon kupasını 12.defa müzesine götürmüştür. Bu şeref başta FATİH TERİM olmak üzere tüm futbolcusundan yönetimine ve TÜRKİYE'nin en büyük taraftarı olan GALATASARAY taraftarına aittir. NE MUTLU GALATASARAY'LIYIM DİYENE !!!!!! Sevgiler,Saygılar
EN BÜYÜK GALATASARAY Diğer kulüplerin işine karışmak bize düşmez ama yine de tüm basının yaptığı gibi bir karşılaştırma yapmama izin veriniz lütfen. Önce çok ufak bir ayrıntıdan başlayalım; Fatih Terim Ankaragücü maçında Tugay’ı oyuna sokmadan önce elini omuzuna atmış ona sahada ne yapacağını ve oyunun akışını nasıl değiştirmesi gerektiğini anlatıyor. Kulübenin birkaç metre arkasındayım. Tugay’ın koluna bakıyorum, hocasının beline dolanmış. Baba -oğul mu desem yoksa ağabey-kardeş gibi mi desem? Siz takdir edin. Bir gece sonra Moldovan oyundan çıkıyor ve masörün elindeki su şişesine bir tokat patlatıyor. Şükürler olsun ki Galatasaray kulübesinde, teknik direktörün bulunduğu ortamda ne Hagi ne Tugay ne de bir başka futbolcu veya o kulübeye girmeyi haketmiş bir başka şahıs benzer bir hareketi yaparsa değil çimlere basmak, tribünden bile zor bakar yeşil sahaya. Gelelim hakem konusunda kopartılan yaygaraya. Fenerbahçeli yazarlar, yönetimle bir olmuş hakem Sadık İlhan’ı daraağacına asıyorlar. Tüm dikkatler kırmızı kartlara çekiliyor. Kaybedilen iki puanın sorumlusu bu kırmızı kartlar mı? Kendi kalesine golü attıktan iki dakika sonra 89. dakikada Dimas oyundan atılıyor. Sergen’in oyun harici kaldığı dakikaya bakın: 92. Kaybedilen iki puanın faturasını hakeme kesmenin ne kadar doğru olduğuna bizlerin karar vermesi yanlış olur. Ancak Fenerbahçe’nin aldığı bu sonuçta sahadaki Fenerbahçeli futbolcuların hiç mi sorumlulukları yok? Dimas’ın kendi kalesine attığı golde hiç mi hata yok? Murat Yakın ve Baliç’in takım arkadaslarını yanlız bırakmasının bu kaybedilen puanlarda hiç mi payı yok? Galatasaray, Fenerbahçe ve Beşiktaş arasında olaylara bakış açısında büyük farklılıklar var. Galatasaray kendi sahasında iki kez büyük darbe yedi. Hele Trabzonspor maçı unutulacak gibi değildi. Galatasaray gibi bir arslan kendi sahasında rakibinden beş gol yiyordu. Ama maç sonrasında kimseler suçlanmadı ve teşhis yoluna gidilerek hataların kimliği araştırıldı. Beşiktaş’ta ise daha değişik bir bakış açısı vardı. Toshack’tan kaynaklanan bu görüş ise takım için en tehlikeli olanıydı. Zira Galli hoca kaybedilen her puandan sonra futbolcularını suçluyor ve onları basının önüne atıyordu. Fenerbahçe ise ilk yenilgiden buyana yenilginin nedenlerini hep takımın dışında aradı. İşin garibi, Fenerbahçeli yazarların öfkesi yönetimin ve futbolcuların tepkisinden daha sert. Tribünü kim kışkırtıyor acaba? Beni hayretler içinde bırakan görüntülerin başında Şükrü Saraçoğlu Stadı’nın soyunma odası tüneli geliyor. Soyunma odası tüneline UEFA standartlarına göre sadece futbolcular, kulübedeki teknik ekip ve sağlık ekibi ile hakemler ve saha içi görevliler (saha komiseri vb.) girebilirler. Ancak soyunma odasının kapısında yardımcı hakem elindeki bayrağı kılıç kullanır gibi kullanarak kendini kurtarıyor. Kapının önünde kimler yok ki? Basın, foto muhabirleri, kameralar, seyirci, amigolar. Gözlerden kaçanbir başka konu: Galatasaray’da transferleri iki yıldır teknik direktör yapıyor. Hem de tam yetkiyle; tam yetki demek