ΕΙΝΑΙ Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΦΙΚΤΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;

 Μέρος 1ο

απο τον Μάνο Παπαδάκη

      Μπορούμε να φανταστούμε τους εαυτούς μας μέσα στο σύνολο της Εκκλησίας, σαν κομματάκι από ένα τεράστιο παζλ, το οποίο πρέπει να συναρμολογηθεί για να αποδώσει την εικόνα που πρέπει. Σαφώς, μπορούμε να καταλάβουμε ότι η εικόνα αυτή είναι ο Ιησούς Χριστός. Όποιος δει αυτά τα εκατοντάδες σκορπισμένα κομμάτια θα πει ότι είναι αδύνατον να μαζευτούν. Κατά τον ίδιο τρόπο και οι νότες στη μουσική, αν δεν συνεργαστούν αρμονικά, το μόνο που θα προκύψει είναι φασαρία και πονοκέφαλος. Μέσα σε μία ορχήστρα κάθε νότα και όργανο έχει τη δική του θέση, ώστε η μουσική να αποδοθεί όπως την έχει γράψει ο συνθέτης.

Το Πνεύμα του Θεού είναι Εκείνο που θα φέρει την Εκκλησία και τους πιστούς σε μία τέτοια αρμονική συνεργασία. Πολλές φορές δεν μπορούμε να καταλάβουμε ποια είναι η θέση μας και νομίζουμε ότι αυτό που κάνουμε είναι σε αρμονία με το θέλημα του Θεού, αλλά και με την αποστολή της Εκκλησίας γενικότερα. Όμως δεν είναι τα πράγματα πάντα έτσι και τις περισσότερες φορές οι πράξεις μας είναι σε δυσαρμονία με τους υπόλοιπους συνεργάτες και προ πάντων δεν συμφωνούν με το θέλημα  του Θεού, το οποίο είναι συγκεκριμένο για το καθένα από μας, αλλά και για την κάθε τοπική εκκλησία.

Όσο κι αν προσπαθούμε εμείς να επιτύχουμε κάποια ενότητα, αυτή θα είναι ανθρώπινη, σαρκική, αν δεν είναι παρών ο ίδιος ο Κύριος.
Ενότητα δεν είναι να μαζευτούν μερικοί πιστοί από διάφορα δόγματα και εκκλησίες για να γίνουν κάποιες κοινές συναθροίσεις (και αυτό έχει τη θέση του στην ενότητα).
Δεν είναι ενότητα, όταν έχουμε βρει κάποια κοινά σημεία μεταξύ μας και υφίσταται μία αποδοχή του ενός αδελφού προς τον άλλο.
Σίγουρα δεν είναι ενότητα, όταν η εκκλησία μας έχει προσχωρήσει σε κάποια μεγαλύτερη οργάνωση ή αδελφότητα. Αν καθοδηγείται πλέον η τοπική εκκλησία από τη μεγαλύτερη οργάνωση ή συνασπισμό, τότε το Πνεύμα του Θεού έρχεται σε δεύτερη θέση και δεν μπορεί να οδηγήσει και να ευλογήσει τη συγκεκριμένη τοπική συνάθροιση. Συνήθως οι εντολές που παίρνουν οι τοπικές εκκλησίες  "άνωθεν", σιγά - σιγά με το χρόνο καταλήγουν να υποκλέψουν την πνευματική οδηγία που χρειάζεται κάθε τοπική εκκλησία. Σαφώς, η χρησιμότητα τέτοιων μεγάλων ενώσεων εκκλησιών είναι πολύ μεγάλη (βοήθεια σε ιεραποστολές, σε νέες εκκλησίες που δεν έχουν ακόμα τους πόρους για να σταθούν μόνες τους, καλύτερη συνεργασία μεταξύ των εργατών  κ.λ.π.). Πρέπει να είμαστε όμως σε θέση να διακρίνουμε τα όρια που πρέπει να υπάρχουν σε τέτοιου είδους ενώσεις.

Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ ένωσης και ενότητας! Αν συγχωνεύσεις δύο εκκλησίες, απλά στον ίδιο χώρο, αυτό είνα ένωση, η οποία δεν εγγυάται ότι θα είναι και ενότητα. Αν  βάλεις μέσα σε ένα δωμάτιο δύο ανθρώπους, δεν σημαίνει ότι αυτομάτως θα έχουν ενότητα πνεύματος, ομοψυχία και τάυτιση απόψεων.
Τον τελευταίο καιρό πολύ συχνά ακούμε τη λέξη "ενότητα", όμως διαφέρει η έννοια που της δίνει ο καθένας. Θα λέγαμε ότι τώρα είναι της μόδας αυτή η λέξη και όποιος δεν την αναφέρει, είναι εκτός εποχής. Όμως με το να φωνάζουμε "ενότητα, ενότητα!" χωρίς να τη ζούμε και να έχουμε συλλάβει το βάθος της, δεν θα μπούμε στη σφαίρα του χρίσματος, που είναι έτοιμος ο Κύριος να μας χαρίσει. Δεν πρόκεται να πετύχουμε την ενότητα που ο Κύριος θέλει, εκτός κι αν αφήσουμε το Πνεύμα του Θεού να εργαστεί για να λάβουμε την αποκάλυψη, τι σημαίνει πραγματικά αυτή η λέξη και ποιο είναι το όφελος της Εκκλησίας, όταν τη βιώσει. Εκκλησίες κηρύττουν και προωθούν "ενότητα", όμως συνεχίζουν να είναι ψυχρές προς άλλα δόγματα και να υποστηρίζουν με φανατισμό ότι μόνο αυτοί έχουν την αλήθεια. Ασφαλώς, στη λέξη "ενότητα" έχουν προσδώσει μία έννοια, που μόνο εκείνοι καταλαβαίνουν.

Πολλές φορές εργάτες και εκκλησίες συμπεριφέρονται, όπως οι μαθητές του Χριστού, όταν ακόμα εκείνοι έκαναν τα πρώτα τους βήματα μαζί Του.

ΜΑΡΚ. θ':38-40   -  "Απεκρίθη δε προς Αυτόν ο Ιωάννης, λέγων, Διδάσκαλε, είδομεν τινα εκβάλλοντα δαιμόνια εις το όνομα Σου, όστις δεν ακολουθεί ημάς, και εμποδίσαμεν αυτόν, διότι δεν ακολουθεί ημάς. Ο δε Ιησούς είπε, Μη εμποδίζετε αυτόν, διότι δεν είναι ουδείς όστις θέλει κάμει θαύμα εις το όνομά Μου, και θέλει δυνηθή ευθύς να Με κακολοήσει, επειδή όστις δεν είναι καθ' ημών, είναι υπέρ ημών."

Οι μαθητές εμπόδισαν κάποιον, ο οποίος εξέβαλε δαιμόνια, αλλά δεν ήταν και δεν ανήκε στην ομάδα των μαθητών του Ιησού. Με τη συμπεριφορά μας και με τη στάση μας εμποδίζουμε, ίσως χωρίς να το καταλαβαίνουμε, τη διακονία του Ευαγγελίου. Νομίζουμε ότι όλοι οι υπόλοιποι θα πρέπει να είναι μαζί μας και έχουμε την αίσθηση εκείνη που είχαν και οι μαθητές του Ιησού εκείνη τη στιγμή.
Ο Κύριος μας λεει να προσέχουμε και να μην εμποδίζουμε κανένα που εργάζεται και διακονεί στο όνομα του Ιησού. Ο Ιωάννης είχε καθαρά κίνητρα και όμως ήταν εμπόδιο στο έργο του Θεού.
Δεν καταλάβαινε ακόμα ποιος είναι "καθ' ημών" και ποιος "υπέρ ημών".
Όποιος δεν είναι εναντίον μας, είναι μαζί μας! Ίσως μερικοί εργάτες να τα έχουν μπερδέψει λίγο και δεν διακρίνουν ποιος είναι με τον Κύριο και ποιος όχι. Γεγονός είναι ότι μπορεί να υπάρχουν και άλλοι, που να κηρύττουν το Ευαγγέλιο στη γειτονιά σου, να έχουν διαφορετική νοοτροπία, στάση και πολύ πιθανόν, διδασκαλία. Εσύ πώς το αντιλαμβάνεσαι και το αντιμετωπίζεις; Μην  γινόμαστε, αδελφοί, εμπόδια, αλλά ευλογία μέσα στο γενικό σώμα της Εκκλησίας! Τελικά, οποιοσδήποτε είναι αληθινό παιδί του Θεού είναι μαζί μας! Υπολείπεται εμείς να είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε ποιο είναι το αληθινό παιδί, και εκεί είναι το πρόβλημα! Όλοι οι πραγματικοί μαθητές ανήκουν στην ομάδα σου και αυτό έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία, παρά κάποια ξεχωριστή διδασκαλία που εσύ νιώθεις ότι κατέχεις.
 

Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ

Καθώς η Εκκλησία ενδυναμώνεται και ο Κύριος αρχίζει να της δίνει νίκες, ο διάβολος δεν θα μείνει άπραγος. Όσο το πνεύμα της ενότητας αρχίζει να εισέρχεται και να επισκέπτεται το λαό του Θεού από την άλλη πλευρά, θα συναντήσουμε επίσης μία ενότητα, η οποία αντιμάχεται την ενότητα και τη χάρη της Εκκλησίας. Ακούμε για παγκόσμια συμβούλια εκκλησιών, όπου οι ηγέτες των διάφορων θρησκειών, που υπάρχουν στη γη, προσπαθούν να βρουν κοινά σημεία, ώστε να οικοδομηθεί η "ειρήνη" και να εγκαθιδρύσουν ένα καινούριο είδος σχέσεων. Προσπαθούν να πετύχουν ένωση, όπως την οραματίζονται οι ηγέτες τους. Βλέπουμε μια παγκοσμιοποίηση γενικής μορφής, όπου μπροστά σε ένα κοινό εχθρό (?) (λ.χ.τρομοκρατία) ενώνονται και δημιουργούν στρατιωτικές, οικονομικές κτλ συμμαχίες. Όπως είδαμε στα πρόσφατα γεγονότα του Αφγανιστάν, δέθηκαν πίσω από το "άρμα" των ΗΠΑ όλες σχεδόν οι χώρες του κόσμου, ακόμα κι εκείνες που ήταν παραδοσιακοί εχθροί τους (Ιράν, Ρωσία, Κίνα, κλπ).

Είναι ίσως η πρώτη φορά που βλέπουμε ένα τέτοιο ευρύ συνασπισμό κρατών (κυβερνήσεων) κατά ενός στόχου. Ενώ πολλοί πίστευαν ότι ο ΟΗΕ θα ήταν ο οργανισμός μέσω του οποίου θα ερχόταν η παγκόσμια κυβέρνηση, βλέπουμε ολοένα και περισσότερο να υποβαθμίζεται, να παραμερίζεται και πλέον οι ΗΠΑ είναι εκείνες που κυριολεκτικά κάνουν ό,τι θέλουν, χωρίς να ρωτήσουν κανένα.
Ήδη έχουμε δύο βασικά νομίσματα πάνω στον πλανήτη, που σηκώνουν σχεδόν όλο το βάρος της παγκόσμιας οικονομίας και απ' αυτά εξαρτάται η παγκόσμια ανάπτυξη. Είνα το δολάριο και το ευρώ. Δεν είναι μακριά η παγκόσμια διακυβέρνηση από τους πολυεθνικούς οικονομικούς κολοσσούς. (Ουσιαστικά και τώρα αυτοί είναι που κινούν τα νήματα των εξελίξεων.)

