Θα τα πω τα τετριμμένα λόγια
για τα παιδιά που ζητιανεύουνε
στους δρόμους
που τα ελεούμε
που τα διώχνουμε σηκώνοντας τους
ώμους
Τα παιδιά που ζητιανεύουνε στους
δρόμους
μέτρο της δικής μας ευσπλαχνίας
άλλοθι της προσωπικής μας ερινύας
Τα παιδιά που είναι παιδιά μονάχα
μα σαστίζω μπροστά στα βλέμματά
τους
Τα παιδιά, που γι΄ αυτά είναι το
τραγούδι
Τα παιδιά, που ποτέ δε θα το
ακούσουν
Το τραγούδι που είναι η υπεκφυγή
μου
όπως και τα χαρτομάντηλά τους που
αγοράζεις
Και αυτό είναι το
ρεφρενάκι
ένα δήθεν επαναστατικό στιχάκι
Πως ο κόσμος θα αλλάξει
από όποιον δεν έχει τίποτα να χάσει
Τα παιδιά που ζητιανεύουνε στους
δρόμους
θα πραγματώσουν τους δικούς μας
φόβους
26/6/00
