Δέκα αργύρια και μια στολή
Paris Reidhead
Μέρος 3ο |
ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΣΕΝΑ;
Τι γίνεται με σένα; Γιατί μετανόησες; Θα ήθελα να δω μερικούς ανθρώπους να μετανοούν ξανά με βιβλικούς όρους. Ο Τζωρτζ Γουάιτφιλντ το ήξερε αυτό. Στάθηκε στη Βοστόνη μιλώντας σε είκοσι χιλιάδες ανθρώπους και είπε: «Ακούστε αμαρτωλοί. Είστε τέρατα, τέρατα ανομίας! Σας αξίζει η κόλαση! Και η χειρότερη από τις παραβάσεις σας είναι ότι παρόλο που είστε παραβάτες, δεν είχατε τη χάρη να το δείτε!» Τους είπε: «Αν δεν κλάψετε για τις αμαρτίες και τις παραβάσεις σας ενάντια σ’ έναν άγιο Θεό, ο Τζωρτζ Γουάιτφιλντ θα κλάψει για σας!» Αυτός ο άντρας έριχνε πίσω το κεφάλι κι έκλαιγε με αναφιλητά σαν μωρό. Γιατί; Επειδή κινδύνευαν να πάνε στην κόλαση; Όχι! Αλλά γιατί ήταν τέρατα ανομίας, που δεν μπορούσαν να δουν την αμαρτία τους ή να ενδιαφερθούν για τις παραβάσεις τους. Βλέπετε τη διαφορά; Βλέπετε τη διαφορά; Η διαφορά είναι ότι εδώ είναι κάποιος που τρέμει επειδή θα υποφέρει στην κόλαση. Και δεν έχει καμία αίσθηση του μεγέθους της ανομίας του!!! Και καμία αίσθηση του μεγέθους του εγκλήματός του!!! Και καμία αίσθηση της προσβολής του ενάντια στο Θεό!!!
Τρέμει μόνο επειδή το δέρμα του πρόκειται να καεί. Φοβάται. Και σας διαβεβαιώνω ότι ο φόβος είναι μια καλή αρχή για να ετοιμαστούμε για τη χάρη, αλλά δεν είναι το μέρος που πρέπει να σταθούμε. Και το Άγιο Πνεύμα δεν σταματά εκεί. Αυτός είναι ο λόγος γιατί κανένας δεν μπορεί να λάβει το Χριστό σαν Σωτήρα αν δεν μετανοήσει. Και κανένας δεν μπορεί να μετανοήσει, αν δεν έρθει έλεγχος. Κι ο έλεγχος είναι έργο του Αγίου Πνεύματος που βοηθά έναν αμαρτωλό να δει…
Να δει ότι είναι παραβάτης ενώπιον του Θεού και του αξίζει η οργή του Θεού. Κι αν ο Θεός ήταν να τον στείλει στη χαμηλότερη γωνιά της κόλασης του διαβόλου για όλη την αιωνιότητα, το άξιζε αυτό! Κι εκατό φορές περισσότερο. Διότι έχει δει τις παραβάσεις του. Δεν πιστεύει ότι έχει εξαπατηθεί, αλλά έχει δει τις παραβάσεις του!
ΟΙ ΚΗΡΥΚΕΣ
Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα στο κήρυγμα του 20ου αιώνα και το κήρυγμα του Τζων Γουέσλεϊ. Ο Γουέσλεϊ ήταν κήρυκας δικαιοσύνης που εξύψωνε την αγιότητα του Θεού. Όταν στεκόταν εκεί με τα κηρύγματα των δυο ή τριών ωρών που συνήθιζε να δίδει στην ύπαιθρο κι εξύψωνε την αγιότητα του Θεού και το νόμο του Θεού και τη δικαιοσύνη του Θεού και την καθαρότητα του Θεού και τη σοφία των αξιώσεών Του! Και τη δικαιοσύνη του θυμού και της οργής Του! Έπειτα στρεφόταν προς τους αμαρτωλούς και τους έλεγε το μέγεθος των παραβάσεων τους και της φανερής επαναστατικότητάς τους και της προδοσίας τους και της αναρχίας τους και η δύναμη του Θεού κατέβαινε πάνω στην ομάδα. Αξιόπιστες αναφορές λένε ότι σε μια περίπτωση 1800 άνθρωποι ήταν σκορπισμένοι εκεί ξαπλωμένοι στο έδαφος, εντελώς αναίσθητοι!! Επειδή είχαν αποκάλυψη της αγιοσύνης του Θεού και μέσα σ’ αυτό το φως είχαν δει το μέγεθος των αμαρτιών τους και ο Θεός είχε τόσο πολύ εισχωρήσει μέσα στο νου και την καρδιά τους που είχαν πέσει στο έδαφος!