Οι ΗΠΑ μετά την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου δεν δείχνουν, ούτε τις χαρακτηρίζουν κάποια σύνεση ή σοφία. Η κυβέρνηση της χώρας αυτής (και όποιοι κρύβονται από πίσω) έχει καταληφθεί από απίστευτη αλαζονία. Η πολιτική που ακολουθεί είναι, να υποχρεώσουν τις άλλες χώρες να στοιχιθούν πίσω τους. Πολλά κράτη έχουν τέτοιου είδους εξάρτηση από τις ΗΠΑ, που δεν΄είναι σε θέση να εκφέρουν κάποια διαφορετική γνώμη. Σ' αυτό το επίπεδο βρίσκεται και η Ευρώπη, αλλα΄και όλος ο υπόλοιπος κόσμος. Κατά συνέπεια, όποια απόφαση πάρει η Αμερική, είναι μονόδρομος για τις υπόλοιπες χώρες, αν αυτές θέλουν να απολαμβάνουν τα προνόμια που παρέχει η συνεργασία τους μαζί της. Παρατηρούμε πόσο μεθοδικά, αλλά σταθερά εργάζονται οι ηγέτες του πλανήτη αυτού ΄"τη νέα τάξη πραγμάτων".

Από τη μία, ενώ η Εκκλησία θα ενώνεται, θα ενώνεται και θα συσπειρώνεται ο διάβολος κατά της Εκκλησίας. Όταν οι Ισραηλίτες μπήκαν στην γη της Επαγγελίας για να την κατακτήσουν, οι Χαναναίοι βλέποντας ότι αυτός ο λαός πραγματικά δεν είναι τυχαίος, αλλά μαζί του είναι ο Θεός, έκαναν κάτι που θα συμβεί και στις μέρες μας.

ΙΗΣ. θ':1-2   -   "Και ότε ήκουσαν πάντες οι βασιλείς, οι εντεύθεν του Ιορδάνου, οι εν τη ορεινή, και εν τη πεδινή, και οι εν πάση τοις παραλίοις της θαλάσσης της μεγάλης, έως κατέναντι του Λιβάνου, οι Χετταίοι, και οι Αμορραίοι, οι Χαναναίοι, οι Φερεζαίοι, οι Ευαίοι, και οι Ιεβοσαίοι, συνήχθησαν πάντες ομού, διά να πολεμήσωσιν τον Ιησούν και τον Ισραήλ."

Όσο η Εκκλησία είναι αδύναμη και χωρίς καρπό, οι Χαναναίοι δεν ενοχλούνται. Στην πρώτη αποστολική εκκλησία, καθώς αυξανόταν με τρομερή ταχύτητα, ο εχθρός ενώθηκε για να αποτρέψει την εξάπλωση του Ευαγγελίου. Βέβαια υπάρχει και η "ευγενική" εκδοχή της απόρριψης του έργου και της διακονίας της Εκκλησίας, όπως έκαναν οι Γεργεσινοί στον Ιησού, όταν εκείνος ελευθέρωσε τους δαιμονιζόμενους από τα δαιμόνια. ΜΑΤΘ. η':34 Οι κάτοικοι της περιοχής μαζεύτηκαν και όλοι μαζί ζήτησαν από τον Ιησού να φύγει από την περιοχή τους!!

ΠΡΑΞ. δ':24-28   -  "Οι δε ακούσαντες, ομοθυμαδόν ύψωσαν την φωνήν προς τον Θεόν, και είπον, Δέσποτα, Συ είσαι ο Θεός, όστις έκαμες τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν, και πάντα τα εν αυτοίς, όστις είπας διά στόματος Δαβίδ του δούλου Σου, 'Δια τί εφρύαξαν τα έθνη, και οι λαοί εμελέτησαν μάταια; Παρεστάθησαν οι βασιλείς της γης, και οι άρχοντες συνήχθησαν ομού, κατά του Κυρίου, και κατά του Χριστού Αυτού.' Διότι συνήχθησαν επ' αληθείας εναντίον του αγίου παιδός Σου Ιησού τον οποίον έχρισας, και ο Ηρώδης και ο Πόντιος Πιλάτος, μετά των εθνών και των λαών του Ισραήλ, διά να κάμωσιν όσα η χειρ Σου και η βουλή Σου προώρισε να γείνωσι."

