Evia is al vanaf de pre-historische tijden bewoond. De eerste belangrijke nederzetting was Chaldiki. Deze stad ligt het dichtste bij het vasteland. Er werd koper gedolven en handel gedreven. De naam van het eiland betekent "rijk aan vee". In de 5e eeuw voor Christus was Evia onderdeel van de Atheense Bond en stond het tegenover Perzië, die de stad Eritria verwoestten. In de 4e en 5e eeuw was het een belangrijk cultureel centrum. In de 3e en 2e eeuw voor Christus werd Evia onder de voet gelopen door de Romeinen en werd het eiland onderdeel van het Romeinse Rijk. In de Byzantijnse Periode werden er op het eiland veel kerken en kloosters gebouwd en moest het eiland van tijd tot tijd aanvallen van piraten weerstaan. In de 13e eeuw werd het eiland een onderdeel van het venetiaanse Rijk en daarna werd het ingelijfd door de Ottomaanse Turken. De onafhankelijkheidsoorlog tegen de Turkse bezetting begon in 1821.