Κι αυτό δεν ήταν μόνο τον καιρό του Γουέσλεϊ. Δεν ήταν μόνο στην Αμερική, στο Νιου Χάβεν, στο Κονέκτικατ, στο Γέιλ. Ένας άντρας με το όνομα Τζων Γουέσλεϊ Ρεντφιλντ είχε μια συνεχή υπηρεσία για τρία χρόνια μέσα και γύρω από το Νιου Χάβεν. Οι αστυνομικοί συνήθιζαν εκείνο τον καιρό, αν έβλεπαν κάποιον να κείτεται στο έδαφος, να πηγαίνουν από πάνω του και να μυρίζουν την ανάσα του. Αν μύριζε αλκοόλ η αναπνοή του, τον έβαζαν μέσα, αλλά αν δεν μύριζε, είχε την αρρώστια Ρέντφιλντ. Και το μόνο που χρειαζόταν να κάνουν, αν κάποιος είχε την αρρώστια Ρέντφιλντ, ήταν να τον μεταφέρουν σε ένα ήσυχο μέρος και να τον αφήσουν εκεί μέχρι να συνέλθει μόνος του. Διότι αν ήταν αλκοολικοί, θα σταματούσαν να πίνουν, αν ήταν άνθρωποι σκληροί, θα σταματούσαν να είναι σκληροί και αν ήταν ανήθικοι, θα παρατούσαν την ανηθικότητά τους.
Αν ήταν κλέφτες, θα επέστρεφαν αυτά που είχαν πάρει. Διότι καθώς είχαν δει την αγιοσύνη του Θεού και είχαν δει το μέγεθος της αμαρτίας τους, το Πνεύμα του Θεού τους οδηγούσε κάτω κι έχαναν τις αισθήσεις τους εξαιτίας του βάρους της ενοχής τους! Και κάπως, μέσα σ’ αυτό το άπλωμα από τη δύναμη του Θεού, οι αμαρτωλοί μετανοούσαν για την αμαρτία τους κι έρχονταν στο Χριστό για σωτηρία.
Η ΔΙΑΦΟΡΑ!
Υπήρχε όμως μια διαφορά! Αυτή δεν ήταν να προσπαθήσεις να πείσεις έναν καλό άνθρωπο ότι είχε πρόβλημα με έναν κακό Θεό! Έπρεπε να πείσεις τους κακούς ανθρώπους ότι τους άξιζε η οργή και ο θυμός ενός καλού Θεού! Και οι συνέπειες ήταν η μετάνοια, που οδηγεί στην πίστη και που οδηγεί στη ζωή. Αγαπητοί φίλοι, υπάρχει μόνο ένας λόγος, ένας λόγος για τον αμαρτωλό να μετανοήσει κι αυτός είναι επειδή ο Ιησούς Χριστός αξίζει τη λατρεία και τη δοξολογία και την αγάπη και την υπακοή της καρδιάς μας. Όχι επειδή θα πάει στον ουρανό. Αν ο μόνος λόγος που μετανόησες, αγαπητέ φίλε, είναι για να κρατηθείς μακριά από την κόλαση, το μόνο που είσαι είναι ένας Λευίτης που υπηρετεί για δέκα αργύρια και μια στολή! Αυτό μόνο! Προσπαθείς να υπηρετείς το Θεό, επειδή θα σου κάνει κάποιο καλό! Μια μετανοημένη καρδιά όμως είναι μια καρδιά που έχει δει κάτι από το μέγεθος της παράβασης του να παίζεις με το Θεό και να αρνείται από το Θεό τη σωστή και δίκαια λατρεία και υπακοή που Του αξίζει!