pazarlığı da yapabilmek ve uzatılan eli sıkabilmek anlamına geliyor tabii. Fenerbahçe’nin transferini yönetim yaptı. Doğrusunu söylemek gerekirse Fenerbahçe yönetimi tüm yıldızları toplamakla kalmadı, her türlü fedakarlığı yapıp diğer kulüplerin gözkoyduğu ne kadar kalburüstü futbolcu varsa Sarı-Lacivertli formayı onlara giydirdi. Takımın teknik direktörü transferin yüzde doksanı tamamlandıktan sonra göreve başladı. Beşiktaş’ta ise gözü kapıda bir teknik direktör geleceğe dönük değil, mevsimlik işçi gibi transfer yaptırdı. Alınan futbolcudan verim elde edebilmek için ve oynatanı sorumlu tutabilmek için bu yetkinin verilmiş olması gerek. Yoksa kimi kimden sorumlu tutacaksınız? Sözu fazla uzatmaya gerek yok. Anlatmak istediğim şu: Fenerbahçe ve Besiktaş neden şampiyon olamadıklarını veya başarılı olamadıklarını kendi kendilerine açıklayabilmiş değiller. Bunun nedenlerini kendilerini kandırmadan tesbit ettikleri gün başarıya çok yaklaşacaklar. Ama basının Fenerbahçe’yi şişirme operasyonu bu düşünceyi herzaman baltalamaktadır. Fenerbahçeli yazarlar kendilerini yöneticilerin de ötesinde kulübün gerçek sahibi ve değişmez yöneticileri gibi gördükleri sürece Fenerbahçe yönetim kurulunun görevi sapmalara maruz kalıyor
BİRİLERİNDE GALATASARAY FOBİSİ VAR Ankaragücü maçından sonra evime geldim. Vakit epeyce geç olmuştu. TV’de spor programlarını tararken STV’de takıldım. Program beni çekti ve ilgiyle sonuna kadar izledim. Rıfkı Bey ile sevgili Mehmet Şeyho’nun sunduğu seviyeli programlardan birini gerçekleştiriyor STV. Bu kez de programı izlerken zaman zaman iyi mesajlar aldım. Fakat zaman zaman üzülüp öfkelenmediğimi söylemek yalan olur. Spor yazarlarından Ş.Ş.’nin Galatasaray fobisine sahip olduğuna tanık oldum. Önce Fatih Terim’in kulübeden çıkışını, daha sonra Gheorghe Hagi’nin Ali Sami Yen Stadı’nda neden kırmızı kart görmediğini, daha sonra da Galatasaray Spor Kulübü’nün Diyarbakır’da oynamayı planladığı maç programının fiyasko olduğunu itham ederek söyledi. Tüm bu sözler karşısında Rıfkı Bey ile Mehmet Şeyho’nun sessiz kalarak adeta Ş.Ş.’yi desteklemesini üzülerek izledim. Bir müdahele beklerdim. Gelmedi. Bu ithamların, teknik veya idari açıdan cevabını verecek tek bir Galatasaraylı yönetici veya temsilcinin bulunmadığı bir ortamda yapılması doğrusu pek yakışık almadı. Teknik açıdan bir tartışma yaratma niyetinde değilim. Ama ne var ki ileri sürdükleri gibi araştırmacı iseler, kendilerini bilgilendirmekten başka en ufak bir maksadım yok. İddia ettikleri konuda Hagi’nin çift sarı kart nedeniyle Ankaragücü maçında yer almadığını hatırlamak istemiyorlar. Bu futbolcumuzun hangi maçlarda sarı kart veya kırmızı kart cezalısı olarak oynayamadığını araştırıp öğrensinler. Bu konuda kendilerine 4 saniye içinde cevap verebilir veya bu bilgileri fakslayabiliriz. Yeter ki araştırsınlar veya görmek istesinler. Galatasaray profesyonel futbol takımının futbolcuları hangi maçlarda sarı kart görmüş, kaç futbolcu hangi maçlarda cezalı duruma düştüğü için takımdaki yerini alamamış, hangi futbolcular kırmızı kart nedeniyle forma giyememiş? İstiyorlarsa tüm bunları belgeleriyle birlikte görebilirler. Program boyunca Türk Futbolu’nun hepimiz tarafından çok yakından bilinen problemleri üzerine görüş belirtildi. Evet, tüm problemler