Για να νικηθεί αυτός ο συνασπισμός του εχθρού πρέπει η Εκκλησία να σταθεί πραγματικά ενωμένη διά του Πνεύματος του Θεού και όχι κατ΄ ενέργεια ανθρώπων. Στην ενότητα του εχθρού μπορεί να αντιταχθεί μόνο μία άλλη ενότητα, η οποία είναι ανώτερη και προέρχεται από το θρόνο του Κυρίου. Στην ενότητα του Ηρώδη με τον Πιλάτο και με τα έθνη, ο Κύριος αντιπαραθέτει με την ενότητα του λαού Του, η οποία στα προηγούμενα εδάφια που διαβάσαμε, εκφράζεται με τη λέξη "ομοθυμαδον" (εδ.24). Αυτή η ενότητα θα διαλύσει κάθε σχέδιο του εχθρού για να τον τρέψει σε φυγή. Η προσευχή στις Πράξεις δ':24-26 προέρχεται από το 2ο Ψαλμό. Ας δούμε στη συνέχεια τι λένε οι εχθροί του Κυρίου.

ΨΑΛΜ. β':3-4   -  "'Ας διασπάσωμεν τους δεσμούς αυτών, και ας απορρίψωμεν αφ' ημών τας αλύσεις αυτών'
Ο καθήμενος εν ουρανοίς θέλει γελάσει, ο Κύριος θέλει εκμυκτηρίσει αυτούς."

Ο διάβολος ξέρει πως η ελπίδα του βρίσκεται στη διάσπαση των δεσμών των παιδιών του Θεού. Η Εκκλησία θα μείνει αδύναμη, όσο επιτρέπουμε στον πονηρό να προωθεί τα δικά του διανοήματα. Τώρα όμως είναι ο καιρός που αυτή η κατάσταση θα ανατραπεί πανηγυρικά. Στο βιβλίο των Ψαλμών έχουμε άλλη μία παραστατική εικόνα για τη συσπείρωση του εχθρού κατά της Εκκλησίας.

ΨΑΛΜ. πγ':1-8   -  "Θεέ, μη σιωπήσης, μη σιγήσης, και μη ησυχάσης. Διότι, ιδού, οι εχθροί σου θορυβούσι, και οι μισούντες Σε ύψωσαν κεφαλήν.
Κακήν βουλήν έλαβον κατά του λαού Σου, και συνεβουλεύθησαν κατά των εκλεκτών Σου.
Είπον, Έλθετε, και ας εξολοθρεύσωμεν αυτούς από του να ήναι έθνος, και το όνομα του Ισραήλ ας μη μνημονεύηται πλέον.
Διότι εκ συμφώνου συνεβουλεύθησαν ομού, συνεμάχησαν κατά σου, αι σκηναί του Εδώμ, και οι Ισμαηλίται, ο Μωάβ και οι Αγαρηνοί, ο Γεβάλ, και ο Αμμών, και  ο Αμαλήκ, οι Φιλισταίοι, μετά των κατοικούντων την Τύρον. Και αυτός ο Ασσούρ ηνώθη μετ' αυτών, εβοήθησαν τους υιούς του Λωτ."

Ακόμα πιο εντυπωσιακή είναι η αναφορά που έχουμε στην Αποκάλυψη για τους δέκα βασιλείς μέσα από τους οποίους θα λάβει την εξουσία ο Αντίχριστος.

ΑΠΟΚ. ιζ':12-13   -  "Και τα δέκα κέρατα τα οποία είδες, είναι δέκα βασιλείς, οίτινες βασιλείαν δεν έλαβον έτι, αλλά μίαν ώραν λαμβάνουσιν εξουσίαν ως βασιλείς μετά του θηρίου. Ούτοι έχουσιν μίαν γνώμιν, και θέλουσι παραδώσει εις το θηρίον την δύναμιν και την εξουσίαν εαυτών."

Εάν αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να έχουν μία γνώμη και ένα φρόνημα με τη δύναμη του Σατανά, πόσο μάλλον μπορεί να επιτύχει κάτι ανάλογο και σίγουρα πολύ πιο θαυμαστό και λαμπρό, ο λαός του Θεού διά του Αγίου Πνεύματος; Οι δέκα βασιλείς συμβολίζουν μία ευρύτερη ομάδα πλούσιων ανθρώπων, οι οποίοι κυβερνούν με την εξουσία και τον πλούτο τους τον κόσμο (π.χ. ILLUMINATI).

Επόμενο...             

Copyright 2002  Αναζωπύρωση στην Ελλάδα