Γιατί να μετανοήσει ένας αμαρτωλός; Επειδή ο Θεός αξίζει την υπακοή και την αγάπη που ο άνθρωπος αρνήθηκε να του δώσει! Όχι τόσο γιατί θα πάει στον ουρανό. Αν ο μόνος λόγος που μετανοεί κάποιος είναι για να πάει στον ουρανό, αυτό δεν είναι τίποτα άλλο, από το να προσπαθεί να κάνει μια συμφωνία ή ένα παζάρι με το Θεό.
Γιατί πρέπει ένας αμαρτωλός ν’ απαρνηθεί όλες τις αμαρτίες του; Γιατί απαιτείται να το κάνει αυτό; Γιατί πρέπει να κάνει αποκατάσταση, όταν έρχεται στο Χριστό; Επειδή ο Θεός αξίζει την υπακοή που ζητά!!!
Έχω μιλήσει με ανθρώπους που θέλουν τη διαβεβαίωση ότι οι αμαρτίες συγχωρούνται. Θέλουν να νιώθουν ασφαλείς, πριν προθυμοποιηθούν να αφιερωθούν στο Χριστό. Όμως πιστεύω ότι οι μόνοι άνθρωποι, που ο Θεός πραγματικά μαρτυρεί με το Πνεύμα Του και γεννιούνται από Εκείνον, είναι εκείνοι, που είτε το λένε, είτε όχι, έρχονται στον Ιησού Χριστό και λένε κάτι όπως: «Κύριε Ιησού, θα Σε υπακούσω κα θα Σε αγαπώ και θα Σε υπηρετώ και θα κάνω ό,τι με θέλεις να κάνω όσο θα ζω, απλά και μόνο επειδή Εσύ αξίζεις να Σε αγαπώ, να Σε υπακούω και να Σε υπηρετώ και δεν προσπαθώ να κάνω συμφωνία μαζί Σου!»
Βλέπεις τη διαφορά; Βλέπεις τη διαφορά; Ανάμεσα σε ένα Λευίτη που υπηρετεί για δέκα αργύρια και μια στολή ή ένα Μιχαία που φτιάχνει ένα ναό επειδή ο Θεός θα τον αγαθοποιήσει και σε κάποιον που μετανοεί για τη δόξα του Θεού.
Γιατί πρέπει ο άνθρωπος να έρθει στο σταυρό; Γιατί πρέπει ο άνθρωπος να συσταυρωθεί με το Χριστό; Γιατί πρέπει ο άνθρωπος να είναι πρόθυμος σαν αναγνώριση να πάει στο σταυρό και στον τάφο και να αναστηθεί ξανά; Θα σας πω γιατί! Διότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος που ο Θεός μπορεί να λάβει τη δόξα από το ανθρώπινο ον!!! Αν πείτε ότι είναι επειδή θα λάβει χαρά ή ειρήνη, ή ευλογία, ή επιτυχία, ή δόξα, τότε δεν είναι τίποτα άλλο από Λευίτης που υπηρετεί για δέκα αργύρια και μια στολή. Υπάρχει μόνο ένας λόγος για να πας στο σταυρό, αγαπητέ νεαρέ. Κι αυτό γιατί μέχρι να έρθεις στον τόπο της ένωσης με το Χριστό στο θάνατο, εκμεταλλεύεσαι τον Υιό του Θεού της δόξας για να μη φύγει από τη ζωή σου. Διότι καμία σάρκα δεν θα Τον δει. Και μέχρι να καταλάβεις το απολυτρωτικό έργο του Θεού δια του Αγίου Πνεύματος που σε φέρνει σε ένωση με το Χριστό στο θάνατο και την ταφή και την ανάσταση, πρέπει να υπηρετείς μέσα σ’ αυτό που έχεις και σ’ όλα αυτά που έχεις και υπόκεινται στην καταδίκη του θανάτου, δηλ. η ανθρώπινη προσωπικότητα και η ανθρώπινη φύση και η ανθρώπινη δύναμη και η ανθρώπινη ενέργεια. Κι ο Θεός δεν θα πάρει δόξα απ’ όλα αυτά!
