Open brief aan de volwassenen

“Profiteer van het leven, profiteer van de ander, je leeft maar één keer. Na deze de volgende, dumpen na gebruik. Zonder risico. Als het misloopt vinden we wel een “oplossing”. Je zal het vlug vergeten zijn. Voel je je niet happy meer, rook een sigaretje. Of een jointje. Geniet. Kost wat kost. Nu.”

Dat is de boodschap die wij, jongeren van vandaag van jullie, volwassenen, krijgen. Ouders, leraars, leiders van jeugdbewegingen, televisiemakers, politici en alle andere volwassenen die ons voorgaan, begrijpen jullie niet hoe beledigend en vernederend dit voor ons is? Geloven jullie werkelijk dat wij, jonge mensen, tot niets groters in staat zijn? Achten jullie ons te egoïstisch om onszelf weg te cijferen en ons in te zetten voor een edelmoedige liefdevolle wereld, te zwak om onze verantwoordelijkheid te nemen? Menen jullie dat wij de moed niet kunnen of willen opbrengen om ons in te zetten voor blijvende waarden, ook als het moeite kost, als het veel moeite kost, als het heel veel moeite kost? Denken jullie echt dat wij de ware schoonheid van het leven willen vergooien voor wat goedkoop, onbevredigend nepplezier?

Waarom doen jullie er dan alles aan om ons te misleiden, te paaien, te verknoeien nog voor we volwassen zijn? Waarom misbruiken jullie dan zo laaghartig onze onwetendheid en onze onervarenheid, eigen aan onze leeftijd? Is het misschien uit onbehagen omwille van jullie eigen falen? Is het uit lafheid, om geen verantwoording te moeten afleggen dat jullie ons willen meeslepen in de neerwaartse spiraal van geweld, machtsmisbruik, onzuiverheid, egoïsme en misleiding? Neen, dit is niet wat wij nodig hebben, noch wat wij wensen. Wij hebben behoefte aan een warme thuis, aan openheid. We hebben nood aan begeleiders die ons vertrouwen, steunen en helpen goede mensen te worden, die ons leren wat rechtvaardigheid, sportiviteit, vriendschap en belangeloosheid is. Volwassenen die ons tonen wat zelfrespect is en respect voor de andere, voor élke andere. Niet zozeer door hun woorden, maar vooral door hun voorbeeld.

Daarom, lieve volwassenen, respecteer ons, vertrouw ons, bemoedig ons, dan zullen wij voldoende sterk zijn om uit te groeien tot flinke, edelmoedige mensen.

Clara

(verschenen in het maandblad ‘Jongeren-aktie’ 13^de jaargang nr. 144 januari 2003)

Antwoord van “een vader” op de open brief.

Beste Clara,

Je brief heeft me smartelijk getroffen in het diepst van mijn hart. Het is volkomen waar, dat mijn generatie zich schuldig heeft gemaakt aan een geestelijke milieuvervuiling, die zijn weerga niet kent.

Wij hebben het weefsel van de menselijke samenleving aangetast, door ons te vergrijpen aan het meest kwetsbare. In plaats van onze ogen te openen voor de werkelijke schoonheid van de schepping, hebben wij ons inderdaad gretig op kortstondig schijngeluk geworpen, ten koste van de weerlozen.

Ons past het dus, diep nederig jullie hierbij om vergeving te vragen, ook voor ons onvermogen een halt toe te roepen aan die modderpoel van ongerechtigheid.

De laatste zin van je brief is zo mild en liefdevol, dat ik je toch wil vragen om samen met alle jongeren te bidden voor onze generatie, opdat die alsnog God zal gaan verheerlijken door een massale bekering. Dan zal er overgrote vreugde zijn in de hemel en op aarde. Moge jullie generatie daar dan de rijke vruchten van plukken.

Een vader

(verschenen in het maandblad ‘Jongeren-aktie’ 13^de jaargang nr. 145 februari 2003)