ΕΙΝΑΙ Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΦΙΚΤΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;

 Μέρος 3ο

απο τον Μάνο Παπαδάκη

    Πολλές φορές ενεργούμε, κινούμαστε και συμπεριφερόμαστε, λες και ο Θεός εκχέει την αγάπη Του μόνο σε μας, ή στην εκκλησία που εμείς ανήκουμε.
Η ενότητα επιτυγχάνεται με το σεβασμό των διαφορών που έχουμε και όχι με την προσπάθεια να εκμηδενίσουμε και να εξαλείψουμε αυτές τις διαφορές στους άλλους. Τα δεσμά των εγωιστικών τάσεων προσπαθούν να επιβάλλουν στον άλλο τις δικές του απόψεις. Ο ελεύθερος από τέτοιους είδους δεσμά επιθυμεί να ανταλλάζει απόψεις, εμπειρίες και μαθαίνει από τον αδελφό του μεταδίδοντας οικοδομή και χαρά μέσω αυτής της ελευθερίας του πνεύματος.

Οι εργάτες που υπηρετούν τους εαυτούς τους και ακολουθούν τις φιλοδοξίες τους θα σπέρνουν έριδες και ζιζάνια και δεν θα έρθουν σε κατάνυξη καρδιάς για να δουν αυτό που ετοιμάζει ο Θεός στις μέρες μας. Εκείνοι που θερμά ζητούν να δοξαστεί ο Κύριος, θα αντιληφθούν μέσω της οδηγίας του Αγίου Πνεύματος την πορεία που ο Κύριος χαράσσει για την Εκκλησία Του και θα αφήσουν τους εαυτούς τους να παρασυρθούν από τον άνεμο της παρουσίας του Κυρίου. Αυτός ο άνεμος,  ο οποίος πολλές φορές δεν ακούγεται εύκολα επειδή σκεπάζεται από άλλους δυνατότερους ήχους, θα οδηγήσει στην ενότητα του Πνεύματος.
Θα ήθελα να υπογραμμίσουμε ότι προηγείται η ανάγκη για ενότητα με τον Κύριο και όταν αυτή υπάρχει θα ακολουθήσει και η ενότητα μεταξύ των αδερφών. Όσο ισχυρή είναι οι δεσμοί μας με το Άγιο Πνεύμα, άλλο τόσο θα είναι και με τους γύρω μας. Τα πάντα εξαρτώνται από τη σχέση μας με τον Κύριο. Ενότητα με το Θεό δεν επιτυγχάνεται μόνο με το γεγονός ότι απλά είμαι πιστοί χριστιανοί. Δεν αρκεί μία απλή γνώση πάνω στα πράγματα του Θεού. Χρειάζεται να διειδύσουμε μέσα στα ιδιαίτερα του Θεού, μέσα στην καρδιά του Θεού. Πρέπει να έχουμε σχέση και κοινωνία με το Πνεύμα Του  και να εκζητάμε την οδηγία Του μέσα στη ζωή μας.
Μέσα από αυτή τη σχέση θα αποκτήσουμε την αγάπη και το σεβασμό για τον αδελφό μας. Αν δεν ζητήσουμε και επιτρέψουμε στο Πνεύμα του Θεού να εργαστεί στην καρδιά μας, τότε διπλωματικά αντικαθιστούμε την αγάπη με ...λόγια αγάπης!

