Δέκα αργύρια και μια στολή

Paris Reidhead

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι για να έρθει η επιθυμητή αναζωπύρωση, θα πρέπει να έχουμε μία σωστή αποκάλυψη για το έργο του Θεού στη ζωή μας. Πολλά πράγματα τα έχουμε πάρει δεδομένα και δημιουργούν λανθασμένη κατανόηση πάνω στη βασική αρχή της Γραφής.

Με αυτό το μήνυμα που συμμεριζόμαστε μαζί σας, σκοπός μας είναι να καταλάβουμε τη θέση μας σαν άνθρωποι και εκκλησία μπροστά στο μεγαλείο και τη δόξα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Πολλές φορές αρχίζουμε το πνευματικό βάδισμά μας με μία νοοτροπία, η οποία δεν συμβαδίζει με την καρδιά του Θεού. Όταν τοποθετήσουμε τους εαυτούς μας βιβλικά μπροστά στη δόξα του Θεού, τότε ο Κύριος είναι έτοιμος να μας οδηγήσει στις νίκες.

Ίσως στην αρχή το μήνυμα να μην εμφανίζεται τόσο ενδιαφέρον, όμως λίγο παρακάτω ο ομιλητής αρχίζει να αποκαλύπτει το διαστρεβλωμένο Χριστιανισμό, ο οποίος δυστυχώς σήμερα έχει κυριαρχήσει σε όλο το Δυτικό κόσμο, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας. Επίσης, μεταφέρθηκε κατευθείαν από κασέτα χωρίς να γίνουν αλλαγές από τον προφορικό λόγο στο γραπτό λόγο για να αποφύγουμε οποιαδήποτε αλλοίωση στο αρχικό μήνυμα.  

Ευχόμαστε η αποκάλυψη του Κυρίου Ιησού Χριστού να έρθει με δύναμη και να αγγίξει τις κουρασμένες και ταλαιπωρημένες καρδιές μας για μια νέα δόξα και για μία νέα αρχή που θα αλλάξει το χρίσμα της Νύμφης σήμερα.

Πώς προήλθε αυτό το μήνυμα

Στα πάνω από πενήντα χρόνια που διδάσκω και κηρύττω, το μόνο μήνυμα που αισθάνομαι αναγκασμένος να εξηγήσω πως προήλθε, είναι αυτό.

Κατά τη διάρκεια ενός καλοκαιρινού συνεδρίου της Bethany Fellowship στα μέσα της δεκαετίας του ’60 είχα ετοιμαστεί για να μιλήσω στην πρωινή Βιβλική ώρα της Τρίτης. Επιστρέφοντας στο δωμάτιό μου μετά το πρωινό για να προσευχηθώ και να μελετήσω ξανά λίγο το μήνυμα που θα έδινα, ένιωσα ένα παράξενο συναίσθημα, που με έκανε να μη μπορώ να δώσω το μήνυμα το οποίο είχα ετοιμάσει για εκείνο το πρωί. Αντίθετα, ένιωθα ότι υπήρχε κάποιο άλλο μήνυμα που είχαν ανάγκη και αυτό έπρεπε να φέρω.

Μετά την προσευχή, το μήνυμα που ήρθε στο νου μου ήταν ένα, το οποίο είχα αρχίσει να ετοιμάζω για να υπηρετήσω στην εκκλησία στην πόλη της Νέας Υόρκης, όπου ήμουν ποιμένας εκείνο τον καιρό. Δεν είχα τις σημειώσεις μαζί μου, αλλά τις είχα σε ένα φάκελο στο γραφείο μου. Μέσα στη Γραφή μου είχα ένα χαρτί που είχα σημειώσει το Κριτές κεφ. 17 κι αφέθηκα ολοκληρωτικά πάνω στον Κύριο. Πήγα στην αίθουσα, όπου 400-500 άνθρωποι περίμεναν ν’ ακούσουν κάτι από τον Κύριο μέσα από μένα.

