Milos bootverhuur: een zeiltocht op de privé zeilboot de Kirki met kapitein Petros

Dit is een leuk idee voor mensen die graag zelf willen bepalen wat ze willen gaan bekijken, zonder andere mensen erbij. De Kirki zeilboot ligt in de haven van Adamas en is te huur voor dagtochtjes maar kan ook voor meerdere dagen afgehuurd worden. Er zijn slaapplaatsen aan boord. Je kunt je plannen bespreken met kapitein Petros. De Kirki boot biedt plaats aan zes gasten en het eigenlijk helemaal niet zo duur. De prijs in 2013 varieert van 300 euro (laagseizoen) tot 500 euro (hoogseizoen) per dag, en dit is inclusief eten en drankjes (voor de dagtochten). Er is niet veel te huur qua privé-boten op Milos en kapitein Petros is de goedkoopste. De excursies vanaf de haven van Adamas waarbij je de boot moet delen met mensen die je niet kent kosten 50 euro per persoon, dus als je met zes mensen bent, heb je voor hetzelfde geld je eigen boot. De meest populaire routes zijn de tocht langs de prachtige kust van het eiland Milos naar Kleftiko met zwemstops op diverse plekken, of de tocht naar de Glaronissia eilandjes en dan rondom het schitterende onbewoonde eiland Polyaigos. Telephone +30 6944659914 - Stuur een e-mail aan captain Petros op Milos.

Nadat wij al de tocht langs de kust van Milos naar onder andere de Sykia grot en Kleftiko met een gewone excursieboot hadden gemaakt, leek het ons een goed plan om in alle luxe met zijn twee de andere populaire route naar de Glaronissia eilandjes en rondom Polyaigos eiland met de Kirki te doen. Ik had hierover al contact met kapitein Petros gehad. Het was prettig dat hij goed Engels sprak en hij was ook heel sympathiek. Hij gaf leuk uitleg bij de dingen waar we al varend langskwamen. Onderweg langs de kust varend gingen we op weg naar de eerste grote "attraktie", de Glaronissia eilandjes. Deze drie kleine eilandjes liggen aan de noordoostzijde van Milos, niet ver van Pollonia, en ze zijn een heel bijzonder vulkanisch fenomeen. Ze zijn onstaan onder zeer grote druk en ze bestaan uit allemaal hexagone (zes-kantige) buizen. Voorzover ik heb begrepen is er alleen in Tasmanië iets vergelijkbaars te vinden. Het water rond de eilandjes is prachtig turqoise van kleur. De eilandjes worden (natuurlijk) niet bewoond door mensen, en alleen de meeuwen hebben er hun thuis en hebben de eilandjes dan ook hun naam gegeven (Glaronissia betekent zeemeeuw). Glaronissia was de eerste plek waar wij even de zee in zijn gegaan om wat te zwemmen. Als je daarna verder vaart kom je nog langs een andere rots (die je goed kunt zien vanuit Pollonia) die ook uit allerlei buizen lijkt te bestaan.

Het eiland Polyaigos is ooit door een Byzantijnse keizer aan de kerk geschonken en daarom is het nu (gelukkig) onbewoond. Het ligt vlak naast het eiland Kimolos (afstand ongeveer 2 kilometer) maar het is daar totaal verschillend van. Daar waar de kustlijn van Kimolos vooral bruin en grijs is, heeft de kustlijn van Polyaigos allerlei prachtige kleuren wit, roze en oranje. In plaats van mensen wonen er op Polyaigos geiten en in de grotten langs de kust woont de beschermde Monachus Monachus zeehond. De Grieks-orthodoxe kerk leent wat stukjes land op het eiland uit aan plaatselijke geitenhoeders die op de eilanden Milos en Kimolos wonen. Polyaigos is ongeveer 18 km2 groot en de kustlijn is ongeveer 25 kilometer lang. Op diverse plaatsen langs deze kust liggen leuke ongerepte kiezelstrandjes. Onze eerste stop was in de zogenaamde "Blue Bay". Waarom die zo genoemd wordt behoeft eigenlijk geen nadere uitleg. De baai heeft wat weg van een amfitheater met witte rotsen rondom en de zee heeft er een prachtige blauwe kleur water.