Πολλές φορές διακρίνω μία ιδιαίτερη ωμότητα και έχθρα μέσα στις χριστιανικές διαμάχες σε θέματα δογματισμού. Απορώ από πού προέρχεται όλο αυτό το μένος και η επιθετικότητα, δεδομένου ότι έχει επέλθει η αλλαγή στη ζωή μας και είμαστε αναγεννημένοι, δηλ. νέα κτίσματα εν Χριστώ Ιησού! Δεν χρειάζεται να σκεφτούμε πολύ πάνω σ' αυτό. Η αναγέννηση ήταν αληθινή, αλλά η συνέχεια, φθίνουσα. Όταν δεν γνωρίσεις το Χριστό σαν πρόσωπο, σαν φίλο και σαν προσωπικό σου σωτήρα, ουσιαστικά δεν έχει επέλθει πραγματική αλλαγή στον εσωτερικό άνθρωπο. Ο δογματισμός είναι τόσο έντονος στις εκκλησίες μας που, θα μπορούσα να πω οτι ο άνθρωπος αναγεννιέται μέσα σε ένα πνεύμα δογματισμού περρισότερο παρά στο  Άγιο Πνεύμα.Έχουμε κοινωνία περρισότερο με το δόγμα και το καταστατικό, παρά με τον Ιησού !  Λέμε ότι γνωρίζουμε τον Ιησού σαν προσωπικό μας Σωτήρα, αλλά η κοινωνία μας μαζί Του, η επαφή και η παρουσία Του στη ζωή μας είναι κάτι διαφορετικό απ' αυτό. Η γλυκύτητα της παρουσίας Του πλάθει την καρδιά μας για να γίνει όπως Εκείνος θέλει. Αν μέσα μας χτυπάνε μανιασμένα κύματα θυμού εναντίον άλλων αδελφών για οποιοδήποτε λόγο, τότε δεν γνωρίζουμε και τόσο πολύ, όσο ισχυριζόμαστε, τον Κύριο.

Ο Ιησούς ήρθε για να μας ενώσει με τον Πατέρα, αλλα αυτό θα επιφέρει και την ενότητα μεταξύ μας. Δεν γίνεται να λέμε ότι έχουμε σωστή κοινωνία με το Άγιο Πνεύμα και παράλληλα, να υψώνεται γύρω μας το τείχος του διαχωρισμού και κάθε είδους έχθρας μεταξύ των πιστών. Ο Λόγος του Θεού ξεκάθαρα μας λέει πως η κοινωνία μας με τον Κύριο φαίνεται και εκτιμάται από το πόσο αγαπάμε και δεχόμαστε τον κάθε αδελφό μας.

Α' ΙΩΑΝ. δ':8,20-21   -  "Όστις δεν αγαπά, δεν εγνώρισεν τον Θεόν, διότι ο Θεός είναι αγάπη.
Εάν τις είπη, Ότι αγαπώ τον Θεόν, και μισή τον αδελφόν αυτού, ψεύστης είναι, διότι όστις δεν αγαπά τον αδελφόν αυτού τον οποίον είδε, τον Θεόν, τον οποίον δεν είδε, πώς δύναται να αγαπά; Και ταύτην την εντολήν έχομεν απ' αυτού, Όστις αγαπά τον Θεόν, να αγαπά και τον αδελφόν αυτού."

Ένας από τους λόγους που μας γεμίζει και μας βαπτίζει με το Πνεύμα Του είναι να μας ενώσει με τους αδιάσπαστους δεσμούς της αγάπης Του. Το σώμα του Χριστού στο σταυρό επομένως, είναι το σώμα στο οποίο η Εκκλησία είναι ενωμένη και λυτρωμένη! Ο σταυρός είναι ο παράγοντας γύρω από τον οποίο θα συναντηθούμε και θα ενωθούμε. Ο ίδιος ο Ιησούς είπε ότι, ο σταυρός θα είναι ένας μαγνήτης για να ελκυθουν προς Αυτόν οι χαμένοι.

ΙΩΑΝ. ιβ':32 -  "και εγώ αν υψωθώ εκ της γης, θέλω ελκύσει πάντας προς Εμαυτόν."

Λίγο παρακάτω λέει πάλι: ΙΩΑΝ. ιγ':34-35   -  "Εντολήν καινήν σας δίδω, να αγαπάτε αλλήλους, καθώς Εγώ σας ηγάπησα, και σεις να αγαπάτε αλλήλους. Εκ τούτου θέλουσι γνωρίσει πάντες ότι είσθε μαθηταί Μου, εάν έχητε αγάπην προς αλλήλους."

Η αγάπη με την οποία μας αγάπησε ο Κύριος, ήταν αγάπη που Τον οδήγησε στο σταυρό για μας. Αυτή η αγάπη είναι η δύναμη εκείνη που θα ανοίξει διάπλατα τις πύλες της ουράνιας ευλογίας στην εκκλησία. Θα είναι αγάπη, ομόνοια και ενότητα, όχι διά λόγων, αλλά διά του Πνεύματος του Θεού. Είναι κάτι που μόνο ο Θεός μπορεί να προμηθεύσει και να χορηγήσει στα παιδιά Του.

