Samhain - 31 oktober
Oudejaardsdag volgens de Keltische en de eigentijdse Wiccakalender. In de nacht van 31 oktober op 1 november is de sluier tussen de werelden het dunst en worden de geesten van onze voorouders geëerd als ze ons bezoeken. Het is ook de nacht dat de Godin de Onderwereld betreedt en we de droomtijd binnengaan. Door de christelijke kalender aangepast als Allerheiligen op 1 november en Allerzielen op 2 november, de dag dat de doden worden herdacht. Op populaire wijze gevierd als Halloween
Yule - 21 december
Yule is het wintersolstitium, de langste nacht van het jaar. Het wordt gevierd als het feest van het licht, wanneer de Grote Godin haar zoon, de zonnegod, ontvangt, of in sommige tradities baart. Het is de sabbat waarbij de ontdekking van hetl icht en het nieuwe leven wordt gevierd in de schoot van de duisternis, omdat elke dag nu langer gaat duren. In de zesde eeuw n.C. door de christelijke kalender aangepast, toen de officiële geboortedag van Christus werd verschoven naar 25 december.
Imbolc - 2 februari
Imbolc betekent 'in de buik' in het Keltisch, en is de feestdag waarop het eerste bewijs van de terugkeer van het leven wordt gevierd. Het is ook de heilige dag van de Keltische Godin Brigid, de godin van het vuur, genezing en smeedkunst, en de muze van de dichters. De gemeenschap komt bijeen om haar en het opkomende leven te eren met kaarslicht en vuren, en met het licht van ons gelacht, onze dichtkunst, muziek, beeldende kunst en het vertellen van verhalen. Aangepast door de christelijke kalender als St. Brigid's Day, of Maria-lichtmis, het feest van de loutering van de Maagd Maria, de dag waarop de kaarsen in de kerk voor het jaar worden gezegend.
Ostara - 21 maart
De lente-evening of voorjaarsequinox, de heilige dag waarop het licht en het duister evenwicht zijn. Het is de dag waarp het leven wordt geboren uit de Grote Moeder, en in al zijn vreugde terugkeert op aarde. Gezegd wordt dat het de dag is dat de Godin terugkeert van haar verblijf in de Onderwereld, en van de wedergeboorte van de God. Ostara is de Germaanse godin van de vruchtbare aarde, en haar symbolen zijn de alomtegenwoordige eieren, konijnen en bloemen die overleven om ons te herinneren aan de zegeningen an de Godin. Aangepast door de katholieke kerk als Maria-Boodschap, toen de engel Gabriël naar Maria kwam om haar te vragen het Christuskind te dragen. Ook gebruikt door de Kerk als de datum waarop de wederopstanding van Christus was vastgesteld, dat wil zeggen, de eerste zondag na de eerste volle maan na de lente-evening, Pasen dus, in het Engels Eastern en in het Duits Ostern genoemd, naar de Godin Ostara.
Beltain - 1 mei
Beltain is in Amerika ook bekend asl May Eve, als het feest wordt gevierd op de avond ervoor, en als May Day als het op de eerste mei wordt gevierd. Het is de feestdag waarop de jonge Godin en God elkaar voor het eerst ontmoeten en verliefd worden opelkaar. Hte is de viering van de extase van de liefde, zoals deze de aarde vult met opbloeiend leven. Vrouwen dragen bloemenkransen en met traditionele dansen rond de meiboom wordt de vruchtbaarheid van de aarde gevierd. Dit was ook het middelpunt van het Romeinse feest ter verering van Flora, de Godin van de bloemen. In Engeland baden vrouwen zich in de eerste dauw van de eerste mei om hun ware liefde te vinden, en anderen gebruiken de dauw als genezende rkacht. Beltain wordt gevierd door vele katholieke kerken als 'de meikroning', waarin, net als in de heidense tradities, beelden van Maria worden bekroond met bloemenkransen. Ze wordt de Koningin van de Engelen genoemd, of de Koningin van de Mei. Voor de aanpassing door de katholieke kerk duidde de laatste naam op de Godin, haar priesteres, of een jonge vrouw die door de gemeenschap was uitverkoren om de Godin te belichamen.
Litha - 21 juni
De zommerzonnewende. De langste dag van het jaar, maar na deze dag zal de aanwezigheid van het zonlicht afnemen. De vruchtbare verbintenis tussen zon en aarde wordt gevierd als de goddelijke vereniging van de Godin en de God. Mensen verheugen zich in de rijdo van hun leven, zeggen dank voor de vruchtbare zegeningen van de Grote Moeder Aarde, zodner wie geen leven zou zijn. Aangepast door de christelijke kalender als midzomerdag, het feest van Johannes de Doper.
Lughnasad - 1 augustus
Lughnasad is een eerste viering van de oogst waarbij dank wordt gezegd voor de vruchten van de aarde. Het is ook een wake voor de Keltische god van de Zon, Lugh, van wie gezegd wordt dat hij op deze dag afdaalde in de Onderwereld (als het licht van de zon afneemt). Het feest werd gevierd met spelen en wedstrijden, dansen en rituele vuren. De Saksen noemden dit oogstfeest hlafmaesse of Lammas, het Feest van het Brood. De Romeinen vierden de geboorte van de Godin Diana en de Grieken vereerden Artemis, die beiden Godinnen waren van de Dieren, het Woud en de Maan. Ook Lammas genoemd door de anglicaanse kerk, die deze dag aanpste als St. Peter's Day, waarop de kerken gezegende broden uitdelen. Ook werd de 13e augustus door de oude Romeinen en de heidense Italianen gevierd als de geboortedag van de Godin Diana. Deze dag werd weer door de christelijke kalender aangepast als Maria-Hemelvaart
Mabon - 21 september
De herfstequinox, waarop het licht en duisternis weer in volmaakt evenwicht verkeren, hoewel nu de beweging in de richting van de duisternis gaat. Op deze heilige dag wordt het mysterie van het eeuwige leven gevierd, waarbij de zon in het zaad gaat dat het leven in stand zal houden gedurende de donkere maanden van de komende winter. De Godin wordt dankgezegd voor haar genorositeit met de voltooiing van de oogst; de God wordt dankgezegd voor het geschenk van de energie zoals die belichaamd wordt in de afnemende zon; en we bezinnen ons op de doelstellingen die we tot bloei hebben gebracht en op die aspecten van ons leven die we moeten loslaten teneinde te kunnen groeien. Deze feestdag werd door de christelijke kalender aangepast als Sint-Michiel, de aartsengel van het vuur, gevierd een week na Mabon, op 29 september.
|
