Google Chrome ziet het uitvergroten van mijn foto's, sommige links en soms het scrollen door de pagina's als een popup. Als je wilt navigeren op mijn website sta dan de "popups" toe.

Het dorpje Rodopos ligt op het schiereiland met dezelfde naam, het Rodopos schiereiland, even ten noordwesten van het stadje Kolimbari, en niet ver van Kissamos. Het is een rustig dorp met een aantal kerkjes, wat winkels en een groot plein met een paar taverns en een waterput. Op het dorpsplein staat ook een oude Romeinse zuil met inscripties, die dateert uit de tijd van keizer Hadrianus (119 - 138 na Christus). Hij gaf de afstand aan naar het Diktynna Heiligdom dat in het noorden van het schiereiland ligt. In Latijn staat erop geschreven dat de weg naar het heiligdom was gefinancierd door keizer Hadrianus en door het rijke Diktynna heiligdom zelf. De zuil is in de 19e eeuw opgegraven en heeft tot het begin van 2002 bij het Agios Georgios kerkje gestaan. Daarna is het naar het grote plein gebracht (waar het ook meer opvalt). Het Agios Georgios kerkje is een oud kerkje, ik denk zelf dat het uit de Byzantijnse periode stamt, maar ik kan er verder geen info over vinden. Het staat wat verderop in het dorp aan de rechterkant van de weg en het is gesloten.

Van het heiligdom kun je een voorbeeld zien op een tekening, zodat je een beetje een indruk kunt krijgen hoe het er ooit uit heeft gezien. Op een plattegrond worden de bezienswaardigheden op het schiereiland aangegeven. Behalve deze twee "bezienswaardigheden" (de zuil en het kerkje) is Rodopos een typisch landelijk Kretenzisch dorpje met opgeknapte huizen naast huizen die zijn vervallen en er ligt landbouwgebied omheen. Veel mensen in Rodopos hebben een tuintje waar ze groentes verbouwen en er staan wat schapen in de velden. Vanaf het dorp loopt de weg nog een stuk door naar het noorden, maar dan houdt het toch plots op en wordt het een pad.

Het hele schiereiland Rodopos is vrij rustig en nog redelijk onontdekt. Op veel van de plattegronden staan de wegen nog niet goed aangegeven of denk je dat je op rommelige paden belandt met je auto in plaats van de smalle asfaltweggetjes die er hier en daar ook zijn. Daarom vermijden veel mensen nog dit stuk van het eiland. Het gebied is geliefd bij de wandelaars en fietsers.

Vanaf Afrata is er een pad dat leidt naar het uiterste noorden waar je het Diktynna Heiligdom kunt zien. Op de weg passeer je de Ellinospilos grot die reeds bewoond in de prehistorie. Het heiligdom in het noorden van het schiereiland Rodopos was opgedragen aan de dochter van Zeus. De mythe vertelt dat ze om te ontsnappen aan koning Minos op deze plek in de zee sprong. Vissers hebben haar volgens het verhaal hier in hun netten gevangen en zij brachten haar naar het eiland Aegina, waar ze werd vereerd als een godin. De bevolking van Kreta noemde haar Diktynna (wat "vangnet" betekent).

Het eerste heiligdom dateert uit 700 voor Christus en er is zo goed als niets van overgebleven. Twee eeuwen later werd het heiligdom herbouwd. Gedurende de periode van de Romeinse keizer Hadrianus werd het vergroot. Tijdens de latere eeuwen verdween een groot deel van de gebouwen, meestal door mensen die de stenen gebruikten om hun eigen huizen te bouwen. De Romeinse tempel werd omringd door zuilen. Plaatsen waar water werd opgeslagen zijn hier ook gevonden. Beelden van de Romeinse keizer en de godin die op deze plek zijn gevonden zijn te zien in het Museum van Chania. De wandeling naar het heiligdom langs de kustweg is lang en vermoeiend en het is beter die niet te maken als het te warm is. De optie is om naar het heiligdom Diktynna te gaan met de boot uit het nabijgelegen dorp Kolimbari. Ook vanuit Platanias (en misschien vanaf Chania?) schijnen er bootjes naar het heiligdom te varen.

Diktynna was een Minoische berggodin die hield van de jacht en van de natuur. Volgens de mythe was ze een mooie vrouw die in het westen van Kreta geboren was, bij de Samaria kloof en de Witte Bergen, en ze bleef uit vrije keuze een maagd. Koning Minos werd verliefd op haar en achtervolgde haar negen maanden lang over het gehele eiland, totdat Diktynna van de klif afsprong waar nu het heiligdom staat. De vissersman die Diktynna redde en naar Aegina bracht werd ook verliefd op haar. Diktynna sloeg zijn advances af en vluchtte naar het heiligdom van Artemis. De Godin Artemis beloonde Diktynna voor het bewaren van haar maagdelijkheid en maakte haar onsterfelijk.

De Godin Diktynna werd over het gehele eiland Kreta vereerd maar voornamelijk in het westen, waar ook de meeste tempels in haar ere zijn gebouwd. Het heiligdom in Diktynna was het grootste en rijkste. Mensen kwamen hier blootvoets met hun offergaven naartoe. Op deze wijze stonden ze meer in kontakt met de natuur waar Diktynna zo van hield.

Aan het einde van het schiereiland boven een baai met een mooi strand staan op een rotsplateau de restanten van een tempel en van een altaar die in 123 na Christus onder het bewind van Hadrianus zijn gebouwd. Er zijn ook restanten van een aquaduct en van andere gebouwen. Na de val van het Romeinse rijk werd de tempel geplunderd en verlaten. Het gebied bij Diktynna is nooit echt goed doorzocht door archeologen dus er zou nog meer onder de grond kunnen liggen.