Μία χαρακτηριστική περικοπή μέσα σε όλο το Λόγο του Θεού είναι ο 133ο Ψαλμός, τον οποίο έγραψε ο Δαβίδ μάλλον την εποχή εκείνη, καθώς έχει πλέον χριστεί βασιλιάς στη Χεβρώνα απ' όλο τον Ισραήλ. Θυμόμαστε ότι πρώτα χρίστηκε βασιλιάς πάλι στη Χεβρώνα, μόνο από τη φυλή του Ιούδα. Μετά από επτά χρόνια ήρθε όλος ο Ισραήλ για να τον χρίσουν και να εκπληρωθεί τέλεια ο λόγος του Θεού που είχε ειπωθεί στο Δαβίδ.

ΨΑΛΜ . ρλγ':1-3   -   "Ιδού, τί καλόν και τι τερπνόν, να συγκατοικώσιν εν ομονοία αδελφοί!
Είναι ως το πολύτιμον μύρον επί την κεφαλήν το καταβαίνον επί τον πώγωνα, τον πώγωνα του Ααρών, το καταβαίνον επί το στόμιον του ενδύματος αυτού, ως η δρόσος του Αερμών, η καταβαίνουσα επί τα όρη της Σιών, διότι εκεί διώρισεν ο Κύριος την ευλογίαν, ζωήν έως του αιώνος."

Ο Δαβίδ γνώριζε πολύ καλά τι είναι δυνατό να πετύχει μία ομάδα πιστών, οι οποίοι είναι ενωμένοι. Επί πολλά χρόνια περιπλανιόταν στην έρημο μαζί με 600 ακόλουθους, διωγμένος από το Σαούλ, ο οποίος επιθυμούσε να τον σκοτώσει, διότι τον θεωρούσε κίνδυνο για το θρόνο του. Στο τέλος αυτή η ομάδα έγινε η βάση για τον ισχυρότερο στρατό που είχε ποτέ το κράτος Ισραήλ. Κατέκτησε και υποδούλωσε όλους τους γειτονικούς λαούς. Ο στρατός αυτός είναι τύπος του σημερινούς στρατεύματος που ακούει  στο όνομα Εκκλησία. Εκεί βλέπουμε την επιτυχημένη πορεία της ομάδας του Δαβίδ, η οποία δηλώνει προφητικά τη μέλλουσα βασιλεία που θα βιώσει η Εκκλησία.

O Ψαλμωδός παραλληλίζει την ομόνοια και την ενότητα με δύο πράγματα.
  1.     Με το έλαιο που έχρειαν τον αρχιερέα. Συμβολίζει το χρίσμα με το οποίο χρίστηκε ο Ιησούς, ο Μέγας Αρχιερέας. Βλέπουμε την άφθονη έκχυση του χριστήριου ελαίου. ΨΑΛ. κγ':5 Ο Κύριός μας "δεν δίδει σ' αυτόν το πνεύμα με μέτρον " ΙΩΑΝ. γ':34. Δείχνει την πληρότητα της θεότητας, καθώς κατοικεί μέσα στον Ιησού Χριστό. Αυτό το χρίσμα επεκτείνεται και στην Εκκλησία, διότι έιμαστε το σώμα του Χριστού και κεφαλή είναι ο Χριστός.
  2.     Με τον δροσερό άνεμο που κατεβαίνει από το όρος Αερμών. Το όρος αυτό είναι το υψηλότερο στην Παλαιστίνη (περ. 2800 μέτρα υψόμετρο). Η δροσιά αυτή είναι μία ευλογία πάνω στην ξερή και καυτή γη του καλοκαιριού. Εδώ έχουμε την εικόνα του Αγίου Πνεύματος, που κατεβαίνει από το όρος της παρουσίας του Θεού για να δροσίσει, φρεσκάρει και ανανεώσει τη Σιών, που είναι η Εκκλησία.

