DE STRIJD TEGEN HET CHRISTENDOM - VN-complotten

De meest omstreden onderwerpen op de in juni gehouden VN-vrouwenconferentie Peking+5 , seksuele en reproductieve 'rechten' (lees: het recht op abortus en anticonceptie), zijn in het paarse Nederland al lang niet meer omstreden. Ten tijde van het kabinet Lubbers met CDA-minister Bukman van Ontwikkelingssamenwerking, heeft ook het CDA dit gedachtegoed al naar de Derde Wereld geëxporteerd. De culturele revolutie van de jaren zestig heeft van Nederland de meest militante staat van het Europa van de vrijdenkers gemaakt dat, samen met de Verenigde Staten en in het kader van de Verenigde Naties, de krachtigste pleitbezorger is geworden van een wereldwijd recht op abortus. Intimidatie en zelfs omkoping van armlastige VN-delegaties worden niet geschuwd om - wat de paus noemt -'een wereldwijde cultuur van de dood' te propageren en via de hulpverleningsprogramma's op condities van het Internationaal Monetair Fonds en de Wereldbank ook op te leggen.

Hierachter gaat een nauwelijks bekende denkwereld schuil. Maar zoals in het KN van 16 juni 2000 al is aangegeven, is de Peking+5 conferentie het Waterloo geworden van de anti-lifebeweging wereldwijd, niet in het minst door de inspanningen van de Vaticaanse delegatie bij de VN.

Omdat het Vaticaan zeer succesvolle allianties met Latijns-Amerikaanse landen, christelijke ontwikkelingslanden en moslimstaten heeft weten te bewerkstelligen, gericht tegen anti-life-NGO's en -landen, zouden deze NGO's (niet-overheid organisaties) het Vaticaan als waarnemer bij de VN geschrapt willen zien. De vertegenwoordiger van Nederland bij de VN enkele jaren terug, heeft zich toen ook in die zin uitgelaten. Maar dat offensief heeft het niet gehaald., ondanks een recente grote advertentiecampagne in de New York Times. Tweeduizend pro-life NGO's uit meer dan vijftig landen van de vijf continenten, hebben het Vaticaan hun steun betuigd. Onder deze begunstigers bevonden zich ook de grootste evangelische NGO's zoals 'Focus on the Family' (Gericht op het gezin) en zelfs de invloedrijke moslim-NGO'Al-Khoel Foundation, die enkele universiteiten in het Midden-Oosten beheert. En twee weken geleden heeft ook het Amerikaanse congres zich praktisch unaniem uitgesproken voor handhaving van de status van het Vaticaan bij de VN.

Over het ondemocratische gekonkel binnen de VN-bureaucratie en vooral over het gedachtegoed erachter, heeft de Leuvense hoogleraar filosofie en theologie met meerdere bijzondere leerstoelen in Noord- en Zuid-Amerika, Michel Schooyans, een schokkend boek geschreven: 'L'Evangile face au désordre mondial' (Het Evangelie tegenover de wanorde in de wereld). In het voorwoord schrijft niemand minder dan kardinaal Ratzinger: "Michel Schooyans' boek gaat naar het hart van de grote uitdaging van dit historische moment."

De lezer zij gewaarschuwd: het gaat minder over de blijde boodschap uit de Schrift, dan wel over een wereldwijd complot van geheime vrijdenkersnetwerken van hoge ambtenaren, juristen, rechters en politici, die aan iedere democratische controle weten te ontsnappen en erin slagen, via de VN, de wereldgemeenschap hun wil op te dringen. Dat complot heeft weliswaar weinig structuur, maar wordt aangestuurd door de nieuwe wereldreligie New Age.

In het boek van Michel Schooyans lezen we o.a. het volgende:

"Tijdens de Reformatie en de Renaissance heeft de mens voor het eerst zijn geestelijke onafhankelijkheid weten te veroveren. De nieuwe mens heeft na de Reformatie geen Kerk meer nodig. Hij treedt rechtstreeks in contact met God. Hij heeft ook geen aangereikte morele normen en waarden meer nodig; hij gehoorzaamt alleen nog maar aan zijn eigen geweten.

