Highest Magazine
MARIA VOOR KOFFiESHOP VERSCHENEN

Duizenden schoenen aan de muren bevestigd. Een miraculeus ontsprongen bron in de kelder van de Amsterdamse koffieshop Tramlijn Begeerte. Maria opnieuw in Amsterdam!
Na aan het begin van de Tweede Wereldoorlog aan Ida Peerdeman te zijn verschenen, blijkt de "Moeder van God" nu haar toevlucht te hebben gezocht in de Staatsliedenbuurt.
De paters van de nabijgelegen Tichelkerk in de Jordaan spreken schampend over 'dat krakersmadammeke'. Anderen menen dat de 'zieners' van de Heilige Maagd 'een joint teveel zouden hebben gerookt'.

Ze wijst naar de hoek van het plein, waar honderden schoenen aan de muren zijn bevestigd. Achtergelaten door mensen die verklaren genezen te zijn door Onze-Lieve-Vrouwe-ter-Staats.

Volgens de priester van de parochie de Krijtberg is Maria geen onbekende in Amsterdam. Sinds de middeleeuwen is ze hier regelmatig verschenen. Amsterdam was in deze tijd een belangrijke pelgrimsplaats. Aan de Kalverstraat had het zgn. 'mirakel van de hostie' plaats.
Ook in 1987 heeft ter herdenking van dit wonder de zogenaamde Stille Omgang plaats. Duizenden gelovigen komen uit het hele land samen om al biddend door nachtelijk Amsterdam te lopen volgens de route die vroeger als processie werd gedaan. Maar de stad heeft er sinds kort een nieuw religieus spektakel bij.
Insiders spreken over een gebeurtenis welke onze hoofdstad tot het 'Lourdes van Noord Europa' kan maken.
De middenstand is zeer in haar nopjes met deze religieuze injektie, welke duizenden naar het centrum van de roemruchte Staatliedenbuurt voert.

Jenny, van de aan het Van Limburg Stirumplein gelegen drink en eetgelegenheid Tramlijn Begeerte is er heel zeker over: ik ben helemaal niet gelovig. Het gaat mijn begrip te boven, maar ik heb het zelf gezien. En dan mogen ze duizenden psychiaters op me af sturen die me wijs proberen te maken dat het niet zo was. Bovendien, de bewijzen zijn overduidelijk: kijk maar eens op de muur.
Ze wijst naar de hoek van het plein, waar honderden schoenen aan de muren zijn bevestigd. Achtergelaten door mensen die verklaren genezen te zijn door Onze-Lieve-Vrouwe-ter-Staats.

Het deed me denken aan het bezoek wat ik afgelopen jaar aan lourdes bracht. Naast de grot waar Maria zou zijn verschenen hingen tientallen krukken. Van gelovigen die plotsklaps genezen werden.
En dan hier, midden in de Amsterdamse Staatliedenbuurt werkelijk honderden op de muren bevestigde schoenen. Ik kan het nauwelijks geloven. Is dit nuchter Nederland, de bekende krakersbuurt of bevind ik me in een of ander achterlijk Italiaans dorp?
Als er 's avonds voor de muren met schoener ook nog eens theelichtjes worden ontstoken voel ik me helemaal in den vreemde.
Ik besluit de aan het plein gelegen koffieshop 'De Overkant' binnen te stappen.
Met prima uitzicht op de schoenenmuur, draai ik een vette joint. Tegenover me een van de mensen die beweerd de verschijning te hebben gezien. Maar hij wil absoluut niet in de publiciteit. Dat wil geen van de mensen die tot het selecte clubje behoren die beweren de moeder van God te hebben zien zweven in deze Amsterdamse arbeidersbuurt.
Een van hen is, na langdurig aandringen bereid me te woord te staan, mits ik zijn anonimiteit waarborg. Hij is een bekend sportjournalist en beweerd liet 'al erg genoeg te vinden dat ze nou net moest verschijnen toen hij nietsvermoedend tram 10 uitstapte.
Hij neemt me mee naar de plaats waar de afbeelding van O.L.V. ter-Staats wordt vereerd. Een zolder van een kraakpand.
We komen binnen na het geven van enige trommelslagen op de stevig gebarricadeerde deur. Een moedertje van minstens zeventig doet open. 'Van de pers' reageert zij geschrokken... 'Alsjeblieft, gaat u weg, want anders wordt het de godganse dag een komen en gaan van die vrome ouwe vrijsters. En ik weet dat daar de maffers tussen zitten. Die komen zogenaamd om haar te aanbidden, maar ondertussen hopen ze achter het geheim wat ze aan de echte Staatsliedenbuurtbewoners heeft verteld, te onvreemden.'
We komen tot een deal: geen foto's en geen namen of adres. Dan mag ik de kapel bezoeken.

Na een etage keiharde punkmuziek, etage reggae, Shirley Basey, heavy metal en hardrock komen we op de zolder. Alle vroegere schotjes, die de ruimtes van de afzonderlijke bewoners afscheiden zijn verdwenen.
Voor het kapotte venster fladdert een vuilniszak. Uit de speakers klinkt gregoriaanse muziek. 'Een cd'tje' kraait het omaatje, terwijl ze met een kwieke zwaai het volume naar de top duwt.

Aan de muur, beschenen door zes halogeenspotjes de afbeelding van Onze-Lieve-Vrouw-ter-Staats.
Olieverf op canvas. Ook al gemaakte door een kunstenaar die 'liever niet genoemd' wil worden Waarom toch al die geheimzinnigheid vraag ik onvermoedend.