…έρχονται στον Ιησού
και λένε κάτι όπως:
«Κύριε Ιησού,
θα Σε υπακούσω
και θα Σε αγαπώ και
θα Σε υπηρετώ και
θα κάνω ό,τι με θέλεις να κάνω όσο θα ζω,
απλά και μόνο επειδή Εσύ αξίζεις να Σε αγαπώ, να Σε υπακούω
και να Σε υπηρετώ και δεν προσπαθώ να κάνω συμφωνία μαζί Σου!»
Έτσι ο λόγος για να πας στο σταυρό δεν είναι ότι θα πάρεις νίκη. Τη νίκη θα την πάρεις. Δεν είναι ότι θα έχεις χαρά. Τη χαρά θα την έχεις. Ο λόγος όμως για να δεχτείς το σταυρό και να επιμείνεις είναι, μέχρι να αντιληφθείς ότι μπορείς να ομολογήσεις μαζί με τον Παύλο «μετά του Χριστού συνεσταυρώθην» (Γαλ. 2/β’:20). Δεν είναι επειδή θα βγεις από κάπου, αλλά επειδή Εκείνος θα βγει απ’ αυτό για τη δόξα του Θεού. Με άλλα λόγια: Γιατί δεν ζητάς να γνωρίσεις την πληρότητα του Αγίου Πνεύματος; Γιατί δεν ζητάς να γνωρίσεις την πληρότητα του Χριστού; Θα σου πω γιατί. Διότι ο μόνος δυνατός τρόπος να πάρει ο Ιησούς Χριστός δόξα από μια ζωή, που είναι λυτρωμένη με το πολύτιμο αίμα Του, είναι όταν μπορεί να γεμίσει αυτή τη ζωή με την παρουσία Του και να ζει μέσα απ’ αυτή η δική Του ζωή.
Η κλίση της πίστης μας δεν ήταν να πηγαίνουμε με τα συναισθήματά μας, όπως ο Λευίτης που νοικιάστηκε για να υπηρετεί το Θεό. Όχι. Όχι!! Η κλίση της πίστης μας ήταν να φτάσουμε σ’ ένα σημείο όπου θα γνωρίζαμε ότι δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα και ότι το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε είναι να παρουσιάσουμε το αγγείο και να πούμε στον Κύριο Ιησού: «Θα πρέπει να το γεμίσεις. Και ό,τι κάνω, πρέπει να γίνεται μέσα από Σένα και για Σένα.» Όμως γνωρίζω τόσους πολλούς ανθρώπους που προσπαθούν να γνωρίσουν την πληρότητα του Θεού, για να μπορέσουν να χρησιμοποιήσουν το Θεό.
Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
Ένας νεαρός ποιμένας ήρθε σε μένα στο Χάντιγκτον της Δυτικής Βιρτζίνια. Μου είπε: «Αδελφέ Ράιντχεντ, έχω μια μεγάλη εκκλησία. Έχω ένα φανταστικό πρόγραμμα Κυριακού Σχολείου, μια ραδιοφωνική διακονία, που αυξάνεται, αλλά νιώθω μια προσωπική ανάγκη και μια προσωπική έλλειψη. Έχω ανάγκη να βαπτιστώ με το Άγιο Πνεύμα. Έχω ανάγκη να πληρωθώ με το Πνεύμα. Κάποιος μου είπε ότι ο Θεός έχει κάνει κάτι σε σένα και αναρωτιέμαι μήπως μπορείς να με βοηθήσεις. Κοίταξα τον άνθρωπο και ξέρετε με τι έμοιαζε; Με μένα. Απλά έμοιαζε με μένα. Ξαφνικά είδα μέσα του ό,τι βρισκόταν μέσα σε μένα. Νομίζετε ότι εννοώ τον εαυτό μου πριν. Όχι, αγαπητοί μου. Αν πρέπει ποτέ να δεις τον εαυτό σου, πρέπει να ξέρεις ότι ποτέ δεν θα είσαι κάτι άλλο απ’ αυτό που ήσουν. «Διότι εξεύρω ότι δεν κατοικεί εν εμοί, (τουτέστιν εν τη σαρκί μου), αγαθόν.» (Ρωμ. 7/ζ’:18). Έμοιαζε με μένα.