Με άλλα λόγια, αδελφοί, η ενότητα ΕΙΝΑΙ χρίσμα, ΕΙΝΑΙ δύναμη εξ ύψους, ΕΙΝΑΙ αυτό που χρειάζεται η Εκκλησία για να πετύχει το σκοπό της. ΕΙΝΑΙ μια καθαρή κίνηση του Αγίου Πνεύματος πάνω στο λαό Του. Αν αυτή η ενότητα χαρακτηρίζει τους πιστούς, αλλά και τις τοπικές εκκλησίες μεταξύ τους, τότε θα πληρούμε τους όρους για ιερατική διακονία, η οποία θα είνάι δεκτή και ευπρόσδεκτη στο Θεό. Θα έχουμε τη θεία έγκριση στα χέρια μας για να κατακτήσουμε τις υποσχέσεις που ο Θεός μας έχει δώσει προς δόξαν Αυτού. Σε μία τέτοια Σιών διόρισε ο Κύριος την ευλογία! Εκεί θα κοιτάζουν οι άνθρωποι και θα βλέπουν τον Κύριο. Εκεί θα  υπάρχει αύξηση και παράλληλα θα αναπαύεται η παρουσία του Κυρίου.

Ο Δαβίδ μας λέει σ' έναν άλλο ψαλμό:
ΨΑΛ. ρκβ':3-4   -  "Ιερουσαλήμ, η ωκοδομημένη ως πόλις συνηρμοσμένη ομού.
Εκεί ανεβαίνουσιν αι φυλαί, αι φυλαία του Κυρίου, κατά το διατεταγμένον εις τον Ισραήλ, διά να δοξολογήσωσι το όνομα του Κυρίου."

Στις τελευταίες μέρες προσευχόμαστε και περιμένουμε να δούμε την Εκκλησία δεμένη, ενωμένη, αδιάσπαστη, ΣΥΜΠΑΓΗ. Αυτή την εικόνα μας δίνει και ο απόστ. Παύλος στην προς Εφεσίους επιστολή.
ΕΦΕΣ. δ':15-16   -  "Αλλά αληθεύοντες εις την αγάπην, να αυξήσωμεν εις Αυτόν κατά πάντα, όστις είναι η κεφαλή, ο Χριστός, εξ ου παν το σώμα συναρμολογούμενον και συνδεόμενον διά πάσης συναφείας των συνεργούντων μελών, κατά την ανάλογον ενέργειαν ενός εκάστου μέρους, κάμνει την αύξησιν του σώματος, προς οικοδομήν εαυτού εν αγάπη."

Μία τέτοια πόλη - Εκκλησία - δεν μπορεί να τη χτίσει κανένας άνθρωπος, σύστημα ή οργανισμός. Είναι αποκλειστικά μία κίνηση του Αγίου Πνεύματος. Μόνο όταν έρθει ο Κύριος και αγγίξει τις διάνοιές μας, θα μπορέσουμε να ακολουθήσουμε τη φωνή Του και να μπει ο καθένας στο μέρος όπου πρέπει να είναι.

Ο Αβραάμ περίμενε να κατοικήσει σε μία πόλη, όπου χτίστης και δημιουργός της ήταν ο ίδιος ο Θεός.
ΕΒΡ. ια':10   -  "Διότι περιέμενε την πόλιν την έχουσαν τα θεμέλια, της οποίας τεχνίτης και δημιοιυργός είναι ο Θεός."

Βέβαια γνωρίζουμε ότι εννοούσε την άνω Ιερουσαλήμ στην παρουσία του Κυρίου. Αλλά παράλληλα, γνωρίζουμε ότι η Εκκλησία που είναι να αρπαχθεί και η οποία βρίσκεται ακόμα εδώ στη γη, έχει τα ουράνια χαρακτηριστικά της άνω Ιερουσαλήμ. Θα είναι εδώ κάτω στη γη, αλλά στην ουσία θα ζει μαζί με τον Κύριο στον ουρανό. ΕΦΕΣ. β':6

