Na de uitbarsting van de vulkaan bleven er twee grote eilanden over: Thira (beter bekend als Santorini) en het veel kleinere eiland er tegenover, dat Thirassia wordt genoemd. Behalve dat ze tegenover elkaar in de Egeïsche Zee liggen zijn ze ook op vele andere manieren elkaars tegenpolen. Terwijl Santorini met zijn vele huizen die op de vulkaanklif zijn gebouwd een eiland is dat geheel afhankelijk is geworden van het toerisme, zijn er op Thirassia nauwelijks huizen en het is er ook heel erg stil. Het is zelfs moeilijk om accommodatie te vinden op het eiland (naar het schijnt is er iets in de Chora, maar we kregen te horen dat hier de taverna van het dorp soms de deuren al sluit om 18.00 uur, dus geen leuke late etentjes).

Tot 236 voor Christus was Thirassia aangesloten op het noordelijk deel van Santorini, maar een uitbarsting verwoestte een landbrug die de twee verbonden eiland. Omdat er geen echt goede zandstranden op het eiland Thirassia zijn, heeft het zich nooit ontwikkeld tot een toeristische bestemming. Dit is de reden waarom het hele eiland nog heel erg onbedorven is en een bezoek aan Thirassia kan aanvoelen als een bezoekje terug in de tijd. Er zijn maar een paar nederzettingen op het eiland waarvan Manolas de grootste is. Dit dorp is als een miniatuur versie van Fira of Oia op Santorini, en er zijn grot-huizen en windmolens. Een van de bezienswaardigheden van Thirassia is het Kimisis klooster in het zuiden van het eiland, dat kan worden bereikt door een wandeling over de caldera rand vanaf het dorp Manolas. Je komt onderweg ook langs het verlaten dorp Kera. Ten noorden van het dorp Riva ligt de aantrekkelijke oude Agia Irini kerk, waaraan het naburige Santorini - Saint Irini - haar Venetiaanse naam heeft te danken.

De meeste bezoekers naar het eiland komen vanuit Fira, de hoofdstad van Santorini, en landen in de haven van Korfos. In Korfos is een klein kiezelstrand en er zijn een paar eethuisjes. In Korfos zijn ook de trappen die leiden naar de hoofdstad Manolas. Wij namen een kleine boot van een van de havens van Oia, Ammoudi, en kwamen aan in de haven van Riva (vaak aangeduid als Agia Eirini), die aan de noordzijde van Thirassia ligt. Vanaf Ammoudi vertrekt om 8.30 in de ochtend en om 12.30 uur in de middag een kleine boot en hij keert terug vanaf Riva (Agia Eirini) om 17.00 uur in de middag (in 2011 waren de tijden weer veranderd en de boot was een grotere, zie het vaarschema, maar dat zegt niet dat het in de jaren daarop de tijden hetzelfde zullen zijn, dus check het in de haven van Amoudi bij Oia, of vraag het aan de mensen die er werken, in 2013 was het hele schema verdwenen maar de boot ging nog wel op en neer). Bij aankomst in Riva staat er een bus te wachten om je naar Manolas te brengen (behalve op zondag, maar dan zijn er wel weer bewoners in het dorp die je tegen een schappelijk prijsje naar boven willen rijden).

Ik geloof dat ik het zo goed zeg maar ik moet er wel bij zeggen dat het allemaal heel onduidelijk was. Er waren twee bestemmingen van de boot: Korfos en Riva. Korfos is het stadje beneden aan de berg waar je de klim begint naar de Chora (Manolas), en Riva is de andere bestemming, met een groot kiezelstrand en een taverne. Hier staat in het dorp echter een naambord met "Agia Eirini" (de heilige vrede) erop. Alle plattegrondjes van Thirassia zeggen iets anders en ze zijn allemaal onduidelijk en ongedetailleerd en volgens mij weten de bewoners van Thirassia zelf ook niet meer hoe hun dorpjes heten.

Riva (of Agia Eirini?) bestaat uit slechts enkele tientallen huizen langs de kust en een paar eethuisjes. Er is een lang gestrekt kiezelstrand met zwarte ronde lava stenen. Kom niet onvoorbereid naar dit strand omdat er geen schaduw is. Je moet je eigen parasol, zonnebrandcrème, wat te eten en veel water meenemen, en misschien nog een slippers als je de zee in wilt gaan (wij deden dat niet op onze slippers en ik kon ik mijn voeten aan het eind van de dag goed voelen). De keitjes zijn niet echt prettig om op te lopen en ze kunnen ook erg heet worden. De temperatuur van het water is lekker (maar hé, je zwemt boven de vulkaan) en het water is helder. Een dagje Thirassia en alle rust en natuurschoon was voor ons in ieder geval een hele bijzondere ervaring.

