ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ

Είναι όμορφη η ζωή,
μου κλείνει χαδιάρικα το μάτι,
και αφήνει για αύριο τις στεναχώριες.
Είδες το φεγγάρι, τσιγγελωτό να μας κοιτά από πάνω,
και μεις νοητικά σκευάσματα να φτιάχνουμε,
σπάγκους, σκάλες και τροχαλίες
για να το ενώσουμε με τα εδώ κάτω,
και όλα αυτά να ναι κλωστές , που ένα φουσκομάγουλο μωρό
παίζοντας, με ένα ψαλίδι θα τις κόψει
-Δημήτρη, τί κάνεις 4 το βράδυ;
-Γράφω εκατό λέξεις και κάνω χίλια πράγματα

Αγγίζω τις λέξεις στις ουρίτσες του φεγγαριού, μα αυτές
γλυστράνε και κατρακυλάνε στα σύννεφα, και μετά στα πλαϊνά μέρη του τοπίου,
και ύστερα πέφτουνε αριστερά και δεξιά σου, στην παραλία που ξαπλώνεις,
γελάς, γελάς, μάθε μου και μένα,
χαιρετάς τον ήλιο
χαιρετάς τα άστρα
τα συναντάς στα μυστικά σημεία των τροχιών τους
χαιρετάς τη θάλασσα,
και τα μικρά παιδιά,
και ο ήλιος δύει,
και χαιρετάς το ηλιοβασίλεμα
και χαιρετάς το αεράκι του σούρουπου που σε κρυώνει,
και εγώ κατεβάζω τον ουρανό με τα άστρα
σεντόνι για να σε σκεπάσω, αγαπώντας σε
-Τι είναι τα ποιήματα
-Παπλώματα που μας γαληνεύουν

25/8/00
4.55