Gender Mainstreaming – een culturele revolutie

door Gabriele Kuby

Achter de rug van het publieke bewustzijn vindt een Culturele Revolutie plaats die bezig is de binnenste kern van onze sociale structuur in de maatschappij te veranderen. Het gaat om de stapsgewijze ontbinding van de identiteit van man en vrouw; om de seksuele normen en sociale vormen gebaseerd op huwelijk, familie, moeder –en vaderschap.

Deze Culturele Revolutie heeft een naam: Gender Mainstreaming.

Mainstreaming betekent het nemen van een concept en het creëren van een “mainstream” in de maatschappij, door actieve politieke actie: het scheppen van de nieuwe “gender-persoon”. Vóór de herinterpretatie was gender een grammaticale term om het geslacht van een woord te beschrijven als mannelijk, vrouwelijk of onzijdig; sex betekende de vrouwelijke of mannelijke identiteit van vrouw en man. De bedoeling van gender is het vernietigen van deze identiteit. Het is een in zichzelf besloten geloofssysteem dat stelt dat de differentiatie in twee geslachten slechts een maatschappelijke constructie is. Biologische verschillen zouden geen betekenis hebben voor de identiteit van een menselijk wezen en zijn of haar seksuele oriëntatie – zodat het sociale geslacht zou kunnen verschillen van het biologische geslacht. Zelf zijn eigen geslacht en sexuele oriëntatie kunnen kiezen zou behoren tot het gebied van de persoonlijke vrijheid van elk menselijk wezen. Er zouden niet slechts twee geslachten zijn, maar minstens zes: man en vrouw – en elk in een heteroseksuele, homoseksuele of biseksuele versie. Het heeft allemaal te doen met het scheppen van een mens die van de natuur “geëmancipeerd” is.

Deze verdraaiing van de waarheid, met veronachtzaming van de natuur, heeft filosofische achtergronden in het relativisme dat de waarneembaarheid van de objectieve waarheid ontkent (meer over het relativisme: www.europe4christ.net/fileadmin/media/pdf/dutch/Europabrief_4__dutch_.pdf). Ook Marx en Engels hun utopie over de klasseloze maatschappij die de gelijkheid van alle mensen claimt hoort tot de basis van deze ideologie. Engels schreef: “Het eerste klassenverschil dat in de geschiedenis ontstond, kwam samen met de ontwikkeling van het antagonisme tussen man en vrouw in een monogaam huwelijk en met de eerste klassenverdrukking door het onderdrukken van de vrouwen door de mannen.” Simone de Beauvoir was niet tevreden gesteld met het vechten voor gelijkheid tussen man en vrouw, maar wou het fundamentele zijn van man en vrouw in hun biologisch geslacht negeren. Zij formuleerde de bekende zin: “Men wordt niet als vrouw geboren, maar tot vrouw gemaakt.” Het is typisch voor onze tijd om de existentiële, sociale en culturele relevantie van de biologische identiteit van ons geslacht te negeren door social engineering en om in wilde weg de identiteit van man en vrouw, die historisch gegroeid is gedurende duizenden jaren, te vernietigen door een culturele top-down-revolutie.

Als de biologische identiteit van man en vrouw gedeconstrueerd is, staat niets nog de deconstructie van de sociale rollen en instituties in de weg. Want er is geen bereik in de maatschappij dat niet beïnvloed is door de bipolaire seksualiteit, alle terreinen zijn het doel van de deconstructie: huwelijk, familie, vaderschap, moederschap, opvoeding, taal, werk, cultuur, godsdienst. Dit wordt undoing gender genoemd (het ‘ongedaan maken van het geslacht’).

Op de vierde conferentie over vrouwen van de Verenigde Naties in Beijing in 1995 werd een “action platform” aangenomen dat niet verbintelijk was volgens het internationale recht, maar dat ondertekend en geïmplementeerd is door concrete politieke stappen door 191 landen in de daaropvolgende tien jaar. Een doel van dit platform is de 50:50 gelijkheid van man en vrouw in alle werk-gerelateerde zaken en bereiken van het leven. Vrouwen zouden 50 procent van alle arbeidsplaatsen, ook de topposities, moeten innemen en mannen zouden gedwongen moeten worden om 50 procent van de kinderzorg op zich te nemen. De legitieme bezorgdheid i.v.m. gelijkheid van kansen is tegen de vrouwelijke identiteit uitgespeeld door geforceerde feitelijke gelijkheid. Diversiteit wordt geherinterpreteerd als ongelijkheid en ongelijkheid als onrechtvaardigheid.