Θυμάμαι που προσευχήθηκα: «Αφήνομαι ολοκληρωτικά πάνω σε Σένα, διότι δεν είμαι στ’ αλήθεια έτοιμος.» Έδωσα το μήνυμα και κάλεσα τους ανθρώπους για προσευχή μπροστά. Σύντομα μπροστά ο χώρος γέμισε από συντριμμένους ανθρώπους που εκζητούσαν το Θεό.

Σύντομα το καλοκαιρινό συνέδριο τελείωσε κι επέστρεψα στη Νέα Υόρκη και στη διακονία μου εκεί. Δέκα χρόνια αργότερα, ένας από τους εργάτες της Bethany Fellowship βρέθηκε στην Ουάσινγκτον, όπου είχαμε μετακομίσει κι όπου υπηρετούμε ακόμα τώρα. Τα λόγια του ήταν: «Πάρις, θέλω να σου πω ότι ο Θεός επανειλημμένα χρησιμοποίησε το μήνυμά σου ‘Δέκα αργύρια και μια στολή’ στη ζωή μου.» Στην πραγματικότητα δεν ήξερα σε τι αναφερόταν, διότι ποτέ δεν είχα κηρύξει ξανά εκείνο το μήνυμα. Η ουσία του έχει δοθεί και σ’ άλλα μηνύματα, αλλά ακριβώς αυτό το μήνυμα κηρύχθηκε μόνο μια φορά.

Μια ή δυο βδομάδες αργότερα ο Χάρρυ Κονν απ’ το Ρόκφολντ του Ιλλινόι βρέθηκε στην Ουάσινγκτον. Με κάλεσε να δειπνήσουμε μαζί. Ενώ τρώγαμε, μου είπε: «Παίρνω εκείνο το μήνυμά σου, το ‘Δέκα Αργύρια και Μια Στολή’ σε κασέτες κατά δεκάδες και το δίνω σε ανθρώπους. Ο Θεός πραγματικά το χρησιμοποιεί μέσα στις ζωές των ανθρώπων.» Η ανταπόκρισή μου ήταν να μου στείλει κι εμένα ένα αντίγραφο, έτσι ώστε να μπορέσω κι εγώ ν’ ανακαλύψω τι είχα πει. Μερικές μέρες αργότερα έφτασε η κασέτα.

Καθώς το άκουγα σε ένα κακό κασετόφωνο, που δεν μπορούσες να καταλάβεις καλά τη φωνή εκείνου που μιλούσε, ένιωσα να αναφωνήσω: «Σωστά! Μακάρι να το είχα πει αυτό!’ ξεχνώντας ότι εγώ ήμουν αυτός που μιλούσα. Τότε κατάλαβα ότι το πρωινό εκείνης της Τρίτης σ’ εκείνο το καλοκαιρινό συνέδριο, ο Θεός μπόρεσε να δώσει το μήνυμά Του, επειδή ακριβώς εγώ βρισκόμουν σε απόλυτη και πλήρη αδυναμία. Να είστε σίγουροι ότι, ό,τι είναι καλό και ευλογία απ’ αυτό το μήνυμα, δεν χρεώνεται σε μένα. Στα τελευταία δεκαέξι χρόνια πουλήθηκαν μερικές χιλιάδες μαγνητοφωνημένες κόπιες αυτού του μηνύματος και αντιγράφηκαν από τις αγορασμένες κασέτες ακόμα περισσότερες χιλιάδες κόπιες.