Ήταν σαν ένας άνθρωπος που οδηγάει μια Κάντιλακ και σταματά σε ένα βενζινάδικο και ζητάει να του γεμίσουν με την καλύτερη βενζίνη που έχουν! Λοιπόν έτσι έμοιαζε. Ήθελε δύναμη για το πρόγραμμά του. Ο Θεός δεν πρόκειται να γίνει το μέσο σε κανενός το σκοπό. Του είπα: «Λυπάμαι πολύ. Δεν νομίζω ότι μπορώ να σε βοηθήσω.» Εκείνος είπε: «Γιατί;» Κι εγώ του απάντησα: «Δεν νομίζω ότι είσαι έτοιμος. Λοιπόν φαντάσου ότι θεωρείς τον εαυτό σου πάνω σε μια Κάντιλακ. Μίλησες για το πρόγραμμά σου, για το ραδιόφωνό σου. Μίλησες για το Κυριακό Σχολείο σου και την εκκλησία σου. Όλα είναι πολύ καλά. Τα έχεις καταφέρει θαυμάσια χωρίς τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος.»
Αυτό ήταν που είπε ένας Κινέζος Χριστιανός που επέστρεψε πίσω στην Κίνα. Τον ρώτησαν: «Τι σε εντυπωσίασε περισσότερο στην Αμερική;» Κι εκείνος απάντησε: «Με εντυπωσίασαν τα φοβερά πράγματα που μπορούν να καταφέρουν οι Αμερικανοί Χριστιανοί χωρίς το Θεό.» Κι εκείνος ο νεαρός ποιμένας είχε καταφέρει πάρα πολλά ομολογουμένως χωρίς το Θεό.
Τώρα ήθελε κάτι από τη δύναμη για να εξαπλώσει τους σκοπούς του ακόμα πιο πέρα. Του είπα: «Όχι… Όχι. Κάθεσαι στο τιμόνι και λες στο Θεό: Δώσ’ μου δύναμη για να μπορέσω να πάω. Δεν θα πετύχεις. Πρέπει να χαμηλώσεις.» Ήξερα όμως αυτή την πονηριά, διότι ήξερα εμένα. Του είπα: «Όχι δεν θα γίνει ποτέ αυτό. Πρέπει να καθίσεις στο πίσω κάθισμα.» Και μπορούσα να τον δω να γέρνει προς το τιμόνι και να το σφίγγει στα χέρια του. «Όχι», του είπα. «Δεν θα γίνει ποτέ τίποτα στο πίσω κάθισμα. Πριν κάνει ο Θεός οτιδήποτε για σένα, ξέρεις τι πρέπει να κάνεις;» Κι εκείνος ρώτησε: «Τι;» Κι εγώ του είπα: «Πρέπει να βγεις απ’ το αυτοκίνητο, να βγάλεις τα κλειδιά, ν’ ανοίξεις το καπάκι του ρεζερβουάρ, να δώσεις τα κλειδιά στα χέρια του Κυρίου Ιησού να μπεις μέσα στο ρεζερβουάρ, να κλείσεις το καπάκι και να ψιθυρίσεις μέσα από την κλειδαρότρυπα: «Κύριε, κοίτα. Γέμισε με ό,τι θέλεις εσύ και οδήγα εσύ. Από δω κι εμπρός εξαρτιέμαι από Σένα.»
Αυτός είναι ο λόγος που πολλοί άνθρωποι που γνωρίζετε δεν εισέρχονται μέσα στην πληρότητα του Χριστού. Επειδή θέλουν να γίνουν Λευίτες με δέκα αργύρια και μια στολή. Υπηρετούσαν το Μιχαία, αλλά νομίζουν ότι αν είχαν τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, θα μπορούσαν να υπηρετήσουν τη φυλή Δαν.
