Google Chrome ziet het uitvergroten van mijn foto's, sommige links en soms het scrollen door de pagina's als een popup. Als je wilt navigeren op mijn website sta dan de "popups" toe.

Een huis kopen op Kreta was al heel lang een droom van mij en ook van mijn beste vriend Wilbert, dus ik bracht menig uur op het internet door op zoek naar een betaalbaar huis dat ons allebei aan zou spreken. Onze voorkeur had het zuiden van Kreta en dan het liefste in het zuidoosten, omdat het daar het rustigste is en de meeste van onze favoriete stranden in die omgeving liggen. Het is ook het gedeelte van het eiland dat de beste papieren heeft voor de hoeveelheid zon-uren en de temperatuur. Toen ik dit huis op het internet zag in een heel klein en rustig dorp, dat ik kende van een eerder bezoek, heb ik op 27 juli 2018 de makelaar aangeschreven en gezegd dat ik een bod wilde doen zonder het te zien. Ook nam ik contact op met een bevriende makelaar in Sissi, Suzanne Schils van Nikou Real Estate om the vragen of zij voor mij kon gaan kijken en behulpzaam kon zijn met de aankoop en met advies. Ik kende Suzanne al een tijd via het internet en aangezien zij ook Nederlands spreekt was het voor mij extra makkelijk. Suzanne is voor ons gaan kijken en heeft een flink aantal foto's gemaakt en doorgestuurd en een plattegrond gemaakt van het perceel. Hieronder staan twee foto's van mij bij Nikou Real Estate Agency in Sissi en een aantal foto's van het pand zoals ermee werd geadverteerd op het internet.

Het eerste dat we volgens Suzanne moesten doen, was een goede advocaat in de hand nemen die de dingen voor ons ging natrekken en die ons kon vertegenwoordigen bij de makelaar en de verkopers van het huis. Zij bracht ons in contact met Eleftheria Chatzipanagioti, een advocate in Agios Nikolaos, die wij op 5 augustus inhuurden. Dat bleek een goede keuze want ze was heel snel met reageren op vragen en zat overal achteraan en informeerde ons continu over alles wat er gebeurd was. Je denkt misschien dat het eenvoudig is en vlot verloopt maar niets is minder waar. Sinds 2013 moeten van de Griekse overheid alle huizen gelegaliseerd zijn om verkocht te kunnen worden. De meeste oude huizen (zo'n 90% naar ik begreep) is dat nog niet. Alles kost tijd, veel tijd.

Maar op 5 augustus ging de advocate meteen voor ons aan de slag. Ze legde de procedure heel uitgebreid uit en moest een document op gaan stellen en naar ons toesturen om haar een volmacht te geven. Met dat document moest ik dan naar een notaris hier in Nederland. Ze had hier onze adressen, een kopie van onze paspoorten en de namen van onze ouders nodig. Voor dat laatste moesten we allebei even een geboortecertificaat opvragen in de gemeente waar we waren geboren en daar ging weer even wat tijd overheen. De volgende dag, op 6 augustus, had ze al contact opgenomen met de makelaar van de verkopers die haar de details van het pand op zouden sturen zodat zij met haar "legal search" kon beginnen. Die details kreeg zij op de volgende dag van de makelaar en toen kon ze aan de slag. Ze kon nu gaan uitzoeken van wie het pand was en of er niet meerdere eigenaren waren (dat gebeurt nogal eens in Griekenland) en of er schulden op het huis rustten.

Twee dagen later, op 9 augustus kreeg ik het "legal search" rapport toegestuurd. Het huis bleek van een Engels echtpaar te zijn. Dat verklaarde ook waarom er een sateliet schotel op het dak stond, want de meeste Grieken hebben die niet. Later vonden we uit dat dit echtpaar 5 jaar geleden terug was gegaan naar Engeland vanwege gezondheidsredenen, met de bedoeling om er weer terug te keren, maar daar was het nooit meer van gekomen. Na een aantal jaren besloten ze toen maar om het huis in de verkoop te zetten. Het huis was nog voor 1923 gebouwd en het moest in ieder geval nog gelegaliseerd worden zoals in de wet van de Griekse overheid in 2013 was besloten (dit is ook omdat er veel gebouwen zonder toestemming zijn neergezet in Griekenland).

Eleftheria Chatzipanagioti
Lawyer
32, Nikolaou Plastira str
72100 Agios Nikolaos
Crete
Greece
Tel. 0030-6976865257 - Stuur een e-mail aan Eleftheria Chatzipanagioti.

