door Gabriele Kuby
Achter de rug van het
publieke bewustzijn vindt een Culturele Revolutie plaats die bezig is de
binnenste kern van onze sociale structuur in de maatschappij te veranderen. Het
gaat om de stapsgewijze ontbinding van de identiteit van man en vrouw; om de
seksuele normen en sociale vormen gebaseerd op huwelijk, familie, moeder –en
vaderschap.
Deze Culturele Revolutie
heeft een naam: Gender Mainstreaming.
Mainstreaming betekent het
nemen van een concept en het creëren van een “mainstream” in de maatschappij,
door actieve politieke actie: het scheppen van de nieuwe “gender-persoon”. Vóór
de herinterpretatie was gender een grammaticale term om het geslacht van
een woord te beschrijven als mannelijk, vrouwelijk of onzijdig; sex
betekende de vrouwelijke of mannelijke identiteit van vrouw en man. De
bedoeling van gender is het vernietigen van deze identiteit. Het is een
in zichzelf besloten geloofssysteem dat stelt dat de differentiatie in twee
geslachten slechts een maatschappelijke constructie is. Biologische verschillen
zouden geen betekenis hebben voor de identiteit van een menselijk wezen en zijn
of haar seksuele oriëntatie – zodat het sociale geslacht zou kunnen
verschillen van het biologische geslacht. Zelf zijn eigen geslacht en
sexuele oriëntatie kunnen kiezen zou behoren tot het gebied van de persoonlijke
vrijheid van elk menselijk wezen. Er zouden niet slechts twee geslachten zijn,
maar minstens zes: man en vrouw – en elk in een heteroseksuele, homoseksuele of
biseksuele versie. Het heeft allemaal te doen met het scheppen van een mens die
van de natuur “geëmancipeerd” is.
Deze verdraaiing van de
waarheid, met veronachtzaming van de natuur, heeft filosofische achtergronden
in het relativisme dat de waarneembaarheid van de objectieve waarheid ontkent
(meer over het relativisme: www.europe4christ.net/fileadmin/media/pdf/dutch/Europabrief_4__dutch_.pdf).
Ook Marx en Engels hun utopie over de klasseloze maatschappij die de gelijkheid
van alle mensen claimt hoort tot de basis van deze ideologie. Engels schreef:
“Het eerste klassenverschil dat in de geschiedenis ontstond, kwam samen met de
ontwikkeling van het antagonisme tussen man en vrouw in een monogaam huwelijk
en met de eerste klassenverdrukking door het onderdrukken van de vrouwen door
de mannen.” Simone de Beauvoir was niet tevreden gesteld met het vechten voor
gelijkheid tussen man en vrouw, maar wou het fundamentele zijn van man en vrouw
in hun biologisch geslacht negeren. Zij formuleerde de bekende zin: “Men wordt
niet als vrouw geboren, maar tot vrouw gemaakt.” Het is typisch voor onze tijd
om de existentiële, sociale en culturele relevantie van de biologische
identiteit van ons geslacht te negeren door social engineering en om in
wilde weg de identiteit van man en vrouw, die historisch gegroeid is gedurende
duizenden jaren, te vernietigen door een culturele top-down-revolutie.
Als de biologische identiteit
van man en vrouw gedeconstrueerd is, staat niets nog de deconstructie van de
sociale rollen en instituties in de weg. Want er is geen bereik in de
maatschappij dat niet beïnvloed is door de bipolaire seksualiteit, alle
terreinen zijn het doel van de deconstructie: huwelijk, familie, vaderschap,
moederschap, opvoeding, taal, werk, cultuur, godsdienst. Dit wordt undoing
gender genoemd (het ‘ongedaan maken van het geslacht’).
Op de vierde conferentie over
vrouwen van de Verenigde Naties in Beijing in 1995 werd een “action platform”
aangenomen dat niet verbintelijk was volgens het internationale recht, maar dat
ondertekend en geïmplementeerd is door concrete politieke stappen door 191
landen in de daaropvolgende tien jaar. Een doel van dit platform is de 50:50
gelijkheid van man en vrouw in alle werk-gerelateerde zaken en bereiken van het
leven. Vrouwen zouden 50 procent van alle arbeidsplaatsen, ook de topposities,
moeten innemen en mannen zouden gedwongen moeten worden om 50 procent van de
kinderzorg op zich te nemen. De legitieme bezorgdheid i.v.m. gelijkheid van
kansen is tegen de vrouwelijke identiteit uitgespeeld door geforceerde
feitelijke gelijkheid. Diversiteit wordt geherinterpreteerd als ongelijkheid
en ongelijkheid als onrechtvaardigheid.