Δεν θα πετύχει ποτέ. Ποτέ δεν γίνεται. Υπάρχει μόνο ένας λόγος που ο Θεός σε χρειάζεται κι αυτός είναι να σε φέρει σ’ εκείνο το μέρος, όπου μέσα απ’ τη μετάνοια θα συγχωρηθείς για τη δόξα Του. Και με νίκη θα σε φέρει στον τόπο του θανάτου, ώστε Εκείνος να βασιλεύσει. Και με την πληρότητα, ο Ιησούς Χριστός θα μπορέσει να ζήσει και να βαδίσει μέσα σου.
Η στάση σου είναι η στάση του ίδιου του Κυρίου, ο οποίος είπε: «Απ’ εμαυτού δεν κάμνω ουδέν.» (Ιωαν. 8/η’:28) Δεν μπορώ να μιλήσω απ’ τον εαυτό μου. Δεν κάνω σχέδια για τον εαυτό μου. Ο μόνος λόγος που υπάρχω είναι για τη δόξα του Θεού εν Χριστώ Ιησού. Αν ερχόμουν να σας πω: «Ελάτε να σωθείτε, έτσι ώστε να μπορέσετε να πάτε στον ουρανό, ελάτε στο σταυρό, έτσι ώστε να μπορέσετε να έχετε χαρά και νίκη, ελάτε για να πληρωθείτε με το Πνεύμα, για να μπορέσετε να βρείτε ικανοποίηση», θα έπεφτα στην παγίδα του ανθρωπισμού.
Αυτό που θα σου πω, αγαπητέ φίλε, αν βρίσκεσαι εδώ χωρίς Χριστό, έλα στον Ιησού Χριστό και υπηρέτησέ Τον όσο ζεις, ακόμα κι αν ήξερες πως στο τέλος του δρόμου δεν θα έχει ουρανό, επειδή Εκείνος αξίζει!
Λέω σε σένα Χριστιανέ φίλε, να έρθεις στο σταυρό και να ενωθείς μαζί Του με ενότητα στο θάνατο και να μπεις σ’ όλο το νόημα του θανάτου του εαυτού σου, για να μπορέσει Εκείνος να έχει τη δόξα. Λέω σε σένα, Χριστιανέ φίλε, αν δεν γνωρίζεις την πληρότητα του Αγίου Πνεύματος, έλα και πρόσφερε το σώμα σου θυσία και άφησέ Τον να σε γεμίσει, για να μπορεί Εκείνος να εκπληρώσει το σκοπό του ερχομού Του μέσα σου και να λάβει τη δόξα μέσα από τη ζωή σου. Δεν είναι τι μπορεί να βγάλεις εσύ απ’ το Θεό. Είναι τι μπορεί Εκείνος να βγάλει από σένα.
Ας τελειώνουμε μια και καλή με τον «ωφέλιμο» Χριστιανισμό, που κάνει το Θεό ένα μέσο, αντί να Τον κάνει τον ένδοξο ΣΚΟΠΟ, σ’ όποιο μέρος κι αν είναι. Ας τα παραδώσουμε αυτά. Ας πούμε στο Μιχαία ότι τελειώσαμε μαζί του. Δεν θα είμαστε πλέον ιερείς Του που υπηρετούμε για δέκα αργύρια και μια στολή. Ας πούμε στη φυλή Δαν ότι τελειώσαμε μαζί της. Κι ας έρθουμε κι ας εναποθέσουμε τους εαυτούς μας στα τρυπημένα πόδια του Υιού του Θεού και να Του πούμε ότι θα Τον υπακούσουμε και θα Τον αγαπήσουμε και θα Τον υπηρετήσουμε, όσο ζούμε επειδή είναι άξιος!