Ποτέ δεν κήρυξα αυτό το μήνυμα ξανά, ούτε θα το κάνω. Αυτό το μήνυμα μέχρι σήμερα δεν έχει καταγραφεί σε χαρτί, ούτε έχει τυπωθεί. Εδώ είναι το μήνυμα, ακριβώς όπως ο Κύριος το έδωσε. Όπως Εκείνος επέλεξε να χρησιμοποιήσει το γάιδαρο του Βαλαάμ, μπόρεσε να χρησιμοποιήσει άλλον έναν, που εξαρτιόταν ολοκληρωτικά από Εκείνον.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Σήμερα θα ήθελα να σας μιλήσω από τη φράση «Δέκα αργύρια και μια στολή”, όπως τη βρίσκουμε εδώ στους Κριτές κεφ. 17/ιζ’. Θα διαβάσω το κεφάλαιο κι έπειτα θα διαβάσω κι ένα μέρος από το 18^ο και 19^ο κεφάλαιο για να ξεκαθαρίσουν στο μυαλό μας οι καταστάσεις που περιβάλλουν την ιστορία. «Ήτο δε άνθρωπος τις εκ του όρους Εφραϊμ, και το όνομα αυτού Μιχαίας.» Υπήρχε μια κατάσταση όπου οι Αμορρίτες αρνήθηκαν να επιτρέψουν στο λαό της φυλής Δαν πρόσβαση στην Ιερουσαλήμ και μαζεύτηκαν όλοι πάνω στο όρος Εφραίμ. Είναι λυπηρό όταν ο λαός του Θεού επιτρέπει στον κόσμο να τον στριμώξει σε μια θέση αμηχανίας. Έτσι δεν μπορούσαν να πάνε στην Ιερουσαλήμ και βλέπουμε ότι απ’ αυτό προήλθαν και τα προβλήματα που θα δούμε στη συνέχεια.

¹Ήτο δε άνθρωπος τις εκ του όρους Εφραΐμ, και το όνομα αυτού Μιχαίας. ²Και είπε προς την μητέρα αυτού, Τα χίλια εκατόν αργύρια, τα οποία αφηρέθησαν από σου, δια τα οποία και συ κατηράσθης, και ακόμη ελάλησας εις τα ώτα μου, ιδού, το αργύριον είναι εις εμέ. Εγώ έλαβον αυτό. Η δε μήτηρ αυτού είπεν, Ευλογημένος να ήσαι, υιέ μου, παρά του Κυρίου. ³Και επέστρεψε

τα χίλια και εκατόν αργύρια εις την μητέρα αυτού, και είπεν η μήτηρ αυτού, Αφιέρωμα αφιέρωσα το αργύριον εις τον Κύριον εκ της χειρός μου, υπέρ του υιού μου, δια να κάμη γλυπτόν και χωνευτόν. Και τώρα θέλω επιστρέψει αυτό εις σε. ⁴Αυτός δε επέστρεψε το αργύριον εις τη μητέρα αυτού. Η δε μήτηρ αυτού λαβούσα διακόσια αργύρια, έδωκεν αυτά εις τον χωνευτήν, όστις έκαμεν εξ αυτών γλυπτόν και χωνευτόν. Και ήσαν εν τω οίκω του Μιχαία. ⁵Και ο άνθρωπος ο Μιχαίας είχε οίκον θεού, και έκαμεν εφόδ και θεραφείμ. Και καθιέρωσεν ένα εκ των υιών αυτού, και έγεινε εις αυτόν ιερεύς.

⁶Κατ’ εκείνας τας ημέρας δεν ήτο βασιλεύς εν τω Ισραήλ. Έκαστος έπραττεν ό,τι εφαίνετο εις αυτόν ορθόν. 

⁷Και ήτο νέος τις εκ Βηθλεέμ-Ιούδα, εκ της φυλής Ιούδα, όστις ήτο Λευίτης και παρώκει εκεί. ⁸Και ανεχώρησεν ο άνθρωπος εκ της πόλεως Βηθλεέμ-Ιούδα, δια να παροικήση όπου εύρη. Και ήλθεν εις το όρος Εφραΐμ, έως του οίκου του Μιχαία, ακολουθών την οδόν αυτού. ⁹Και είπεν προς αυτόν ο Μιχαίας, Πόθεν έρχεσαι; Ο δε είπε προς αυτόν, Εγώ είμαι Λευίτης εκ Βηθλεέμ-Ιούδα, και υπάγω να παροικήσω όπου εύρω. ¹⁰Και είπε προς αυτόν ο Μιχαίας, Κάθου μετ’ εμού, και γίνου εις εμέ πατήρ και ιερεύς, και εγώ θέλω σοι δίδει δέκα αργύρια κατ’ έτος, και στολήν, και την τροφήν σου. Και ο Λευίτης εισήλθε προς αυτόν. ¹¹Και ευχαριστείτο ο Λευίτης να κατοική μετά του ανθρώπου. Και ο νέος ήτο εις αυτόν ως εις εκ των υιών αυτού. ¹²Και καθιέρωσεν ο Μιχαίας τον Λευίτην. Και ο νέος έγεινεν εις αυτόν ιερεύς, και έμενεν εν τω οίκω του Μιχαία. ¹³Τότε είπεν ο Μιχαίας, Τώρα γνωρίζω ότι ο Κύριος θέλει με αγαθοποιήσει, διότι έχω Λευίτην δια ιερέα. (Κριταί 17/ιζ’:1-13)