Vanaf de Blue Bay voeren we verder langs de kust waar even verderop een stel prachtige puntige rotsen uit de zee komen zetten. Onderweg komen we ook nog de restanten van een oude gebouwtje tegen dat ooit werd gebruikt in de tijd dat er nog een mijn op het eiland was (nu verboden). De rotsen steken als majestueus als een soort kasteeltorens uit de zee en we varen en vlak langs. Het lijkt bijna of we op een andere planeet zijn beland of in een science fiction film. We zijn nu aan de zuidkant van het eiland en gaan rondom Polyaigos verder naar de oostkant.

Al varend langs de prachtige wit-roze-oranje-rode kust zien we nog meer leuke verlaten witte strandjes liggen. Ook komen we langs diverse plekken waar het water een prachtige turqoise kleur heeft. Je kunt hier een strandje uitkiezen waar je helemaal alleen kunt gaan liggen.

Wij maken een stop bij een van die strandjes aan de oostelijke zijde van Polyaigos en zwemmen er naartoe vanaf de zeilboot, terwijl kapitein Petros de maaltijd gaat maken. Het is een vrij groot kiezelstrand met mooie witte, maar ook veel leuke gekeurde keitjes. Het water is helder en weer turqoise en het strand is schoon. Er is ook een pad dat leidt naar een boven het strand gelegen vuurtoren. Opvallend zijn ook de vreemd gevormde rotsen die vanuit het landschap als punten uit de grond komen zetten. Na een half uurtje "vrij" zwemmen we weer terug naar de boot. Er kan weer een nieuw eiland "bijgeschreven" worden waar we voet aan wal hebben gezet. Petros heeft wat lekkers voor ons klaargemaakt en we genieten van het eten, met een koud wit wijntje erbij.

Als we uit zijn gegeten gaat de boottocht verder langs de kust van Polyaigos en we varen onder een boog door in een wat lijkt (of is) een ingestorte grot. De kleur van het water wordt ondertussen voorspelbaar maar het is inderdaad weer turqoise. We gaan verder langs de noordkant van het eiland Kimolos en varen dan rond dat eiland via de westkant weer naar Milos. Het verschil met Polyaigos is toch wel extreem. Niet dat Kimolos niet charmant is, maar de kustlijn mist de prachtige kleuren die we op Polyaigos de hele tijd tegenkwamen. Ook het water is er niet zo prachtig blauw als wat we de hele tijd hebben gezien. De westkant van Kimolos maakt ook een verlaten indruk. Er zijn wat mooie rotsen in de zee en we zien wat strandjes, maar huizen zijn er eigenlijk nauwelijks aan deze kant van het eiland. Weer bij het eiland Milos aangekomen varen we eerst nog langs een aantal bijzondere rotsen die de zee uit komen zetten. Het water hier is groenblauw en mooi helder.

We varen de grote baai in waar ook het havenstadje Adamas ligt. Eerst maken we nog een stop en varen rond een aantal gekke rotsen. Een ervan lijkt op een beer en als je verder doorvaart en terugkijkt lijkt dezelfde rots op een konijn. Met wat meer fantasie kun je in andere rosten weer andere dingen zien. We gaan door langs de kust en zien diverse dorpen met "syrma". Dit waren van origine in de rotsen uitgehakte opbergplaatsen waar na het einde van de zomer de vissersboten werden opgeborgen. Na de Tweede Wereldoorlog begonnen de mensen er een verdieping op te zetten en ze te gebruiken als vakantiehuisjes. Nadat de kapitein zijn boot had geverfd had hij meestal nog een hoop verf over en daarmee schilderde hij dan zijn huis. Vandaar dat alle huizen in deze dorpjes een andere kleur hebben, wat het extra feestelijk maakt. Het laatste dorp met syrma waar we langsvaren is tevens het mooiste. Het is de voormalige hoofdstad van het eiland, Klima. Direkt naast het dorp zijn in de rotsen de uitgehakte catacomben te zien die zijn gemaakt in de Romeinse tijd (1ste eeuw na Christus). Ooit is men hier begonnen met de eerste catacomben en later is men doorgegaan even boven Klima waar zich nu het op een na grootste complex van catacomben op de wereld bevindt (zie de pagina bezienswaardigheden). Dat was het verhaal van onze dag op de Kirki boot. Om 7 uur in de avond waren we weer terug en we hadden echt een bijzondere dag gehad. Misschien leuk om ooit nog eens een andere tocht met kapitein Petros te maken.....