ΤΟ ΑΡΝΙΟ ΤΟ ΕΣΦΑΓΜΕΝΟΝ
Σε ένα νησί στις Δυτικές Ινδίες ένας άθεος Βρετανός ιδιοκτήτης είχε 2000 με 3000 σκλάβους. Και ο ιδιοκτήτης αυτός είχε πει: «Κανένας κήρυκας και κανένας κληρικός δεν πρόκειται να μείνει σ’ αυτό το νησί. Έχω τελειώσει μ’ όλες αυτές τις ανοησίες.» Τρεις χιλιάδες σκλάβοι από τις ζούγκλες της Αφρικής μεταφέρθηκαν σ’ ένα νησί στον Ατλαντικό για να ζήσουν και να πεθάνουν εκεί χωρίς ν’ ακούσουν για το Χριστό.
Δύο νεαροί Μοραβιανοί το άκουσαν αυτό. Πούλησαν τον εαυτό τους στο Βρετανό ιδιοκτήτη φυτείας και χρησιμοποίησαν τα χρήματα που έλαβαν από την πώλησή τους για να πληρωθούν τα μεταφορικά τους για να μεταφερθούν στο νησί του, διότι εκείνος δεν ήταν διατεθειμένος ούτε να πληρώσει για τα μεταφορικά τους. Καθώς το πλοίο έφευγε από την αποβάθρα του στο ποτάμι του Αμβούργου και πήγαινε για τη Βόρεια Θάλασσα πλέοντας με την παλίρροια, Μοραβιανοί από το Χέρρενχουτ είχαν έρθει να δουν αυτά τα δυο παλικάρια, που μόλις είχαν περάσει τα είκοσι χρόνια τους. Δεν θα επέστρεφαν ποτέ ξανά πίσω, διότι δεν ήταν μια τετράχρονη περίοδος μίσθωσης. Πουλήθηκαν για όλη τους τη ζωή ως σκλάβοι. Απλά με το να είναι σκλάβοι, θα μπορούσαν να είναι σαν Χριστιανοί εκεί που βρίσκονται και οι άλλοι. Οι οικογένειές τους στέκονταν εκεί κλαίγοντας, διότι γνώριζαν ότι ποτέ δεν θα τους ξανάβλεπαν. Και αναρωτιόνταν γιατί πήγαιναν και ρωτούσαν τι σοφία είχε αυτή η απόφαση. Καθώς η απόσταση μεγάλωνε και τα νεαρά αγόρια έβλεπαν την απόσταση να μεγαλώνει, ένα απ’ τα δύο παλικάρια κρατώντας το φίλο του από το μπράτσο και σηκώνοντας το άλλο χέρι, φώναξε τις τελευταίες λέξεις που άκουσαν από αυτούς και οι οποίες ήταν:
«ΕΙΘΕ ΤΟ ΑΡΝΙΟ ΤΟ ΕΣΦΑΓΜΕΝΟ ΝΑ ΛΑΒΕΙ ΤΗΝ ΑΝΤΑΜΟΙΒΗ ΤΩΝ ΠΑΘΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ!» Αυτό έγινε το κάλεσμα στις Μοραβιανές ιεραποστολές. Και αυτός είναι ο μόνος λόγος της ύπαρξής μας.
Το Αρνίο που σφάχτηκε να λάβει την ανταμοιβή των παθημάτων Του!
Ο Πάρις Ράιντχεντ (Paris Reidhead) ήταν διεθνούς φήμης κήρυκας και ποιμένας στη Νέα Υόρκη και στην Ουάσινγκτον αργότερα. Έφυγε για να είναι με τον Κύριο το 1992. Τα ριζοσπαστικά κηρύγματά του έχουν αγγίξει και αλλάξει τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων.
...Προηγούμενο
Ζητήστε να σας αποστέλλονται ταχυδρομικώς τα φυλλάδια με τα άρθρα για την αναζωπύρωση στην Ελλάδα σε έντυπη μορφή εντελώς δωρεάν |
[Αρχική] [Η Ομολογία μας] [Ν έ α] [Η όρασή μας] [Άρθρα] [Μελέτες] [Βιβλία]
[Links] [Κάλεσμα για προσευχή]
Copyright 2004 Αναζωπύρωση στην Ελλάδα