¹Κατ’ εκείνας τας ημέρας δεν ήτο βασιλεύς εν τω Ισραήλ. Και κατ’ εκείνας τας ημέρας η φυλή Δαν εζήτει εις εαυτήν κληρονομίαν δια να κατοικήση, διότι έως εκείνης της ημέρας δεν είχε πέσει κληρονομία εις αυτούς μεταξύ των φυλών του Ισραήλ. ²Και απέστειλαν οι υιοί Δαν εκ της συγγενείας αυτών πέντε άνδρας, εκ των ορίων αυτών, άνδρας ισχυρούς, εκ Σαραά και εξ Εσθαόλ, δια να κατασκοπεύσωσι τον τόπον, και να εξιχνιάσωσιν αυτόν. Και είπον προς αυτούς, Υπάγετε, εξιχνιάσατε τον τόπον.

Και ήλθον εις το όρος Εφραΐμ, έως του οίκου του Μιχαία και διενυκτέρευσαν εκεί.

³Διότι καθώς επλησίασαν εις τον οίκον του Μιχαία, εγνώρισαν την φωνήν του νέου του Λευίτου, και εστράφησαν εκεί, και είπον προς αυτόν, Τις σε έφερε ενταύθα; Και συ τι κάμνεις εν τω τόπω τούτω; Και δια τι είσαι ενταύθα;

⁴Ο δε είπε προς αυτούς, Ούτω και ούτως έκαμεν εις εμέ ο Μιχαίας, και με εμίσθωσε, και είμαι ιερεύς αυτού. ⁵Και είπαν προς αυτόν, Ερώτησον, παρακαλούμεν, τον Θεόν, δια να γνωρίσωμεν εάν έχη να ευοδωθή η οδός ημών την οποίαν υπάγομεν. ⁶Ο δε ιερεύς είπε προς αυτούς, Υπάγετε εν ειρήνη. Αρεστή εις τον Κύριον είναι η οδός σας, την οποίαν υπάγετε.»  (Κριταί 18/ιη’:1-6)

¹⁴Τότε οι πέντε άνδρες, οίτινες είχον υπάγει δια να κατασκοπεύσωσι τον τόπον της Λαϊσά, ανήγγειλαν και είπον προς τους αδελφούς αυτών, Εξεύρετε ότι είναι εν τούτοις τοις οίκοις εφόδ, και θεραφείμ, και γλυπτόν, και χωνευτόν; Τώρα λοιπόν σκέφθητε τι έχετε να κάμητε. ¹⁵Και εστράφησαν εκεί, και υπήγαν εις τον οίκον του νέου του Λευίτου, εις τον οίκον του Μιχαία, και εχαιρέτησαν αυτόν. ¹⁶Και οι εξακόσιοι άνδρες οι περιεζωσμένοι τα πολεμικά όπλα αυτών, οίτινες ήσαν εκ των υιών Δαν, εστάθησαν εις την θύραν του πυλώνος. ¹⁷Και ανέβησαν οι πέντε άνδρες, οίτινες είχον υπάγει δια να κατασκοπεύσωσι τον τόπον, και εισήλθον εκεί, και έλαβον το γλυπτόν, και το εφόδ, και το θεραφείμ, και το χωνευτόν. Ο δε ιερεύς ίστατο εις την θύραν του πυλώνος μετά των εξακοσίων ανδρών των περιεζωσμένων τα πολεμικά όπλα. ¹⁸Και καθώς ούτοι εισήλθον εις τον οίκον του Μιχαία, και έλαβον το γλυπτόν, το εφόδ, και το θεραφείμ, και το χωνευτόν, ο ιερεύς είπε προς αυτούς, Τι κάμνετε σεις; ¹⁹Και είπαν προς αυτόν, Σιώπα, βάλε την χείρα σου εις το στόμα σου, και ελθέ μεθ’ ημών, και γίνου εις ημάς πατήρ και ιερεύς. Είναι καλήτερον εις σε να ήσαι ιερεύς φυλής και οικογενείας εν τω Ισραήλ; ²⁰Και εχάρη η καρδία του ιερέως. Και έλαβε το εφόδ, και το θεραφείμ, και το γλυπτόν, και υπήγε μεταξύ του λαού. ²¹Και στραφέντες ανεχώρησαν, και έβαλον τα παιδία, και τα κτήνη, και την αποσκευήν, έμπροσθεν αυτών. Κριταί 18/ιη’:14-21