Het kantoor van Eleftheria bevindt zich in de straat achter het Voulismeni-meer in het centrum van Agios Nikolaos en is gemakkelijk te vinden. Ik raad haar aan omdat ze fantastisch is: snel in het reageren op e-mails, ze houdt je op de hoogte van alles wat er gaande is, serieus maar met een goed gevoel voor humor.

We moesten allerlei documenten opsturen zodat Eleftheria een bankrekening kon openen op onze naam, een Grieks fiscaal nummer aan kon vragen en ook namens ons een handtekening kon zetten op het uiteindelijke koopcontract. We hadden een geboortecertificaat, een energie-rekening, een belastingverklaring, een loonstrook, een telefoonrekening, een kopie van het paspoort en een notariële machtiging met een apostille (nog een extra stempel) van de rechtbank nodig. Op 9 augustus had Eleftheria ook beide geboortecertificaten binnen en kon ze de volmacht gaan maken om op te sturen waarmee wij naar de notaris moesten gaan. Ze ging ook de makelaar bellen om te vragen wat het bedrag was van het deposito dat de verkopers wilden hebben. Een gedeelte van dat deposit was ook nodig om de burgerlijk ingenieur (een architect die de boel op komt meten en in het systeem zet et cetera) te betalen om zo het gebouw en het stuk grond te legaliseren.

Vervolgens moest er een zogenaamd pré-contract opgezet worden. Dat kon via een notaris maar dat zou dan weer extra lang duren, of het kon gewoon tussen de verkopende en kopende partij onderling. Een contract tussen alleen de verkopers en ons was niet bindend en dat zou betekenen dat de verkopers uiteindelijk toch konden beslissen om het perceel niet te verkopen, maar omdat dit de snellere optie was kozen we hiervoor. Eind september (dus een maand en drie weken na 9 augustus) zouden we twee weken naar Kreta gaan en de makelaar van de verkopers had ons voorgehouden dat het misschien voor die tijd allemaal wel rond zou zijn.

Op 13 augustus nadat we bij de notaris in Amsterdam waren geweest voor een handtekening op de papieren die Eleftheria ons had toegestuurd, dacht ik dat het document klaar was om naar het advocatenkantoor in Agios Nikolaos opgestuurd te worden, dus ik maakte er een scan van om aan Eleftheria te laten zien. Maar het was nog niet in orde, want ik moest met het document naar de rechtbank in Amsterdam waar de handtekening van de notaris dan weer gecontrolleerd zou worden. Zij zetten er dan ook weer een stempel op. Dat heet dan weer de apostille. Ondertussen waren in Engeland de verkopers ook bezig om een volmacht te regelen voor hun advocaat in Kreta. Dat duurde nog langer want zijn moesten deze stempel gaan halen bij het Griekse consulaat daar.

Daarna kwam het lange wachten. Eind september vlogen we voor twee weken naar Kreta en van tevoren hadden we de hoop gehad dat alles klaar zou zijn en we de sleutels in handen zouden krijgen, maar het legaliseren van het pand was tegen die tijd nog niet rond. Wel hadden we een afspraak gemaakt met de verkopende makelaar om het huis te komen bekijken. De dag voordat we die afspraak hadden waren we toch wel nieuwsgierig, reden naar het dorp en konden we de buitenkant en een gedeelte van het huis al bekijken. De volgende dag hadden we de afspraak met de makelaar en zij kwam met een bos met 7 sleutels om alle deuren te kunnen openen. Er kwam meteen een aantal nieuwsgierige dorpsbewoners op het gebeuren af. Het sfeertje was heel erg leuk en de mensen waren heel erg vriendelijk en enthousiast dat het huis, dat zo lang had leeggestaan nu eindelijk verkocht was.

Gelukkig maar waren we allebei lyrisch over het pand dat we gekocht hadden. De twee tuinen aan de voorkant waren welliswaar overwoekerd en de bloemen en planten stonden meer dan twee meter hoog, maar dat wordt een kwestie van snoeien. Er stond ook een prachtige grote sinaasappelboom. De buurvrouw van het pand had terwijl het pand leeg stond vijf jaar lang de planten en deze boom water gegeven. Het bleek ook om twee aparte huizen te gaan en niet om één. Er was een klein huis met een slaapkamer, een ruimte met een keukentje en een grote kast, en en badkamer met douche en toilet, en er was een groter huis met een woonkamer / keuken / eetgedeelte, een bijkeuken, een kantoor, een slaapkamer en een badkamer met douche toilet. Verder waren er nog een aantal bijgebouwen / berghokken. In een ervan was ook een aansluiting voor water, dus er was de mogelijkheid om hier in de toekomst een badkamer aan te leggen en er een aparte studio van te maken voor eventueel bezoek.

