"Niets is het leven nog waard!"

riep de kleine kapoen aan de grijze baard

in de nacht denk ik na, overdag vang ik vliegen

er is geen slaap meer, de schapen zijn verdwenen


Als ik sterf dan schijnt de zon

iedere morgen als ik tuimel in de bodemloze ton

zittend en denkend hoe ik eruit zou kunnen vliegen

morgen grijp ik die zon, ik verdien me niet


Ik glimlach nog wel, maar zie je mijn ogen?

"Vol verdriet?" snikte de baard, "ben je bedrogen?"

hoewel ik kwijnend eet en klim naar boven...weergalmt het woordje 'vliegen'

ik wou dat ik het kon, maar ik zit hier te breien


Als de kleine kapoen die baard maar niet zou dragen

maar breien, ja zolang hij kan

zal het hem is lukken, als hij oud is

te ontsnappen.