| คนไม่มีศาสนา แม้ว่าบิดามารดาและบรรพบุรุษของข้าพเจ้า
จะนับถือพุทธศาสนา เมื่อเยาว์วัยข้าพเจ้าก็เคยไปวัดทำบุญไหว้พระกับท่าน
แต่ก็ไม่รู้ความหมายของการกระทำนั้นเลย แต่เมื่อข้าพเจ้าเติบโตเป็นผู้ใหญ่
ครั้งหนึ่งเคยคิดว่าศาสนาไม่จำเป็นแก่คนเราเลย โดยคิดว่าคนเราหากมีเงินเพื่อซื้อหา
สิ่งที่ตนปรารถนาก็เป็นการเพียงพอแล้ว และยังเห็นไปว่า หากไปมีศาสนาเข้า
จะเป็นการเพิ่มภาระหน้าที่โดยไม่จำเป็นเลย ข้าพเจ้าจึงกลายเป็นคนไม่มีศาสนาอยู่ระยะหนึ่ง
คนเราเกิดมาทำไม? ต่อมาข้าพเจ้าเกิดความคิดขึ้นว่า
คนเรานี้ไม่เห็นมีอะไร วันหนึ่ง ๆ เช้าขึ้นก็ กิน-ทำงาน-เที่ยวเตร่-เสพ-กาม-นอน
ซ้ำ ๆ ซาก ๆ ไม่เห็นมีแก่นสารอะไรเลย ถ้าเช่นนั้น คนเราเกิดมาทำไม?
ทุกวันนี้เรามีชีวิตอยู่เพื่ออะไรกันแน่? ข้าพเจ้าตั้งปัญหาถามตนเองและปัญหาอื่น
ๆ อีกมากมาย เช่นว่า ชีวิตคืออะไร? ทำอย่างไร? จึงจะได้หรือพบสิ่งที่ชีวิตต้องการนั้น?
แต่ข้าพเจ้าก็ไม่สามารถตอบปัญหาชีวิตดังกล่าวได้
"คู่มือมนุษย์" ของท่านพุทธทาสภิกขุ ปลายปี พ.ศ. 2501
ข้าพเจ้าโชคดีอย่างประหลาด ที่ได้พบหนังสือเล่มนี้ชื่อแปลกดี
"คู่มือมนุษย์" มนุษย์จำต้องมีคู่มือด้วยหรือ? ข้าพเจ้าเป็นมนุษย์หรือเปล่า?
ขณะนั้นข้าพเจ้าเข้าใจเอาง่าย ๆ ว่า คนคือมนุษย์ มนุษย์ก็คือคน
ไม่ต่างกัน (ซึ่งความจริงต่างกันไกล) ข้าพเจ้าได้อ่านเพียงจบแรก
ข้าพเจ้าก็ได้แนวคำตอบในปัญหาชีวิต ดังกล่าวเป็นแนวลาง ๆ ขึ้นบ้าง
แต่เมื่อได้อ่านเที่ยวต่อ ๆ ไป คำตอบในปัญหาชีวิตดังกล่าว ก็กระจ่างขึ้นทุกที
คุณค่าของศาสนาหรือธรรมะ เมื่อข้าพเจ้าได้ศึกษา "คู่มือมนุษย์"
และงานของท่านพุทธทาสภิกขุมาพอสมควร ข้าพเจ้าจึงรู้ว่าเดิมข้าพเจ้าเป็นอะไรก็บอกไม่ถูก
แต่ก็เหมือนกับสัตว์เดรัจฉานอยู่ 4 ประการ คือ รู้จักแต่เรื่องกลัว-กิน-นอน-เสพกาม
และคิดแต่เรื่องทรัพย์สินเงินตรา และอุปกรณ์ให้ได้สิ่งดังกล่าวเท่านั้น
แต่เมื่อข้าพเจ้าได้ศึกษาธรรมะ จึงทราบว่า ทรัพย์เป็นเพียงเครื่องนำมาซึ่ง
ความปลื้มใจแบบชาวโลกเท่านั้น แต่ไม่ทำให้คนแตกต่างจากสัตว์เดรัจฉาน
มนุษย์คือใคร? มนุษย์คือผู้มีใจสูง ชนิดที่กิเลส ตัณหา
อุปาทาน อันเป็นเหตุที่ทำให้เกิดทุกข์ ท่วมทับไม่ได้ เมื่อท่วมทับไม่ได้
เขาผู้มีใจสูงก็เป็นผู้ชนะทุกข์ หรือปราศจากทุกข์โดยสิ้นเชิง
ดังนั้นสิ่งที่ดีที่สุดที่มนุษย์เราควรจะได้นั้นก็คือ ความไม่มีทุกข์โดยเป็นมนุษย์ให้สมบูรณ์นั่นเอง
ท่านพุทธทาสชุบชีวิตข้าพเจ้า เพราะท่านทำให้ข้าพเจ้าพ้นจากความเป็นสัตว์เดรัจฉาน
พ้นจากการทำลายชีวิตตนเอง ตลอดจนพ้นทุกข์จากทุกสิ่ง ที่ข้าพเจ้าและทุกชีวิตไม่พึงปรารถนา
ท่านทำให้ข้าพเจ้าได้พบแนวทางชีวิตที่ถูกต้อง กล่าวคือ มุ่งไปสู่ความเป็นมนุษย์โดยสมบูรณ์ดังกล่าวแล้ว
ข้าพเจ้าจึงบูชาท่านอย่างสูงสุดและจริงใจ
บัดนี้ ข้าพเจ้าภาคภูมิใจอย่างเหลือเกิน ที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์สมตามความหมายของคำ
ๆ นี้ และได้พบพระพุทธศาสนา ตรงกันข้าม หากข้าพเจ้าไม่ได้พบพระพุทธศาสนา
หรือแนวทางชีวิตดังกล่าวมาแล้ว ข้าพเจ้าก็เสียชาติเกิด
วิโรจน์ ศิริอัฐ
ประธานมูลนิธิเผยแพร่ชีวิตประเสริฐ
Back page | Next
page
คัดลอกจากหนังสือ : คู่มือมนุษย์ (พุทธทาสภิกขุ)
|