Tijdens ons eerste bezoek aan Thirassia hebben we alleen maar wat op het strand gelegen en waren we gewoon tevreden met het idee dat we op een ander eiland waren geweest, maar tijdens ons tweede bezoek wilden we het eiland toch iets beter gaan bekijken. Dat kwam mede omdat ik op televisie een programma had gezien waar mensen het eiland bezochten en via de trappen naar de Chora klommen op zoek naar een begraafplaats waar een vampier zou begraven liggen. De beelden waren prachtig. Het graf lag bij een schitterend kerkje waar je een waanzinnig mooi uitzicht had over Thirassia. Daar wilde ik ook naartoe en natuurlijk wilde ik ook het graf van de vampier vinden

Dit keer legde ons bootje aan in Korfos. Het is een gezellig klein haventje met wat strandjes ernaast. Dit haventje is ook de bestemming van de bootjes uit Fira (alhoewel er af en toe ook een pontje uit Fira komt waar wat auto's op kunnen staan - de Nissos Thirassia). In Korfos zijn een aantal tavernes en een paar huisjes. Op zich is het heel klein. Het lijkt wel of het er is neergezet om de toeristen te accommoderen die naar boven kijken en het dan niet zien zitten om naar het bovengelegen dorp te gaan klauteren. Van alle mensen die uit het bootje stapten waren er maar vier (inclusief ons) die eraan begonnen. Het is trouwens ook mogelijk om met een ezeltje de tocht naar boven te maken. Wij gingen te voet. De tocht naar de bovengelegen Chora Manolas duurt toch snel zo'n twintig tot dertig minuten, maar nadat we over de helft waren leek het wel een eeuwigheid. Vooral in de warmte is het een hele onderneming, maar de mooie uitzichten die je onderweg krijgt maakt het weer een beetje goed. Waarschuwing: neem een grote fles water mee als je aan deze klim begint want je zult hem nodig hebben!

Aan het einde van de trappen kom je boven uit in het dorp Manolas. Hier op de hoek zit strategisch geplaats direkt een taverne waar je naar binnen wordt gelokt. Wij zijn even doorgelopen, eigenlijk omdat ze ons naar binnen stonden te roepen en dat ineens een commerciëel gevoel gaf ofzo, en we zijn een eindje verderop in de schaduw even uit gaan rusten en we hebben een paar slokken water genomen. Verder is het in het dorp heel erg rustig en we hebben er nog maar een paar mensen gezien (drie in totaal). Er staan mooie kerkjes in het dorp en hetzelfde soort huisjes als in Santorini en het lijkt er veel op, alleen is het veel en veel rustiger en het dorp is niet zo groot of opgeknapt als bijvoorbeeld de dorpen Oia of Fira op Santorini. Je hebt vanaf het dorp Manolas ook een mooi uitzicht op de zee en Santorini.

Na een wandeling door het dorp en het een beetje bekeken te hebben, hadden wat goed nieuws en slecht nieuws. Het goede nieuws was dat ik de kerk met het kerkhof (de Agios Charalampos kerk), die ik had gezien op televisie zag liggen en het slechte nieuws was dat het zelfs nog hoger lag, op een heuvel net buiten het dorp. Het duurde nog eens tien minuten of zo om er te komen. Eenmaal op het kerkhof keken we rond om te zien of we het het graf van de vampier konden vinden, maar natuurlijk was het er niet op geschreven, en dus hebben we het waarschijnlijk wel gezien, maar we wisten niet dat dat het was. Een graf sprong er nogal uit. Het was meer een zuil met een kruis erop en zonder foto erbij, geen aarde ervoor, dus we vermoeden dat dit het vampierengraf is. Omdat de kerk op een van de hoogste plekken van het eiland staat waren de uitzichten hier nog nog beter. Om de hoek van de kerk vonden we een heleboel kippen en een kalkoen. Ik weet het niet zeker, maar ik denk dat als we door zouden hebben gelopen we een stukje verderop in een oud verlaten dorp terecht zouden zijn gekomen. wie weet, misschien zullen we eens natrekken de volgende keer dat we op het eiland zijn.