Van de wensen en persoonlijke visies van mannen, vrouwen en kinderen trekken de ideologen zich niets aan. Woorden als huwelijk, familie, moeder, vader of kinderen zijn zelfs niet opgenomen in de “action platform” teksten. Gender Mainstreaming legt iedere vrouw het ideaal van de werkende vrouw zonder familiale banden op. Het EU-verdrag van Amsterdam (1999, art. 2 en 3) heeft het over de “gelijkmaking van vrouwen en mannen” en de “eliminatie van ongelijkheden”; het EU-handvest van de grondrechten uit 2000 (art. 23) stelde reeds als doel de “gelijkheid van mannen en vrouwen” te verzekeren. Maar mannen en vrouwen zijn niet gelijk – ze hebben verschillende naturen die niet qua doel identiek zijn.

Op 11 januari 2006 nam het Europees Parlement een “Resolutie over homofobie in Europa” aan (B6-0025/2006). Homofobie als “aversie ten opzichte van homoseksualiteit en van lesbische, homoseksuele, biseksuele en transseksuele mensen” werd op hetzelfde niveau geplaatst als racisme, xenofobie en anti-semitisme. Ongelijke zaken worden met elkaar gelijk gesteld. Seksualiteit behoort – anders dan ras, immigratie status of religie – tot het moreel-normatieve domein waarover in een vrije maatschappij ieder mens, rekening houdend met iemands persoonlijke leven, vrij zou moeten zijn te beslissen. De resolutie vervolgt: “verdere actie is nodig in de EU en op nationaal niveau om homofobie uit te roeien” door “educatie, zoals campagnes tegen homofobie in scholen, universiteiten en in de media, en ook door administratieve, gerechtelijke en juridische middelen”. Dit criminaliseert elke oppositie tegen een actieve homoseksualisering van de maatschappij.

De triomfantelijke vooruitgang van Gender Mainstreaming sinds 1995 is weergaloos. Op de meeste universiteiten in westerse landen wordt gender-theorie onderwezen. Er is een gender-agent in alle gouvernementele administraties en instellingen. Een pak fondsen van de EU en de lidstaten gaat naar gender-projecten. Vandaag wordt de strijd gestreden om de volgende generatie. In deze context speelt seksuele voorlichting een cruciale rol. Lagere schoolkinderen worden al aangespoord tot vroege seksuele ervaringen door woorden en afbeeldingen in de officiële lesprogramma’s en ze worden getraind tot experts in contraceptie, met abortus natuurlijk als een onproblematische optie.

De gender-ideologie is een terugval naar voor de Verlichting met haar ideaal van wetenschappelijke rationaliteit. Het “wetenschappelijke aspect” van de gender-theorie is exclusief gebaseerd op het feit dat haar exponenten, vaak alleenstaande vrouwen, academische posities innemen. Zij ontkennen de resultaten van hersenonderzoek, sociologie en psychologie, die het onloochenbaar verschil aantonen en de nood aan het complementeren van het mannelijk en vrouwelijk geslacht.

Het ideologische karakter van Gender Mainstreaming vertoont inconsistenties. Gender bevecht het huwelijk tussen man en vrouw, maar verheft het homoseksuele samenwonen wettelijk tot de status van huwelijk. Gender bestrijdt het gezin, maar dwingt een recht af voor homoseksuele koppels om kinderen te adopteren. Gender stelt het geslacht en de seksuele oriëntering voor als iets dat door iedereen vrij gekozen kan worden, maar wilt elke informatie over - en therapeutische mogelijkheden voor - het veranderen van een homoseksuele neiging verbieden.

Gender Mainstreaming is een culturele revolutie, met een totalitaire claim die de vernietiging van het gezin doorvoert en daarom de toekomst van de komende generatie nog meer verduistert.

Gabriele Kuby (°1944), leeft als schrijfster in Beieren (Duitsland). Ze is moeder van drie kinderen. Zij studeerde sociologie en nam deel aan de revolutie van 1968. Meer dan twintig jaar vertaalde ze psychologische en esoterische werken tot ze zich tot het christendom bekeerde. Haar boeken gaan vooral over geloof, relaties, seksualiteit en gender.