ΈΝΑ ΑΚΟΜΑ…

Είμαι ένα ακόμα χέρι
που θα γράψει ποίημα αυτό το βράδυ
Σε ένα χώρο άγνωστο, θέλω να σου μιλήσω
για όσα μου είναι γνωστά,
με μετριότητα και αίσθηση καθήκοντος
να γίνω το μέσο σμίκρυνσης
όλων αυτών που γίνονται στους δρόμους αυτής της πόλης
και όλων αυτών που γίνονται στις καρδιές των ανθρώπων,
και που όλα αυτά συγκλίνουν προς τα δω
και με τρόπο μαγικό με φτάνουν και μου
χτυπούν το τζάμι, στον πέμπτο όροφο της πολυκατοικίας
και μου ζητούν να τα σμικρύνω ώστε να χωρούν σε λέξεις,
να τα διαβάσει ο κόσμος με τα μικροσκόπια του κειμένου.

Όμως, εδώ αυτό το ποίημα τελειώνει, αποποιούμαι
το φορτίο, δε θα κάνω άτεχνες και αδύναμες
προτάσεις όσα να μας στοιχειώσουνε ζητάνε κάθε
βράδυ…

24/11/2000-23/1/2001