'Die gasten van bureau Raampoort willen Onze-Lieve-Vrouwe onteren en verkrachten.'
Iets is me niet duidelijk? Wat krijgen we nu weer? En hoe zit het met die schoenen? Waarom is de bijnaam van O.L.V.-ter-Staats 'de vrouwe der koffieshops' en de 'patrones van het lachkruid'?

Met andere woorden: ben ik gek of zijn zij geschift...
Voorlopig onthoud ik me van conclusie.
Alles is mogelijk, dacht ik. Tot ik met deze gasten in kontakt kwam. Dit is echt te gek. Ze kunnen me heel wat wijsmaken, maar Onze Lieve Vrouwe van de koffieshop's. M'n hoela!

De sportjournalist geeft me gelijk. 'Je weet niet wat je ziet. In een paar dagen wist heel katholiek Nederland en omgeving het. Er kwamen zelfs bussen uit Joegoslavië en Polen. Normaal zou de politie in zulke gevallen het verkeer regelen. Behalve in de Staatsliedenbuurt. Er ontstond een ware chaos. De kapel, man, als ze dát wisten. Het beste zou zijn als de afbeelding, waar zich al verschillende wonderen bij hebben voorgedaan uit de kraakkapel naar een passendere omgeving zou worden gebracht. Bijvoorbeeld de Nassaukerk of de in de Jordaan
getegen Tichelkerk. Helaas is de Nassaukerk niet katholiek.
Terwijl de paters van de Tichelkerk 'Helemaal Niets Te Maken Willen Hebben' met dat krakersmadammeke.
Hij geeft toe dat hij me ook voor 'volslagen idioot zou hebben versleten als ik vroeger beweerd had dat de moeder van god met me zou hebben gesproken. Weet je wat het vervelende is: geen van de zeventien mensen die het meegemaakt hebben was katholiek. En al heeft Onze Lieve Vrouwe gezegd dat ze juist daarvoor aan ons verscheen, de officiele kerk heeft daar schijt aan. Een stel gelovigen die plotseling meedraaien in de Roomse beeldendans, stel ik verbijsterd vast. 'We kunnen niet anders' zucht de journalist. 'Neem Annie, iedereen heeft het kunnen zien. Liep jarenlang bij tientallen doktoren, verbleef jaren in het ziekenhuis en zie haar nu: ze geeft solovoorstellingen door rumba of samba te stokdansen. Met een bezemsteel op haar kin de meest ingewikkelde Latijns Amerikaanse danspatronen uitvoerend zie ik deze Annie een spontane demonstratie op het terras van de koffieshop geven. Als het applaus verwaaid, probeer ik haar te ondervragen over het 'wonder'.
Ze is niet bereid de pers ter woord te staan. Her enige wat ze erover loslaat is dat 'die doktoren denken dat ze alles weten, maar eigenlijk niets weten.'

OP ZOLDER

De journalist steekt drie waxinelichtjes aan en zet deze tussen de honderd anderen.
Voor- en naast O.L.V in olieverf staan potten met marijuana-planten. Oma zegt teder dat ze het zo prima doen. Dank je de koekoek; met zes halogeenspotjes, de warmte van al die kaarsen, frisse lucht dankzij het kapotte venster en de groene handen van oma, welke mij ongevraag meedeelt dat ze 'er altijd bij is als er met stenen naar de ME gegooid wordt.'
Oma blijkt goed op de hoogte te zijn van de tegenwoordige en toekomstige tijd. Ze is een van de 'zieneressen', die toegeeft 'tot begin der zestigerjaren Rooms te hebben gedaan. Een van de vergissingen in mij leven, jochie... Maar genoeg over ouwe zakken van bisschoppen, kardinalen en popie Jopie, denken ze soms dat we hun goedkeuring nodig hebben? Nou, dan zijn ze bij ons wel aan het verkeerde adres. Net als die twee stillen die zich als vrome aanbidsters van Onze-Lieve-Vrouwe~van-de-Krakers aandienden. Die heb ik verteld dat ze voor Lieve-vrouwen-van-de-krakers maar een kijkje moesten gaan nemen in cafe de Rioolrat. Schenen ze niet binnen te worden gelaten...

Jongen, je moet oppassen voor die smerissen. Soms komen ze met hun bivakmutsvernomming aanzetten. Hebben ze blijkbaar gehoord dat krakers altijd met bivakmutsen oplopen. Nou, daar trappen we natuurlijk niet in. Tenslotte heeft Maria ons zelf verteld dat het officiele gezag en de regering er op uit is om ons een oor aan te naaien. Dat hebben ze altijd al gedaan.
En die Roomse flikkers, nou, die zijn er toch altijd op uit geweest om je je centen afhandig te maken. Dacht je dat we zo slemiel als Simonis of een van die andere zouden toelaten hij Onze-Lieve-Vrouwe? Die kunnen een straattegel voor hun kanis krijgen' stelt oma strijdlustig vast. Ze zou zelfs doorhebben als 'stillen' de kleren van een priester of non zouden aantrekken om 'de vrouwe' te aanschouwen.
Maria op een kraakzolder tussen de marijuanaplanten met een straattegel in haar hand en om haar hoofd als aureool de woorden MET DEZE STEEN ZULT GIJ OVERWINNEN.
Far out... of niet dan?

Jean-Marie DuPont in Highest Magazine nr. 5 1987
pag 35-37

HOME