Google Chrome ziet het uitvergroten van mijn foto's, sommige links en soms het scrollen door de pagina's als een popup. Als je wilt navigeren op mijn website sta dan de "popups" toe.

Vanaf Afrata is er een pad dat leidt naar het uiterste noorden waar je het Diktynna Heiligdom kunt zien. Op de weg passeer je de Ellinospilos grot die reeds bewoond in de prehistorie. Het heiligdom in het noorden van het schiereiland Rodopos was opgedragen aan de dochter van Zeus. De mythe vertelt dat ze om te ontsnappen aan koning Minos op deze plek in de zee sprong. Vissers hebben haar volgens het verhaal hier in hun netten gevangen en zij brachten haar naar het eiland Aegina, waar ze werd vereerd als een godin. De bevolking van Kreta noemde haar Diktynna (wat "vangnet" betekent).

Het eerste heiligdom dateert uit 700 voor Christus en er is zo goed als niets van overgebleven. Twee eeuwen later werd het heiligdom herbouwd. Gedurende de periode van de Romeinse keizer Hadrianus werd het vergroot. Tijdens de latere eeuwen verdween een groot deel van de gebouwen, meestal door mensen die de stenen gebruikten om hun eigen huizen te bouwen. De Romeinse tempel werd omringd door zuilen. Plaatsen waar water werd opgeslagen zijn hier ook gevonden. Beelden van de Romeinse keizer en de godin die op deze plek zijn gevonden zijn te zien in het Museum van Chania. De wandeling naar het heiligdom langs de kustweg is lang en vermoeiend en het is beter die niet te maken als het te warm is. De optie is om naar het heiligdom Diktynna te gaan met de boot uit het nabijgelegen dorp Kolimbari. Ook vanuit Platanias (en misschien vanaf Chania?) schijnen er bootjes naar het heiligdom te varen.

Diktynna was een Minoïsche berggodin die hield van de jacht en van de natuur. Volgens de mythe was ze een mooie vrouw die in het westen van Kreta geboren was, bij de Samaria kloof en de Witte Bergen, en ze bleef uit vrije keuze een maagd. Koning Minos werd verliefd op haar en achtervolgde haar negen maanden lang over het gehele eiland, totdat Diktynna van de klif afsprong waar nu het heiligdom staat. De vissersman die Diktynna redde en naar Aegina bracht werd ook verliefd op haar. Diktynna sloeg zijn advances af en vluchtte naar het heiligdom van Artemis. De Godin Artemis beloonde Diktynna voor het bewaren van haar maagdelijkheid en maakte haar onsterfelijk.

De Godin Diktynna werd over het gehele eiland Kreta vereerd maar voornamelijk in het westen, waar ook de meeste tempels in haar ere zijn gebouwd. Het heiligdom in Diktynna was het grootste en rijkste. Mensen kwamen hier blootvoets met hun offergaven naartoe. Op deze wijze stonden ze meer in kontakt met de natuur waar Diktynna zo van hield.

Aan het einde van het schiereiland boven een baai met een mooi strand staan op een rotsplateau de restanten van een tempel en van een altaar die in 123 na Christus onder het bewind van Hadrianus zijn gebouwd. Er zijn ook restanten van een aquaduct en van andere gebouwen. Na de val van het Romeinse rijk werd de tempel geplunderd en verlaten. Het gebied bij Diktynna is nooit echt goed doorzocht door archeologen dus er zou nog meer onder de grond kunnen liggen.

Je kunt als je wilt ook met de auto naar Diktynna. Een goede 4-wheel drive is aanbevolen, maar het zou eventueel ook met een gewone auto kunnen als je een beetje voorzichtig rijdt. Je gaat dan naar het dorp Rodopos. Je komt vanuit het zuiden aanrijden en gaat dan aan de noordkant over de asfaltweg Rodopos weer uit (het is eigenlijk maar 1 weg, gewoon rechtdoor blijven rijden). Je blijft de weg volgen. In het begin is het nog een goede asfaltweg. Je passeert een klein kerkje aan de rechterkant en even later houdt de asfaltweg op en wordt een ongeplaveide weg. In het begin (en over het grootste gedeelte) is dit nog een vrij brede weg. Je blijft alsmaar rechtdoor rijden. Op een gegeven moment krijg je een splitsing. Er staan verroeste borden met namen erop (2014). De afslag aan je linkerkant gaat naar een kerkje en dus moet je die afslag negeren. Op een van de borden staat moeilijk te lezen "Menies". Je houdt hier dus rechts aan.

Eigenlijk is het een kwestie van alsmaar rechtdoor blijven rijden en de afslagen die je af en toe tegenkomt negeren. Je kiest steeds de breedste en dus de meest logische route. Aan het einde wordt de weg soms wat smaller en omdat je niet altijd weet wat er om de hoek ligt, kan het voor sommige mensen misschien wat ongemakkelijk aanvoelen, maar de weg blijft goed te doen. Afhankelijk van je snelheid (20 / 30 kilometer per uur) duurt de tocht ongeveer een uur / anderhalf uur. Het laatste stuk naar het strand is vrij steil, maar ook goed te doen. Je eindigt bij de opgraving, waar een parkeerplaats is.

Hier beneden liggen aan beide zijden van de parkeerplaats stukken van het oude Diktynna, waaronder aan de linkerkant de restanten van het enige ovale gebouw uit de oudheid. Als je richting het strand loopt, zie je rechts een pad dat omhoog loopt de berg op, waar de de restanten van tempel staat die aan Diana (de godin van de jacht) is gewijd. Je ziet de overblijfselen van de zuilen en er liggen stukken marmer. Het uitzicht op het strand van Menies is schitterend. Ook vind je hier een trap uit de oudheid die naar een groot gebouw gaat dat uit drie ruimtes bestaat die aan elkaar vast zitten.