De eerste bewoners van het eiland Leros waren de Parthen in de neolitische periode tussen 8000 en 3000 voor Christus. Ook de Phoeniciers en de Kretenzers bewoonden het eiland totdat deze door de Doriers werden verjaagd. Na de Perzische oorlogen werd Leros onderdeel van het verbond met Athene.

In de Byzantijnse tijd werden er veel mooie kerken op het eiland gebouwd en werd ook het kasteel van Lepides (ook Paliokastro genoemd) gebouwd. In 1314 werd Leros bezet en heersten er de Johanieter ridders van Rhodos tot in 1523 de Turken het eiland bezetten.

Tussen 1912- 1943 was het eiland bezet door de Italianen die er veel gebouwd hebben en een grote stempel op de architectuur hebben gedrukt. Ze maakten van het eiland een Italiaanse marinebasis. De nieuwe stad Lakki ontstond. Pas in 1948 werd Leros weer onderdeel van het huidige Griekenland. Al die grote gebouwen die onder het bewind van Mussolini waren neergezet kwamen leeg te staan, en de Griekse regering stuurde mensen met grote psychische problemen naar het eiland om ze daar te huisvesten (in Lakki). Veel bewoners van Leros vonden in de klinieken hun werk. Dit gegeven weerhoudt veel mensen ervan om naar het eiland te gaan. Het is dat ik erover heb gelezen voordat ik naar Leros ging maar mij is er echt helemaal niets van opgevallen en als ik het niet had gelezen had ik het dus ook niet geweten. Het is echt geen reden om dit rustige kleine eiland links te laten liggen.