Grand Canyon
Vandaag, 11 may, mothersday.
Nou Rita en Dirk hebben niet het gevoel gehad dat het mothersday was, geen bloemen, parfum…..Wat niet is kan nog komen toch jongens? We zijn heeeeeel vroeg vertrokken! Vandaag was het voor het eerst tijdens de vakantie dat we in de gaten hadden dat Harrie uit een marinegezin stamt: vroeg, strak, geen gezeur! Meneer had de klok al een uur verder gezet vanwege de tijdszone die door Arizona loopt. Kwart over 6 ging voor Harrie de wekker af: voor ons dus ook! We hebben nog nooit zo slaperig in de auto gezeten, zelfs Johan had het er erg moeilijk mee. Komen we om 11.30,( Harrie zijn tijd), aan bij de Grand Canyon blijkt dat men in Arizona niet aan het tijdsverschil doet. Beste mensen we waren al gearriveerd om 10.30!!!! Nou we hadden wel de hele dag zo dank zij onze Harrie! Onderweg naar de Canyon was de natuur werkelijk schitterend. We zijn over de beroemde route 66 gereden, zagen prachtige prairies, afgewisseld met boomgroepjes opgevuld met cactussen
Werkelijk schitterend! We reden langs en door het indianenreservaat van de stam Hualapai .
In de Grand Canyon was het prachtig zoals jullie op de foto’s kunnen zien.
Een prachtig schouwspel van rotsen, hoogvlaktes, dieptes, ravijnen alles in prachtige kleuren.
We hebben de kloof de hele dag bewonderd en waren om 6 uur ook doodop.
OP de camping hebben we een kampvuurtje gemaakt van de aanwezige boomtakken en dennenappels, leuk.
Morgen vertrekken we naar Denver en daar zullen we 3 dagen over doen.
12 mei,
the day after mom’s day.
Het weer was fantastisch! We stonden op een natuurcamping bovenop the Grand Canyon. Na het ontbijt vertrokken we in een rustig tempo, Harrie lag rustig in zijn mandje. Ons eerste doel was het vinden van een internetcafé, op de Canyon niet te vinden. Het laatste wat we van de Canyon zagen was het uitzicht vanuit Desert View met een prachtige uitkijktoren.
Weer waren we onder de indruk! Vandaar uit route 160 naar het oosten, richting Denver.
We waren in de veronderstelling dat we plaatsen zouden tegenkomen waar je wel konden internetten. Plaatsen kwamen we tegen maar helaas reden we dwars door een groot indianenreservaat. De indianen hebben niet van internet gehoord, zij doen alles nog met rooksignalen en tam-tam! Even veerden we op toen we in Tuba City kwamen: hier was een library met heuse computers. Het verhaal kwam over maar we konden de foto’s niet door het rookkanaal krijgen. Sorry!
Gedesillusioneerd vervolgden we onze tocht. Onderweg zagen
we allerlei nederzettingen van
Indianen bezocht 
en met een
van de indianen hebben de heren nog een vredespijp gerookt. Ook hebben we wat
ruilhandel gepleegd; zij wat dollars, wij wat prullaria. Het landschap was
schitterend: rotsen,kloven en woestijn. Alle kleuren van de regenboog hebben we
gezien! We hebben onze wigwam net buiten het indianenreservaat neergezet en
staan nu in Cortez ( Colorado).
Nog 350 miles te gaan!