Ο ΛΕΥΙΤΗΣ

Λοιπόν, αυτή είναι η ιστορία. Δεν είναι μέρος από την πραγματική ιστορία των Κριτών, είναι μια συλλογή μερικών αφηγήσεων που μας καθιστούν ικανούς να δούμε την κοινωνική κατάσταση εκείνης της εποχής, όπου κάθε άνθρωπος έπραττε σύμφωνα μ’ αυτό που φαινόταν σωστό στα δικά του μάτια και δεν υπήρχε βασιλιάς στον Ισραήλ. Έτσι αντιλαμβανόμαστε ότι ήταν αδύνατον ο Μιχαίας να πάει στην Ιερουσαλήμ και ίσως από κάποιο λόγο αφοσίωσης αποφάσισε να χτίσει ένα αντίγραφο του ναού μέσα στην ιδιοκτησία του. Έχτισε ένα κτίσμα που νόμιζε ότι θα ήταν κατάλληλο κι έφτιαξε τα σκεύη της σκηνής του μαρτυρίου, διότι αυτά ήταν μέρος των επίπλων μαζί και το εφόδ, αλλά μάζεψε κι άλλα πράγματα από τους ανθρώπους τριγύρω του, τα θεραφίμ, τα ομοιώματα που ο Θεός είχε απαγορεύσει.

Ωστόσο, βλέπετε ότι υπήρχε η επιθυμία να ικανοποιήσει τις ανάγκες του όσο καλύτερα μπορούσε. Έτσι, πήρε λίγο από κόσμο και λίγο από Ισραήλ. Μετά, φυσικά η χαρά του ήταν απερίγραπτη όταν ένας περιπλανώμενος νεαρός κήρυκας ήρθε από τη Βηθλεέμ του Ιούδα. Ήταν Λευίτης, η μητέρα του ήταν από τη φυλή Ιούδα. Παρόλο που ο ίδιος ήταν Λευίτης, ο Θεός επέτρεπε με το νόμο του Μωυσή οι Λευίτες να παντρεύονται κι από άλλες φυλές και να ενώνονται με άλλες φυλές.

Έτσι αυτός ο νεαρός δεν του άρεσε ο τρόπος ζωής του, αυτό που είχε δοθεί σε κάθε Λευίτη, αλλά είχε μια μανία για περιπλάνηση, τα πόδια του τον τρώγανε κι έτσι ξεκίνησε να δει αν τα κατάφερνε καλύτερα απ’ αυτό που ήδη είχε. Ένιωθε ότι το να είναι Λευίτης ήταν καλό, αλλά θα υπήρχαν  κι άλλα πλεονεκτήματα συνδεδεμένα μ’ αυτό κι έτσι έφτασε στο σπίτι του Μιχαία. Εκεί περίμενε κι εκεί τον κάλεσαν μέσα και του ζήτησαν να γίνει ο ιερέας. Και ο Μιχαίας έκανε συμφωνία μαζί του. Του είπε: «Θα είσαι ιερέας μου, θα είσαι πατέρας και ιερέας, κι εγώ θα σου δώσω δέκα αργύρια και μία στολή». Λέει μια στολή, αλλά καταλαβαίνετε ότι οι άνθρωποι εκείνης της εποχής φορούσαν αυτό που λέμε κελεμπία, ένα μακρύ ρούχο, σαν μακρύ νυχτικό θα έλεγα, δεν ξέρω αν είναι αυτό ακριβώς, αλλά τουλάχιστον κάτι τέτοιο ήταν κατάλληλο. Και του έδωσε μια στολή, την τροφή του και δέκα αργύρια το χρόνο.