Het kerkje met het kerkhof kun je bereiken als je nadat je boven bent gekomen via de trap linksaf slaat richting de grote kerk die in het dorp staat. Op een gegeven moment zie je het dan vanzelf liggen. Onderweg naar het kerkje met de begraafplaats kom je ook nog een accommodatie tegen waar je een kamer kunt huren als je op het eiland bent. Er is niet veel te huur op dit heel erg rustige eilandje. Volgens het internet hebben alle kamers een balkon met zeezicht, een badcel, een tv en een kitchenette.

Zacharo Rooms is gelegen op het hoogste punt van het dorp Manolas, in Thirasia. Het biedt eenvoudige kamers met een balkon met uitzicht op de zee en de haven. De tuin en de patio's / balkons van de kamers bieden uitzicht over het dorp en het eiland Ios, de haven van Korfos en de wilde schoonheid van de Caldera. Alle kamers hebben airconditioning, televisie, een koelkast en een eigen badkamer. Het strand ligt op 2,5 km afstand en de haven ligt op 3 km afstand. Het dorpscentrum en de winkels liggen op slechts 150 meter van Zacharo Rooms. Er is gratis parkeergelegenheid beschikbaar.

Check beschikbaarheid & prijzen en boek Zacharo Rooms op Thirassia - klik hier

Nadat we het kerkje op de heuvel hadden bekeken besloten we om vanaf het stadje in de bergen langzaam aan naar het dorpje met het strand te gaan lopen, dat aan de noordkant van het eiland ligt. Je kunt er blijkbaar op verschillende manieren naartoe. Er is een kustweg, maar wij besloten om over de berg te lopen (het is alleen nog maar afdalen en je hoeft niet veel meer te klimmen). Je hebt hier prachtige uitzichten. De wandeling duurt misschien een uur, anderhalf uur en het laatste stuk is vrij steil naar beneden en best nog wel vermoeiend. Onderweg zie je weinig huizen staan maar wel een flink aantal leuke kerkjes.

Op het eiland gaat de natuur lekker zijn gang, behalve op de vele velden waar druiven worden geteeld om wijn van te maken. Ook loop je langs een medisch centrum met een ambulance (met een lekke band!). Als je bijna bij het einde bent dan kom je nog een klein klooster tegen (Agia Irini) dat natuurlijk gesloten is. Er zijn op het eiland nog meer kloosters, vijf meer in totaal, maar die staan op andere plekken, onder andere langs de kustweg in het westen en in het zuidelijke stuk van het eiland. Voor ons dus een reden om nog eens terug te gaan en dan misschien niet meer de klim te maken via de trappen naar de Chora, maar gewoon de bus te nemen vanaf het andere plaatsje. Daar staat bij aankomst van het bootje namelijk altijd al een bus klaar die je naar boven brengt: even iets makkelijker.

Je kunt vanaf de hoofdstad Manolas op twee manieren over de heuveltop naar naar de haven van Agia Eirini teruglopen. Er is een geasfalteerde weg en een van beton. De wandeling duurt ongeveer een uur à anderhalf uur. Ook leuk is de wandeling langs de kust. Als je van de vampierenkerk terugloopt en direkt de eerste afslag aan je linkerhand en blijft de route naar beneden lopen. Je komt dan aan in een ander erg mooi dorpje dat Potamos heet. Ook hier is het uitgestorven en er staan een flink aantal prachtige kerken, waaronder een met een bijzondere beschilderde klokkengevel. Net als je denkt dat je de laatste kerk van het dorp nu wel gezien hebt, komt er nog een heel klein kerkje op je pad. Aan het einde van de weg naar beneden is de spitsing die links naar Agrilia en de verderop gelegen Christos kerk gaat, of rechts naar het haventje van Agia Eirini. Onderweg naar Agia Eirini kom je een aantal lege zwarte kiezelstranden tegen (niet allemaal even schoon, maar de grootste zag er best aardig uit). Een andere wandelmogelijkheid is om vanaf de hoofdstad Manolas helemaal door te lopen naar de zuidelijkste punt van het eiland waar nog een kerk staat, de Kimisi Theotokou.

We hadden nog een beetje tijd over om in Riva / Agia Irini door te brengen, dus namen we een drankje in een van de tavernes, het Agistri Restaurant, waar je op de zee uitkijkt. Nadat we onze vermoeide voeten in het water lieten hangen, voelden we ons meteen veel beter. De boot terug naar Santorini heeft ons precies op schema opgehaald, om tien minuten over vijf. Deze boot is vrij snel en dus duurt het slechts ongeveer tien of vijftien minuten voordat je terug bent in de haven van Amoudi.