LUCAS
HENRICUS MARIA
PANHUYSEN
MariaBode verschijnt
voor hardcore Maria-fan
Een tegel in de Staatsliedenbuurt.
die ter gelegenheid van de verschijning
van Maria in de straat werd gelegd is
voor pelgrims de heiligste plek van
Amsterdam. Dat inspireerde Henk Brouwer
tot de uitgave van de MariaBode, het
derde blad in de serie Mini-Media.
AMSTERDAM - Hij is de verkondiger van
het woord van Onze Lieve Vrouwe ter
Staats, de Mariaverschijning die al
dertien keer zou zijn waargenomen in de
Staatsliedenbuurt. Hij is Neërlands
meest Arnsterdamse apostel en het
tijdschrift De MariaBode is zijn woord.
Infiltratiepogingen van Vara-tv (Sonja
Barend) in zijn stamcafe liepen op niets
uit. Volkskrant en NRC dreef hij tot
wanhoop. Is het christelijk
fundamentalisme, blasfemie of is het
één grote grap? Niemand weet het. Hij
is ze nog altijd te slim af geweest.
Hier in 'de Staats' is hij de alom
tegenwoordige en toch de grote afwezige:
Henk M(aria) Brouwer.
Zelf omschrijft hij de MariaBode als 'een
hardcore Mariamagazine, voor de hardrore
Maria-fan.'
Het blad wordt uitgegeven door het
Comité-Generaal Onze Lieve Vrouwe ter
Staats.
Kaarsvet
Buurtbewoners kijken inmiddels niet
meer vreemd op als de stoep van
kantoorboekhandel Vlug en Zeker pelgrims
knielen. De tegel die de plek van
verschijning markeert, glimt van een
groot plakkaat kaarsvet. Voor sommigen
ongetwijfeld de heiligste plek in heel
Amsterdam, voor anderen een geslaagde
grap of een steen des aanstoots. Getuige
de graffiti ('Maria de buurt uit!') op
rolluiken zijn er ook rabiate
Mariahaters.
Nadat we ons hadden aangesloten bij
een groep pelgrims en ook enkele kaarsen
brandden lukte het met Brouwer in contact
te komen. Maar niet nadat we ons eerst
hadden geabonneerd op zijn MariaBode. We
mogen aan zijn tafel plaatsnemen op het
terras naast de verschijningplaats.
Het voormalig katholieke ochtendblad De
Volkskrant (9-10-'89) verweet Brouwer
'dat hij-Maria, een reeds lang overleden
dame, alleen maar heeft gemaakt tot een
romanfguur voor zijn MariaBode'.
Brouwer: "Ach, het is de Volkskrant
maar. Ware gelovigen lezen dat smerige
krantje allang niet meer."
Echte katholieken lezen volgens Brouwer
zijn blad 'van buitenaards niveau'. Want:
"Meer nieuws hebben echte
katholieken niet nodig, alles staat
erin."
Een greep uit de inhoud van de laatste
twee afleveringen: Heiligenlevens als
voorbeeld voor de jeugd hoe ze heilig
kunnen worden; Maria droeg bij haar
verschijning geen C&A japonnen;
Waarom masturberen een zonde is; Heilige
Margeritha-Maria slobberde zich heilig
aan diaree en etterende wonden.
Brouwer is in levenden lijve precies
zoals de lezer zich hem voorstelt. Hij
briest zoals hij op papier briest. De man
is chronisch verbolgen. Kom niet aan
Maria, dan kom je aan Henk.
De onconventionele wijze waarop Brouwer
omspringt met Heligheden, heeft bij velen
het vermoeden doen rijzen dat de
MariaBode één grote mop is.
"Een grap?", roept hij
retorisch van zijn terraskansel.
"Weet je wat een grap is? De onzin
die bisschop Bomers uitkraamt over Onze
Lieve Vrouwe ter Staats. Hij laat een aan
hem gerichte brief van de Bisschop van
Haarlem zien: "Monseigneur is kwaad
omdat we hem niet eerder op de hoogte
stelden van de verschijningen van de
Staatsmadonna."
En dat terwijl mgr Bomers in de laatste
MariaBode nog wordt geprezen om zijn durf
om voor Veronique te bekennen 'volledig
op de hoogte te zijn van wat er zoal
leeft in het wereldje van opblaasbare
lustslavinnen die wachten op keihard
SM-spel, de funcondooms met carnavaleske
uitsteeksels of bananesmaak'.
Tussen de bisschop en grootinquislteur
Brouwer botert het niet bijzonder. De
laatste MariaBodes halen met satanische
spot en venijn uit naar Bomers. Tijd voor
een telefoontje met het paleis aan de
Nieuwe Gracht te Haarlem. "Onze
Lieve Vrouwe ter Staats?", vraagt
Zijne Eminentie, "nog nooit van
gehoord."
Als Brouwer dit hoort, snuift hij
verontwaardigd. "Wat is het toch
triest dat zelfs een gezalfd man als
Bomers het achtste gebod met handen en
voeten treedt: Gij zult tegen uw naasten
niet vals getuigen."
Bisschop
Met een theatraal gebaar haalt hij nog
een bisschoppelijk
schrijven uit zijn aktentas. Hij
wijst aan: gedateerd 30 oktober 1989.
"Uit uw brief lees ik dat u wilt
handelen in overeenstemming met de
kerkelijke voorschriften. Het verhaal van
de verschijningen van Maria in de
Staatsliedenbuurt heb ik tot nu toe
steeds moeten vernemen door middel van
publikaties van kranten. Het zou voor de
hand hebben gelegen als het
Comité-Generaal in een veel eerder
stadium hierover contact met mij had
opgenomen..." Met de handtekening
van Bomers eronder.
Brouwer: "De bisschop heeft gesteld
dat Maria en de katholieke kerk nooit met
elkaar in tegenspraak kunnen zijn. Zolang
de kerk, en dus Bomers, Onze Lieve Vrouwe
ter Staan niet heeft erkend, is er dus
geen sprake van een werkelijke
Mariaverschijning. Maar Bomers maakt het
echt te bont. Alsof Maria met verschijnen
zal wachten tot hij nog eens met
erkenning komt!"
Goede afloop
Maar de voorzitter van het
Comité-Generaal Onze Lieve Vrouwe ter
Staats vertrouwt op een goede afloop.
"Kijk, uiteindelijk kan de kerk wat
dit betreft geen vergissing maken, omdat
ze geleid wordt door de Heilige Geest. De
kerk heeft uiteindelijk altijd gelijk,
want de Heilige Geest waakt erover dat de
paus en zijn bisschoppen in geloofsvragen
geen vergissingen maken. Niemand hoeft
dan ook bezorgd te zijn over het wel of
niet kerkelijk erkennen van het wonder
dat zich in de Staatsliedenbuurt heeft
afgespeeld. Als de kerk dwaalt, dan zal
het van zeer tijdelijke aard zijn."
Luc Panhuysen in Het Parool van
maandag 23 juli 1990
HOME
|
