door Rob Kloosterman
Trek de Groene Grens
Met dit appel roept een groot aantal natuurorganisaties onze overheid op een duidelijke scheiding te trekken tussen bebouwd en onbebouwd gebied in Nederland.
Helaas ziet het er voor het Gooi wat dit betreft somber uit. In de Gooi- en Eemlander konden wij lezen dat de Noord-Hollandse gedeputeerde voor wegen en verkeer Hen de Boer (VVD) geïrriteerd raakt door de weerstand van liefst 12 natuur- en milieuverenigingen tegen zijn slecht doordachte plan een autotunnel te graven onder het Naardermeergebied. Zelfs wordt er door de Noord-Hollandse bestuurders nog een schep bovenop gegooid door over de stille Bussumer heide een autoweg te willen aanleggen.
Geen terugdringing autoverkeer
In plaats van het autoverkeer terug te dringen, dienen beide grootschalige projecten om dit hopeloos vastgelopen verkeer ruimte voor verdere groei te geven. Dit alles voor bedrijven die het er bij hun vestiging maar op aan laten komen wanneer het over bereikbaarheid gaat. Naar alternatieven voor het dagelijkse wezenloos heen en weer rijden van hun medewerkers wordt nauwelijks gezocht. Niets stimulering van het openbaar vervoer. Thuiswerken en flexibele werktijden? Nooit van gehoord. Een mediapark in een reeds dichtgeslibd en uit zijn krachten gegroeid dorp? Moet kunnen. En hoe zit het met het engagement van hun tweeverdienende werknemers? Vaak gaat die niet verder dan de tweede lease auto van het bedrijf. Een voor hem en een voor haar, als lokkertje van werkgevers op een krappe arbeidsmarkt. Betrokkenheid bij natuur en milieu stopt bij de waardering daarvan als decor op het toneel dat snelweg heet. Op die manier komen nut en noodzakelijkheid van deze projecten in een wel erg dubieus en duister licht te staan.
Met hun houding plaatsen de milieuorganisaties zich wel erg buiten de realiteit
Bitst de Boer volgens het artikel. Zijn eigen realiteit bedoelt hij. Een andere realiteit bestaat voor hem niet. De realiteit dat Natuurmonumenten en overheid de laatste jaren met groot succes veel hebben geïnvesteerd in de ontwikkeling van het Naardermeergebied, verdroogd en vervuild als het was als gevolg van de belabberde en labiele waterhuishoudkunde in ons land. Nu enige belendende boeren eieren voor hun geld hebben gekozen en hun ontwaterende, natuur en milieu vernietigende activiteiten hebben gestaakt, leeft het Naardermeergebied spectaculair op. Tientallen kwetsbare vogel- en plantensoorten welke zich decennia lang nauwelijks in ons land lieten zien zijn in grote getale teruggekeerd. Om niet te spreken van de vele wandelaars die tegenwoordig in die weidse, ongestoorde ruimte lopen te genieten. Hulde aan Natuurmonumenten!
Het rampzalige Hollandse waterhuishoudbeleid
Nu wil de Boer dit alles ten prooi leggen voor een tunnel en de auto’s van de Hollandse Werkgevers Vereniging. Een ondergrondse snelweg, 11 kilometer lang plus 2 kilometer toeritten, ventilatieschachten en vluchtroutes. Kosten: 3 miljard. ”Stop het probleem onder de grond en het is er niet meer” moet hij gedacht hebben voor hij de kop in het zand stak. Geheel voorbijgaand aan het feit dat Hollanders geen kaas hebben gegeten van ecologisch waterbeheer, getuige de vele rampzalige voorbeelden van waterhuishoudkundig onbenul.
Door bemaling komt ons land steeds lager te liggen; hemelwater wordt supersnel afgevoerd naar plaatsen waar het niet zijn moet; met eeuwenoude grondwaterstromen wordt geen rekening gehouden; waterpeilen worden onverantwoord verlaagd. Zie hier de paradox van een uitgedroogt regenachtig landje. Dit soort waterbeheer van pompen of verzuipen heeft slechts een kortzichtig oog voor het voorlopig droog houden van de eigen broek. De belangen van natuur en milieu eisen een verstandiger lange termijn aanpak van pappen en nathouden. Legio wetenschappers pleiten dan ook vandaag de dag voor een verbod op nieuwbouw in lage polders. “West Nederland is niet geschikt voor wonen en werken op grote schaal omdat het te laag ligt en te kwetsbaar is”.
Die emotionele natuur en milieu clubs
De voorzitter van de werkgeversclub, de heer Mooren roept de natuurorganisaties op vooral rationeel te blijven en niet emotioneel te zijn. Hij gaat er van uit dat “natuur” emotioneel is en de “auto” rationeel. Hij vergeet dat voor beide kampen emotie en ratio evenwichtig verbonden dienen te zijn. Zeker, te emotioneel handelen leidt niet tot gewenste resultaten. Maar evenzeer geldt dit wanneer de balans naar het rationele doorslaat zodat vervolgens van irrationaliteit sprake is wanneer blind gestaard wordt naar geld en technische oplossingen. Een dergelijke dualistische benadering is kenmerkend voor de conservatieve houding welke deze lieden hebben ten aanzien van de natuur: “Moeder natuur is vrouwelijk niet waar? Dus zullen argumenten voor haar behoud wel emotioneel zijn.”
Werkt ons soort democratie wel zo goed voor natuur en milieu?
Kan de Boer nu maar rustig zijn gang gaan en verder zijn plannen ontwikkelen met of zonder overleg met natuur en milieu organisaties? De kans is groot.
Zolang er sprake is van ons indirecte democratisch bestel kunnen representanten de arrogantie van de macht uitoefenen, al of niet aan de leiband van welke lobby dan ook. Op het gevaar af dat zij niet een economie voorstaan die zorgzaam is voor de natuur en dus voor alles en iedereen. Elk delibereren met tegenstanders kan worden tenietgedaan met een aai over de bol. Of erger nog in ons geval, als irritant worden afgedaan uit angst voor verlies van een waanzinnig scheve machtsverhouding. En dit met als toegift een snelweg over de Bussumerhei van het Gooisch Natuurreservaat, waarvan de voorzitter nota bene gedeputeerde is voor “Groen” van diezelfde Provincie Noord Holland waar men die weg graag ziet komen. Deze schertsvertoning van vertegenwoordigende democratie geeft aan dat de natuur in dit land meer gebaat zou zijn met een veranderd democratisch bestel waarin alle belangengroepen zelf een zo direct mogelijke invloed hebben. Organisaties uit het maatschappelijk middenveld, zoals in dit geval natuur en milieuorganisaties, zouden de mogelijkheid moeten hebben zelf voorstellen te agenderen en een formeel recht op meebeslissen te krijgen. Het referendum, mits goed ingevoerd, kan hiertoe een uitstekend middel zijn. Alleen al de mogelijkheid daartoe zal gedeputeerden afhouden van onzinnige gedachten.
Illustraties:
Boven: Steltkluten. Na langdurige afwezigheid weer bij het Naardermeer te zien.
Midden: Het Naardermeer voor de bouw van de Hollandse brug. Een zeer kwetsbaar ecosysteem.
Onder: Een aalscholver droogt zich bij de Acropolis,Griekenland,
eens bakermat van de democratie.
Terug naar nieuws over de tunnel A6 A9
