Ψαχουλεύουν τα χέρια μου
το κορμί σου
χαϊδεύουν, αγγίζουν, φωλιάζουν
όπου βρουν
και τα δυο σώματα σφίγγουν όσο δε
πάει,
γίνονται ένα, τότε, τώρα, στην
ανάμνηση, στη φαντασία
Και η νύχτα κυλά, μακριά
από μας, πέρα
και όταν ο έρωτας γαληνεύει,
επιστρέφει η μέρα
και συ στο φως γυμνή γυρνάς και
ανακλαδίζεσαι
τα βλέφαρα ανοίγεις, καλημερίζεις
το σύμπαν
και εγώ σε κοιτώ, ξανά σε
ζητώ, σ΄ αγαπώ
βουτηγμένος στον έρωτα, την ομορφιά,
τη χαρά
σε κάθε του δρόμου γωνιά να βρίσκω
την καλοσύνη,
στα μάτια, στους τρόπους, στα γέλια,
στα δάκρυα
κοριτσιών και γέρων,
καθημερινών αφανών ηρώων.
Καμιά φορά η καρδιά συλλαμβάνει
πράγματα
που το μυαλό δεν μπορεί να τα
αντέξει,
καμία φορά ζητώ άπειρη δύναμη και
αγάπη
όλα αυτά να τα προστατεύσω
Ω ζωή δεν ξέρω τι θα κάνω με σένα!
24/7/00