Het mooiste van het geheel vonden we allebei de gezamelijke lange veranda aan de achterkant van de huizen, die uitkeek op de vallei en de bergen in de verte. Die veranda was omsloten en lag helemaal privé. Er stonden ook helemaal geen huizen voor, dus vrij uitzicht. We ontdekten nog een amandelboom en een walnotenboom. Een gedeelte van de veranda was niet meer bereikbaar doordat voor nu even onbekende bomen de doorgang hadden versperd. Een leuk detail was ook de ouderwetse bakoven buiten waar je brood in kon bakken. Het kleine huis had ook een prachtige oude schouw. Hier stonden ook een tweetal koelkasten, drie kachels (een elektrisch en twee op gas), een ventilator, een kookplaatje, een tweepersoons bed en er stond een kleine oude televisie. Zowel het kleine als het grote pand waren voorzien van airconditioning. In het grote huis waren nog vier koelkasten, een diepvrieskast, een wasmachine en een droger, een keukenblok met allerlei apparatuur, een grote tv, potten en pannen en allerlei serviesgoed.

Later die week kwamen we nog een keer terug en hadden we afgesproken met twee vrienden van ons uit Amsterdam, Eddy en Louisa. Ik had de sleutels zolang even gekregen van de makelaar om het aan hun te laten zien. Zij vonden het ook heel erg leuk. Daarna vervolgden we onze vakantie en vertrokken weer naar de volgende dorpen waar we overnachtingen hadden geboekt. Helaas hoorden we de rest van de vakantie nog niets van de makelaar of van onze advocate, dus de legalisatie was er nog steeds niet doorheen toen we weer terug vlogen naar Nederland.

Eind oktober begin November hadden we nog een reisje naar Kreta gepland, dus nu was het maar hopen dat tegen die tijd alles geregeld zou zijn. Maar helaas was dat niet het geval. We zijn nog wel een keer gaan kijken en hebben wat sinaasappels geplukt, maar daar bleef het bij. Pas op 13 november, zo'n tien dagen nadat we alweer terug waren in Nederland, kreeg ik een e-mail van mijn advocate dat zij de documenten van de topografie van het perceel van de de bouwkundig ingenieur had ontvangen. Er was me al verteld dat die dan weer naar een notaris in Griekenland moesten worden gestuurd, die het dan weer verder in behandeling zou nemen. Het was leuk om de plattegrond te hebben en te bekijken. Ik kwam erachter dat er nog een ruimte was van 15 m2 die we niet hadden gezien en dat de veranda meer dan 26 meter lang was.

Op 9 januari kreeg ik bericht dat het contract nu bij de notaris lag en dat zij er mee aan de slag ging. Het einde was in zicht en er zou spoedig getekend worden. Maar een paar dagen later werden we weer teleurgesteld want een van de verkopers uit Engeland kreeg een probleem met de Griekse belastingdienst omdat hij als Griek stond vermeld maar dat niet was. Er moesten weer nieuwe documenten worden geregeld en daar moest weer een apostille (speciale stempel, ik denk via het Griekse consulaat in Engeland of de rechtbank aldaar) op. Die documenten moesten dan weer opgestuurd worden naar hun advocaat op Kreta. Het regelen van de papieren zou volgens de e-mail zo'n drie weken gaan duren.

Ondertussen heeft mijn beste vriend, met wie ik het huis samen zou kopen, om allerlei redenen afgezien van de aankoop. Mijn advocaat en wij zijn er ondertussen behoorlijk gefrustreerd door geraakt. Ik heb nu maar opdracht gegeven om niets te tekenen. Ik ga eerst nog een keer kijken en dan koop ik het huis misschien in mijn eentje. 12 April vliegen we weer die kant op en zien we verder. Op 27 maart krijg ik dan weer bericht van mijn advocaat dat de benodigde papieren die naar schatting half maart op Kreta zouden belanden, nog steeds in Engeland waren en dat er nog een apostille op moest worden gezet. Daarna moest het dan weer opgestuurd worden. De kans dat ik het contract kan tekenen tijdens mijn vakantie van 12 april is dus heel erg klein volgens haar.

En toen kwam het weekje Kreta. Vrijdag 12 mei vlogen we eerst naar Athene waar we aan de kust een overnachting hadden voordat we de volgende dag door zouden vliegen naar Heraklion op Kreta. De maandag daarop hadden we een afspraak met de makelaar die de sleutels zou overhandigen. Op dinsdag hadden we een afspraak met de advocate Eleftheria in Agios Nikolaos anderhalf uur rijden van ons vandaan. Wij vonden haar allebei ontzettend aardig. Wel moest er een nieuwe volmacht worden gemaakt bij een notaris omdat ik nu het huis alleen zou gaan kopen. Overigens was de originele volmacht die in Nederland was gemaakt bij de Nederlandse notaris zodanig door die notaris veranderd dat hij nog maar met pijn en moeite werd goedgekeurd op Kreta. Er werd een afspraak gemaakt bij de notaris op de donderdag en de advocate zou mee gaan.