Είναι ανάγκη να καταλάβουμε τη σπουδαιότητα του καθενός μας και της κάθε τοπικής εκκλησίας μέσα στο σχέδιο του Θεού. Όλοι μας έχουμε ανάγκη το διπλανό μας. Όσο κι αν νομίζουμε ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε μόνοι μας. Συνήθως ακούμε τους εργάτες του Θεου να λένε ότι θα ξεκινήσει από αυτούς αναζωπύρωση. Αυτό, εκ πρώτης όψεως, ακούγεται λίγο εγωιστικό, αλλά μέσα στο θέλημα του Θεού ο Κύριος θέλει να χρησιμοποιήσει όλες τις εκκλησίες για να φέρει την ποθητή αναζωπύρωση. Λογικά λοιπόν κάθε εκκλησία έχει να προσφέρει κάτι ιδιαίτερο στον Κύριο. Κάθε εργάτης έχει μια ιδιαιτερότητα, η οποία με την κατάλληλη τοποθέτηση του Αγίου Πνεύματος θα δεθεί το σώμα με ένα τέλειο τρόπο.

Ο χρόνος είναι ώριμος να καταλάβουμε ότι καθένας αδελφός μέσα σ' αυτή τη χώρα είναι πολύτιμος μέσα στο θέλημα του Θεού. Η ενότητα και όχι απλώς η συνεργασία είναι θεμέλιος λίθος για να κατακτήσουμε την Ελλάδα και να κηρυχθεί το Ευαγγέλιο με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος και όχι με υποκατάστατα του Αγίου Πνεύματος. Χρειαζόμαστε την ενότητα για να αναζωπυρωθεί πρώτη η εκκλησία στην Ελλάδα και έπειτα αυτή η φλόγα, να ξεχυθεί προς τα έξω, όπως βλέπουμε να γίνεται στο δεύτερο κεφάλαιο των Πράξεων των Αποστόλων.
Στις Πράξεις β':44-47 έχουμε τον ορισμό της ενότητας. Επίσης, στα επόμενα κεφάλαια βλέπουμε το αποτέλεσμα αυτής της ενότητας. Μαζί όμως διακρίνουμε και κάτι άλλο. Βλέπουμε ότι η κίνηση αυτή είναι καθαρά μία κίνηση του Θεού. Δεν μπορεί αυτό που έγινε εκείνες τις ημέρες να επαναληφθεί και στις ημέρες μας, αν δεν παραχωρήσουμε τους εαυτούς μας πλήρως στον Κύριο.

Αδελφοί, ας εστιάσουμε την προσοχή μας στην πνευματική, εσωτερική ενότητα, εκείνη που το Πνεύμα του Θεού θέλει να φέρει μεταξύ μας και όχι την εξωτερική ενότητα, η οποία είναι πιο εύκολη ίσως, και έτσι έντεχνα αντικαθιστούμε τη γνήσια με αυτή. Ίσως, επειδή νιώθουμε ότι αυτή η εσωτερική ενότητα είναι δύσκολο να επιτευχθεί, κοιτάζουμε να βρούμε εναλλακτικές λύσεις. Αν δεν λύσουμε το πρόβλημα της δικής μας αμαρτίας μέσα μας, δεν θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε κατά το θέλημα του Θεου. Δεν συμφέρει σε μας να αντικαθιστούμε το θέλημα του Θεού για ενότητα με υποκατάστατα ενότητας για να ευησυχάζουμε τη συνείδησή μας ή όποιες ανησυχίες και επιδιώξεις έχουμε. Ο Κύριος αλλάζει τις καρδιές του λαού Του, αλλά και των ηγετών Του σε όλο τον κόσμο σιγά-σιγά. Θέλει να φέρει στην Ελλάδα ένα νέο χρίσμα, μία χάρη για να μπορέσει το σώμα Του να λειτουργήσει αποτελεσματικά εναντίον του εχθρού. Και το κάνει! Πιστεύω ότι όλοι διακρίνουμε το χάραμα αυτής της καινούριας μέρας πάνω στην Εκκλησία Του. Έρχεται η μέρα που ο Κύριος θεραπεύει και ενώνει το σώμα Του. Είναι μέρα ευλογίας και χαράς! Ειναι η ημέρα της απολύτρωσής μας ...

     Προηγούμενο

[Αρχική]   [Η Ομολογία μας]   [Ν έ α]   [Η όρασή μας]   [Άρθρα]   [Μελέτες]   [Βιβλία]   [Links]   [Κάλεσμα για προσευχή]

Copyright 2002   Αναζωπύρωση στην Ελλάδα