 Αυτή ήταν μια αρκετά καλή ζωή για εκείνον κι έτσι αποφάσισε ότι θα έμενε εκεί και θα έμπαινε μέσα στο κράμα της ειδωλολατρίας και των υπολοίπων που βρίσκονταν στο σπίτι του Μιχαία. Εμφανίστηκε όμως η φυλή Δαν. Υποτίθεται πως έπρεπε να διώξουν του Αμμορίτες, αλλά οι Αμμορίτες ήταν πολύ δύσκολοι κι ήθελαν να βρουν κάποιον που θα ήταν λίγο πιο εύκολο να διώξουν. Κι έφτασαν, καθώς διαβάσατε, στο σπίτι του Μιχαία κι ο Λευίτης τους είπε να προχωρήσουν. Μετά βλέπετε ότι ανακάλυψαν ότι υπήρχαν άνθρωποι κατά τον τρόπο των Σιδωνίων  στη Λαϊσά. Ήταν ειρηνικοί και κανένας δεν βρισκόταν εκεί να τους προστατεύσει κι έτσι υπολόγισαν ότι θα ήταν πολύ καλό μέρος για να πάρουν λίγη γη και για τους εαυτούς τους. Όταν ήρθαν με τους άντρες που έστειλαν για να κατακτήσουν αυτή την περιοχή, υπολόγισαν ότι εφόσον βρήκαν αυτή τη γη με τη βοήθεια του νεαρού Λευίτη, θα ήταν θαυμάσιο να έχουν και την υπηρεσία του.

Έτσι μπήκαν στο σπίτι του Μιχαία, πήραν όλα τα αντικείμενα που είχε φτιάξει και που κόστιζαν αρκετά χρήματα, διότι τουλάχιστον διακόσια αργύρια είχαν δοθεί μόνο για ένα κομμάτι. Έτσι απλά πήραν τα πάντα, τα έκαναν κτήμα τους και πήραν και το Λευίτη. Παρόλο που για το Μιχαία ήταν βαρύ, παρατηρούμε ότι ο νεαρός Λευίτης μπορούσε να προσαρμοστεί μ’ αυτό. Είναι εκπληκτικό πόσο ευμετάβλητος ήταν και πόσο εύκολα μπορούσε να συμβιβαστεί με τέτοιες αλλαγές, όταν στο δρόμο υπάρχει και μια μικρή καλή εξήγηση. Αμέσως μπορούσε ν’ αρχίσει να βλέπει ότι ήταν πολύ πιο σημαντικό να υπηρετεί μια φυλή από την οικογένεια ενός ανθρώπου. Ο λόγος για τον οποίο μπορούσε να δει πόσο σωστό ήταν αυτό που έκανε και να το δικαιολογήσει, ήταν ότι μπορούσε να διακονήσει σε πολλούς περισσότερους. Χωρίς καμία πραγματική ενοχή στη συνείδησή του μπορούσε να το κανονίσει έτσι, να βάλει στο χέρι του και να κλείσει το στόμα του, ενώ έπαιρναν τα αντικείμενα από το μικρό ναό που είχε χτίσει ο Μιχαίας. Παρ’ όλα αυτά, ήταν σοφός άνθρωπος. Αντί να προχωρήσει μπροστά, κάτι που θα τον έθετε σε κίνδυνο ή στο πίσω μέρος, όπου κι εκεί θα έμπαινε σε κίνδυνο, λέω ότι ήταν σοφός άνθρωπος, γιατί μπήκε ακριβώς στη μέση. Έτσι ώστε αν ο Μιχαίας έστελνε κάποιον από τους υπηρέτες του να τον πάρει, θα ήταν ασφαλής με τόσους στρατιώτες από κάθε πλευρά.

                                                                                           Επόμενο...

[Links]   [Κάλεσμα για προσευχή] 

Copyright 2004  Αναζωπύρωση στην Ελλάδα