Om vijf uur op de dinsdag hadden we nog een tweede afspraak met de makelaar en een aannemer om het pand door te lopen om te kijken wat er allemaal moest gebeuren. Toen we op het dak stonden schrokken we toch wel heel erg. Er zaten flink wat barsten in, er zaten kieren tussen de dakpannen en de schoorsteen stond los. Beneden gekomen zagen we veel meer pleisterwerk dat was losgekomen en de deuren waren eigenlijk allemaal verrot. Toen de aannemer een stuk laminaat optilde zagen we daaronder een natte betonvloer. Bovendien waren alle koelkasten gaan roesten eigenlijk kon bijna de hele huisraad naar de vuilnis. Ik kreeg steeds meer bedenkingen vanwege de oplopende kosten en het toekomstige onderhoud, zeker nu ik er alleen voor stond. Mijn vriend verloor ook zijn enthousiasme.

Toen ik donderdagochtend wakker werd besloot ik dan ook na een paar nachten piekeren om er een punt achter te zetten. We waren dan wel de deposit van 6000 euro kwijt, maar ik hoefde me er geen zorgen meer over te maken. Ik besloot om wat appartementen te gaan bekijken in het complex waar we altijd logeren en waar ik me altijd gelukkig voel. De manager van het complex zou me in de middag wat sleutels geven om te gaan kijken. We gingen eerst naar Agios Nikolaos voor onze afspraak met de notaris (en de advocate). Eindelijk had ze alle papieren in orde van de verkopers (na bijna NEGEN maanden!!), maar ik had haar al gezegd nog even niets te tekenen. De advocate mocht het slechte nieuws doorgeven aan de advocaat van de verkopers en daarna werd er een nieuwe volmacht opgezet waarin zij ook de bevoegdheid kreeg om in de toekomst via een accountant de Griekse belastingen te regelen. Het moest vertaalt worden zodat we begrepen wat erin stond. De kosten waren 100 euro.

Omdat de verkoop niet door ging (maar er toch heel veel werk was verricht door haar) was de advocate zo coulant om maar de helft van haar rekening te vragen (toch nog 496 euro). Thuisgekomen in ons vakantieverblijf heb ik de makelaar een e-mail gestuurd dat we van de koop afzagen en dat ik de sleutels in het huis in Vori achter zou laten (zo was dat ook afgesproken en het makelaarskantoor was al om 1 uur in de middag gesloten dus daar kon ik ze niet afleveren).

In het resort waar we regelmatig verblijven heb ik die middag nog twee penthouses bekeken die te koop stonden. Het leek mij en iedereen om me heen verstandiger om iets kleiners aan te schaffen waar minder onderhoud aan hoefde te worden gedaan. Bovendien zit ik hiet vlakbij, op kleine loopafstand, een van mijn favoriete stranden en er zijn twee grote zwembaden bij het complex. Ik begreep dat de servicekosten 120 euro per maand waren, maar je had ook de optie om je apprtement te verhuren als je er zelf niet was.

In beide penthouses die we bekeken waren ze bezig met het onderhoud en ze waren dan ook niet opgeruimd en aangekleed, maar je kreeg wel een idee. Alle meubels die normaal op de balkons zouden staan, stonden nu binnen, en de grote hoeveelheid kussens waarmee het dakterras normaal mee wordt aangekleed lagen nu op het bed in de master bedroom. Ik was er toch positief over. Ze hadden allebei twee slaapkamers: een double en een slaapkamer met een stapelbed. De woonkamer / keuken was niet erg groot maar voldeed wel en was modern. Alles zat er verder op en aan (meubels, keukengerei, vaatwasser, tv). De badkamer met douche en toilet zag er in beide penthouses prima uit. Elk penthouse had een ruim balkom aan de voorkant met uitzicht op de zee en aan de achterkant een balkon met ochtendzon dat op het parkeerterrein uitkeek. Via het gemeenschappelijke trappenhuis (dat gedeeld wordt met nog een penthouse) kom je op het grote dakterras met een prachtig uitzicht.

Ik zet hieronder even wat foto's van hoe (soortgelijke) penthouses eruit zien als ze wel klaar zijn. Ondertussen zit ik nog te wachten op de prijs ervan want die heb ik nog niet doorgekregen. 18 Mei gaan we weer die kant op en kijken we weer verder. Misschien zijn er nog andere appartementen die we kunnen bekijken als het te duur uit mocht vallen.