Die denkevolutie heeft zich voortgezet met de Verlichtingsfilosofen uit de 18 ° eeuw.

New Age is de volgende en beslissende stap op de weg naar totale onafhankelijkheid en vrijmaking van God. Maar die vrijmaking brengt ook een nieuw denkkader met zich mee dat los staat van het oude christelijke. Binnen dat nieuw denkkader is de mens totaal onafhankelijk. Het gaat nu om een supermens die met de nieuwste technieken en methodes alle bronnen uit zijn lichaam, zijn psyche, de wereld en het heelal gaat exploreren en benutten.

New Age is de doctrine die leert dat de mens zich geheel op eigen kracht kan redden. Met New Age is de mens heerser geworden over leven en dood en strekt zijn macht zich uit over het geheel van mensheid, aarde en heelal. Maar deze hebben fysieke beperkingen.

Daarom moet de mensheid zich aanpassen, zich onderwerpen, ja, zelfs zich opofferen voor de fysieke grenzen van het universum. Teveel mensen, vooral teveel arme mensen, bedreigen het ecologisch systeem. Om dit bescherming te bieden, moet de demografische groei strikt in de hand gehouden worden. Geen middel mag hierbij onbenut blijven, want de mensheid is een enorm organisme, samengesteld uit delen van ongelijk nut, waaruit de minst nuttigen verwijderd moeten worden. Daarom moet binnen deze visie de kindersterfte in de arme gebieden van de wereld NIET worden teruggebracht, want in arme gebieden vormen de mensen een belasting voor het ecologisch systeem.

New Age legitimeert hiermee de nieuwe prioriteiten van de NV-Wereldgezondheidsorganisatie en de Wereldbank.

Binnen New Age is de mens geen afbeelding meer van het beeld van God. Hij is niet meer uniek, maar een voorwerp van kosmisch determinisme, afhankelijk van de beperkingen van de natuur.

Hij dient dus ook te worden losgemaakt uit de hem bescherming verlenende sociale banden van de natie, de familie, het gezin en de religie. Deze moeten verdwijnen.

New Age ontkent ook het onderscheid tussen de seksen. Dit laatste is een keuze! Kortom, het gaat om een kosmopolitisch, seksloos mens- en wereldbeeld, waarin de mens op zichzelf is teruggeworpen en waarin hij zoals in de heidense oudheid, alleen staat en een prooi is voor manipulatie door de sterksten.

Vanuit antropologisch standpunt is New Age de meest radicale poging tot menselijke vervreemding uit de geschiedenis. Vanuit politiek standpunt gaat het om het grootste gevaar voor de democratie. Met New Age is er een totale oorlog uitgebroken waarin de psychologische wapens domineren en waar alle mogelijkheden uit de politieke wereld, uit het recht en uit de biomedische wetenschappen zich op één doel richten: de vernietiging van de joods-christelijke en humanistische denkwereld, teneinde de nieuwe ÜBERMENS ruim baan te geven."

Zich baserend op 194 bronnen laat Schooyans zien hoezeer de VN-bureaucratie van New Age doordrenkt is en wat deze stroming beoogt. De wereldgemeenschap van burgers en met name de armsten en meest kwetsbaren onder hen moeten in het vaarwater van New Age geloodst worden. Binnen de VN blijft geen middel onbeproefd dat te bewerkstelligen. Schooyans geeft aan dat het hierbij gaat om een ideologisch aftreksel van de hoofdzakelijk voor ingewijden toegankelijke filosofieën van rozenkruisers en vrijmetselaars. Maar achter de nieuwe wereldorde en de globalisering schuilt een greep naar de macht van een kleine, op de achtergrond opererende, oligarchie waarvan doelstellingen nauwelijks bekend zijn en de gevolgen nog niet te overzien.

