ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗ ΔΡΟΜΟ

Άνοιξαν πάλι οι κρουνοί του εφήμερου
και ποιος θα τους ξανακλείσει;
Σα στρατιά μαζεύτηκαν από χίλιους δρόμους
μαλλιά κλεμμένα από το αεράκι
και μάτια δοσμένα σε μια μικρή φωτιά.
Των ποιητών την άνοιξη θέλουνε να βρούνε
κακέκτυπα, λουλούδια στεφανώνοντας
σε κοριτσιών όμορφα κεφάλια.
Και όμως σκεπάζει η αλήθεια του χορού και του κορμιού
το ψεύδος, που κάθε λεπτομέρεια έχει αν την προσέξεις.
Και αιχμαλωτίζει τη ροή του αίματος
των κρουστών ο ρυθμός,
και το βλέμμα προσηλώνεται στο θαύμα
στις μνήμες και στα ονείρατα
που δραπετεύουν από την αθέατη πλευρά του εαυτού μας
και μας επιδεικνύουν τη μαγική ομορφιά τους.

Μόνο που οι κρουνοί του εφήμερου
κάποτε στερεύουν,
και πριν περάσει η νύχτα θα έχουν εξαντληθεί,
και όπως ο καθένας το δρόμο του θα παίρνει
τα μαγικά στολίδια του εαυτού μας
μέσα μας να επιστρέψουν δε θα ΄χουνε προλάβει,
ξέψυχα θα σέρνονται ως το πρωί στην πλατεία,
ως που να τα ποδοπατήσουμε την άλλη μέρα οι ίδιοι.

1/5/2001