Van de wensen en persoonlijke
visies van mannen, vrouwen en kinderen trekken de ideologen zich niets aan.
Woorden als huwelijk, familie, moeder, vader of kinderen zijn zelfs niet
opgenomen in de “action platform” teksten. Gender Mainstreaming legt iedere
vrouw het ideaal van de werkende vrouw zonder familiale banden op. Het
EU-verdrag van Amsterdam (1999, art. 2 en 3) heeft het over de “gelijkmaking
van vrouwen en mannen” en de “eliminatie van ongelijkheden”; het
EU-handvest van de grondrechten uit 2000 (art. 23) stelde reeds als doel de
“gelijkheid van mannen en vrouwen” te verzekeren. Maar mannen en vrouwen zijn
niet gelijk – ze hebben verschillende naturen die niet qua doel identiek zijn.
Op 11 januari 2006 nam het
Europees Parlement een “Resolutie over homofobie in Europa” aan (B6-0025/2006).
Homofobie als “aversie ten opzichte van homoseksualiteit en van lesbische,
homoseksuele, biseksuele en transseksuele mensen” werd op hetzelfde niveau
geplaatst als racisme, xenofobie en anti-semitisme. Ongelijke zaken worden met
elkaar gelijk gesteld. Seksualiteit behoort – anders dan ras, immigratie status
of religie – tot het moreel-normatieve domein waarover in een vrije
maatschappij ieder mens, rekening houdend met iemands persoonlijke leven, vrij
zou moeten zijn te beslissen. De resolutie vervolgt: “verdere actie is nodig in
de EU en op nationaal niveau om homofobie uit te roeien” door “educatie, zoals
campagnes tegen homofobie in scholen, universiteiten en in de media, en ook
door administratieve, gerechtelijke en juridische middelen”. Dit criminaliseert
elke oppositie tegen een actieve homoseksualisering van de maatschappij.
De triomfantelijke
vooruitgang van Gender Mainstreaming sinds 1995 is weergaloos. Op de meeste
universiteiten in westerse landen wordt gender-theorie onderwezen. Er is een
gender-agent in alle gouvernementele administraties en instellingen. Een pak
fondsen van de EU en de lidstaten gaat naar gender-projecten. Vandaag wordt de
strijd gestreden om de volgende generatie. In deze context speelt seksuele
voorlichting een cruciale rol. Lagere schoolkinderen worden al aangespoord tot
vroege seksuele ervaringen door woorden en afbeeldingen in de officiële
lesprogramma’s en ze worden getraind tot experts in contraceptie, met abortus
natuurlijk als een onproblematische optie.
De gender-ideologie is
een terugval naar voor de Verlichting met haar ideaal van wetenschappelijke
rationaliteit. Het “wetenschappelijke aspect” van de gender-theorie is
exclusief gebaseerd op het feit dat haar exponenten, vaak alleenstaande
vrouwen, academische posities innemen. Zij ontkennen de resultaten van
hersenonderzoek, sociologie en psychologie, die het onloochenbaar verschil
aantonen en de nood aan het complementeren van het mannelijk en vrouwelijk
geslacht.
Het ideologische karakter van
Gender Mainstreaming vertoont inconsistenties. Gender bevecht het huwelijk
tussen man en vrouw, maar verheft het homoseksuele samenwonen wettelijk tot de
status van huwelijk. Gender bestrijdt het gezin, maar dwingt een recht af voor
homoseksuele koppels om kinderen te adopteren. Gender stelt het geslacht en de
seksuele oriëntering voor als iets dat door iedereen vrij gekozen kan worden,
maar wilt elke informatie over - en therapeutische mogelijkheden voor - het
veranderen van een homoseksuele neiging verbieden.
Gender Mainstreaming is een
culturele revolutie, met een totalitaire claim die de vernietiging van het
gezin doorvoert en daarom de toekomst van de komende generatie nog meer
verduistert.
Gabriele Kuby (°1944), leeft als schrijfster in Beieren (Duitsland). Ze is moeder van drie kinderen. Zij studeerde sociologie en nam deel aan de revolutie van 1968. Meer dan twintig jaar vertaalde ze psychologische en esoterische werken tot ze zich tot het christendom bekeerde. Haar boeken gaan vooral over geloof, relaties, seksualiteit en gender.