Die greep naar de macht komt onder andere tot uiting in het programma van 'de nieuwe mensenrechten' dat middels een charter de 'Universele Verklaring van de mensenrechten' van 1948 moet gaan vervangen. In deze laatste Verklaring staat het universele uitgangspunt dat ieder mens gelijk is voor de wet, centraal. Maar die gelijkheid (égalité) moet in de nieuwe visie vervangen gaan worden door gelijkwaardigheid (équitable) en billijkheid (équité). Met andere woorden: de gelijkheid komt op het hellende vlak terecht, het wordt een rekkelijk begrip en er moeten 'rechten' komen voor mannen, vrouwen, kinderen en bepaalde sociale categorieën. Morele uitgangspunten, waarden en normen, hebben geen universeel karakter meer, maar zijn gebonden aan cultuur, plaats en tijd. Die nieuwe rechten zijn niet gefixeerd, maar komen als schuivende panelen voort uit telkens terugkerende onderhandelingen. Kortom een salamitactiek die steeds opnieuw naar een nieuwe consensus moet leiden. Hieruit ontspruit dan weer een nieuwe vorm van internationaal recht, waar rechtbanken en met name internationale hoven op kunnen terugvallen.  

Voorts dient de culturele rolverdeling tussen mannen en vrouwen (de z.g. genders) opnieuw te worden vastgelegd. Tenslotte moet de gezondheidszorg opnieuw gedefinieerd worden; met minder oog voor het individu dan wel voor bevolkingscategorieën. Rijke landen en groepen individuen hebben 'recht' op betere gezondheidszorg dan de armeren. Ook het krijgen van kinderen van deze laatsten dient beperkt te worden.  

Een alternatief  

Het boek van Schooyans legt een horror scenario bloot van de cultuur van de dood, dat een zinnig mens zich nauwelijks kan voorstellen. Maar die aanval vindt nu wel plaats, aangestuurd door de rijke landen uit de Angelsaksische wereld en met de Verenigde Staten als epicentrum. De lidstaten van de Europese Unie zijn in hun ban gevangen. Deze groep van welgestelden manipuleert de VN voortdurend op alle niveaus nieuwe technieken van uitsluiting te ontwikkelen teneinde de wereldbevolking in toom te kunnen houden en deze te beheersen door middel van een kleine, internationale, technocratische bureaucratie, die aan iedere democratische controle van de burgers en de soevereine staten ontsnapt.  

Volgens Schooyans gaat het om de grootste en meest wereldwijd georiënteerde geestelijke aanval op de joods-christelijke en humanistische wereldorde sinds het arianisme in de derde eeuw. Tegenover deze aanval biedt de auteur vanuit het katholieke denken over mens en maatschappij een alternatief voor de toekomst: een cultuur van leven en liefde. 

Zo'n cultuur is allereerst gebaseerd op wereldwijde solidariteit, een solidariteit onder kinderen van dezelfde Vader. Zij berust op respect voor iedere persoon, ook en juist voor de arme en voor de ongeborene, want iedereen is geschapen als beeld van God. Omdat het milieu waarin de mens opgroeit van zo'n groot belang is, moet er veel aandacht gaan naar de bescherming van het gezin en dus ook naar een authentieke vorm van feminisme.  

Het zijn de basisideeën van de 'cultuur van de liefde' die paus Johannes Pautus II voortdurend uitdraagt. 

De strijd tussen de twee tegenover elkaar staande ideologieën zal de komende jaren gestreden moeten worden. Kardinaal Ratzinger drukt in het voorwoord van Schooyans' boek dan ook de hoop uit "dat het [boek] een levendige discussie teweeg zal brengen en zal bijdragen aan het voorbereiden van modellen die de grootheid van de mens waardig zijn en die tegelijkertijd de waardigheid garanderen van degenen die niet in staat zijn zichzelf te verdedigen".