doğru. Galatasaray Spor Kulübü’nde görev yapan teknik direktör ve üç antrenör ve bizlerle birlikte emek veren ekibimizin hemen herşeyi dört dörtlük yaptığını savunmuyoruz. Zaten böyle bir şey gerçekleşse bundan sonra yapacak birşeyimiz de kalmadı demektir. Ama ne var ki çok şeyleri aştığımıza veya değiştirdiğimize inanıyoruz. Bizlerin amacı tüm ekibimiz olarak Galatasaray Spor Kulübü’ne en iyi hizmeti verebilmektir. Biz bunun çabası içindeyiz. Türk antrenörlerinin ve Türk insanının neler yapabileceğini kanıtlama çabası içindeyiz. Bu tavır ve düşünceleri taşıyan herkese kapımız açık ve yardıma hazırız. Zahmet edip gelmeleri yeterli. Amansızca ve yanlı olarak eleştirenler Florya’ya gelip neler olduğunu gözleriyle görsünler. Özellikle bu konuda zaman içinde okuyucularımızı bilgilendirmeye çalışacağım. Bunları bugüne kadar söylemekten çekiniyorduk. Mütevazilik gösteriyorduk. Ancak çabalarımız manevi başarıların da ötesine geçerek gözle görünen maddeleri de içermeye başlayınca bunun sergilenmesi ve ortaya çıkarılması gerektiğine inanmaya başladım. Mütevaziliğimizden hiçbir zerre kaybetmeye niyetimiz yok. Ne var ki yeterince bilgilendirilmeyen kişilerin saldırılarını da eminim ki hiçbirimiz hakketmedik. Araştırmak istemeyenlerin suçunu “Biz göstermedik, biz sergilemedik” diyerek üstleniyoruz. Tüm bu programda konuşunlanlara tek bir cümle ile cevap verilebilir aslında: Türkiye’de Galatasaray’ın ilklerini yazmak uzun satırlar ve sayfalar alabilir. Bu nedenle Türkiye’nin ilki diye sözetmek istemiyorum. Ama Avrupa’da ISO 9002 kalite belgesini alan üçüncü kulübün Galatasaray olduğunu hatırlatmak göğsümüzü kabartıyor. Bu konuyu da o programda yeralan arkadaşlarımızın bilgisine gururla sunuyorum. Ankaragücü maçına gelince... Tüm oyuncularım ve teknik ekip olarak bizler de bu maçın çok çekişmeli geçeceğini tahmin ediyorduk. Ama bir yandan da daha önce yazdığım bir konuyu hatırlatayım. Bu takım şampiyon olacak diye yazmıştım. Evet, bu takım şampiyon olacak. Çünkü bu takım, kendisinin ihtiyacı olan neticeyi alabilecek güç ve anlayış içinde. Bu maçtan da beklentimiz ve amacımız üç puandı. Arslanlar bunu başardı. Artık sezonun bitimine üç hafta kalmışken çok güzel futbol oynamanın veya bu futbolu sergilemekle öğünmenin anlamı yok. Amaç üç puanı alıp şampiyonluk ipine göğsümüzü temas ettirebilmek. Bu nedenle ortaya konulan futbolu eleştirmek pek doğru bir yol olmasa gerek. Futbolun güzelliklerini arayacak durumda değiliz. Önce şampiyonluğu garantilemenin peşindeyiz. Sonuçta üç puanı aldıysak ve şampiyon olmak üzereysek bu da demektir ki işimizi doğru yapmışız, planlarımızı doğru temeller üzerine oturtmuşuz. Şampiyonluğa doğru en büyük adımı atabilmenin tek yolu üç puandan geçiyordu. Nitekim Arslanlar bunu da başardı. Bu arada Ankaragücü maçında taraftarımızın muhteşem desteğinden sözetmemek büyük haksızlık olur. Ankaragücü maçında, seyircimiz şampiyonlukta kendilerinin de varlığını herkese üzerine basa basa gösterdi. Arslanlar sahada, Arslanlar tribünde ve Arslanlar her yerde. Gaziantepspor maçında da en az böyle kükremeliyiz. Tüm taraftarlarımıza buradan mesaj göndermek istiyorum: GAZİANTEPSPOR MAÇINDA HERKESİ SARI-KIRMIZI BALONLARLA ALİ SAMİ YEN’DE BEKLİYORUZ.
HER HAFTA BURADA SİZLER İÇİN SEÇİLEN YAZILARI OKUYACAKSINIZ
